Zmiany w zastawie rejestrowym

Zastaw rejestrowy, będący na polskim rynku bardzo popularnym instrumentem zabezpieczenia (zastawione przedmioty, jak np. środki transportu, maszyny, linie technologiczne mogą być używane), wymaga dostosowania do europejskich standardów. Będzie można go także ustanowić na rzecz przedsiębiorcy, który działa poza terytorium RP, ale sprzedaje towary kontrahentowi na naszym rynku i chciałby swoją należność za sprzedaż zabezpieczyć w wiarygodny sposób.

Katalog państw, w których siedzibę ma zastawnik (wierzyciel), poszerzono o kraje należące do OECD (30 członków, w tym większość krajów europejskich oraz Kanada, USA, Australia, Nowa Zelandia) oraz zrzeszone w EFTA (Norwegia, Szwajcaria, Liechtenstein i Islandia).

Proponowane zmiany zniosą ograniczenie stron umowy zastawniczej na złożenie wniosku o wpis zastawu do rejestru do 30 dni. Ten rygor nie sprawdzał się w praktyce. Gospodarzem informacji o ustanowionych zastawach zapisanych w rejestrze byłoby nie, jak dotąd, Ministerstwo Sprawiedliwości, ale wyspecjalizowani dystrybutorzy zewnętrzni, którzy udostępnialiby informacje po cenach komercyjnych, dobierając sobie metody w zależności od własnych możliwości biznesowych.

Dystrybutorzy byliby związani z resortem specjalną umową, odpowiadaliby karnie za zabezpieczenie roszczeń o naprawienie szkody, a ich kapitał zakładowy (akcje lub udziały) nie mógłby być niższy niż 4 mln zł. Dystrybutorzy działaliby pod własną firmą, udzielając autoryzowanych informacji, jednak informacje te nie miałyby wagi tożsamej z dokumentami wydawanymi przez sąd.