Co zrobić, żeby szkolenie było skuteczne?

Zarówno trener, jak i członkowie grupy to nieprzewidywalne jednostki ludzkie, łatwo wpadające w roztargnienie. Tam, gdzie meritum działania stanowią ludzie, należy liczyć się z tym, że nie wszystko i nie zawsze może się powieść. Znaczy to, że może zdarzyć się sytuacja, gdy podobna prezentacja przedstawiona przez tą samą, wyszkoloną osobę przyniesie odmienne rezultaty w dwóch innych środowiskach. Nie ma dwóch identycznych grup, zatem trener zmuszony jest do elastycznego przystosowywania się do nowej sytuacji i musi postępować tak, by w zmiennych warunkach móc przekazywać maksimum swojej wiedzy przy minimalnym zmęczeniu odbiorcy.

Aktor czy kameleon?

Jednym z powszechnych mankamentów typowych dla zawodu szkoleniowca jest to, że trener ów musi przedstawiać ten sam materiał wielokrotnie. Niekiedy nieuniknione jest zatem wtargnięcie rutyny, która choć służy szlifowaniu perfekcji wyrazu - wysysa człowieka z kreatywności i zamyka w przestrzeni tych samym powtarzalnych, wytartych fraz. Nie jest to perspektywa szczególnie przyjemna ani dla trenera, ani dla jego potencjalnych słuchaczy. Uczestnicy szkolenia z błyskawiczną spostrzegawczością wychwycą najmniejsze nawet oznaki znużenia szkoleniowca, co może mieć fatalne konsekwencje dla jego wiarygodności w oczach uczestników. W takiej sytuacji raczej mało prawdopodobne jest, żeby słuchacze szczerze zainteresowali się prezentowanym materiałem, skoro osoba wydelegowania do jego prezentacji sama nie odnajduje sposobu, by uczynić go ciekawym. Maleje tym samym stopień ufności do całego projektu, a z sali wyczuwa się wrogie odrętwienie i niespokojne spoglądanie na wskazówki zegara.

Kwestię komplikuje tym bardziej fakt, że wcale niełatwo jest uniknąć powyższego scenariusza. Jest on wynikiem niekontrolowanych splotów sytuacyjnych, osobniczych predyspozycji zarówno trenera, jaki uczestników szkolenia. Istnieje jednak cała gama pewnych i szczegółowo wypracowanych sposobów, dzięki których trener utrzyma swoje znużenie w ryzach. Naturalnie, najlepiej byłoby wymagać od trenera, żeby zajmował się każdym przedsięwzięciem z zapałem i oddawał w całości prezentowanemu materiałowi. Według niektórych opracowań trener ma dać z siebie wszystko niezależnie od tego, w jakim jest nastroju. Tym samym dokonuje się aktu utożsamienia szkoleniowca z aktorem, który zagrać ma każde wypowiedziane słowo. Takie mechaniczne, bezrefleksyjne odgrywanie rychło zostanie jednak zdemaskowane przez czujnych słuchaczy, którzy działając w grupie, z łatwością mogą intensyfikować swoje indywidualne odczucia i jako całość reagować skrajniej i drażliwiej niż pojedyncza osoba. Nie zmienia to faktu, że od trenera wymaga się wykonywania swego rodzaju przedstawienia, które wyzbyte z fałszu i sztuczności, ma na celu zintensyfikować jedynie proces uczenia się. Warto pamiętać, że nietrudno jest zakamuflować znużenie i uatrakcyjnić swój występ, a „podrobić” zadowolenie do tego stopnia, żeby udzieliło się ono słuchaczom - to czarna, stara magia, którą nie każdemu przyjdzie zrozumieć i opanować. Pozostaje zatem uzbroić się w garść wskazówek, które urozmaicą prezencję, nie doprowadzając jednocześnie do utraty porozumienia i dobrego kontaktu z grupą.

Zobacz serwis: Praca