Coaching dla młodych

Częstym powodem niepowodzeń młodego człowieka jest poczucie ograniczeń, które nie pozwalają mu na stawianie sobie celów, czy rozwijanie talentów. Brak wiary w siebie jest przyczyną poczucia, że do niczego się nie nadaje. Poza tym nie trzeba przecież dogłębnie wyjaśniać, że dla licealisty zrozumienie i akceptacja ze strony jego środowiska jest najważniejszym motorem do działania lub wręcz przeciwnie - do porażki. Swoiste przeglądanie się w rówieśnikach jak w lustrze, w skrajnych przypadkach może prowadzić do patologii, która ciągnie na dno, a to przecież dopiero początek wyboistej drogi życia. Wyrwanie się z ram wiecznego oglądania się na innych jest drogą do sukcesu, jakim jest stworzenie siebie od nowa - bardziej odważnego, znającego swoją wartość i w końcu - świadomie planującego przyszłość.

Kto pyta - nie błądzi

Ośrodki szkolenia osobistego dla młodzieży mają nieco inny program niż placówki kierowane do osób dorosłych. Przede wszystkim skupiają się na zadawaniu pytań, na które uczeń powinien spróbować odpowiedzieć. Pytania krążą przeważnie wokół tematu egzystencji. Co w życiu jest dla mnie naprawdę ważne? Jakie życiowe cele mną kierują? Na ile jestem siebie świadomy? Jakie cechy są moją zaletą, a jakie wadą? I wiele podobnych. To trudne pytania dla młodej osoby, w momencie gdy kształtuje się jej osobowość. Kiedy jesteśmy starsi, wyrabiamy sobie pogląd na wszelakie kwestie. Motywujemy to tzw. doświadczeniem życiowym. Trudno nam potem zmienić podejście do czegoś, co w naszym mniemaniu zawsze się sprawdzało. Boimy się nowych decyzji, odmiennych od tych, które podejmowaliśmy od zawsze. Problem polega jednak na tym, że takie postrzeganie świata blokuje nas przed nowymi doświadczeniami, które potrafią nas wzbogacić i czegoś nauczyć. A młody człowiek jest przecież bardzo chłonny i stara się eksperymentować. Z kolei nam, starszym - warto czasem odświeżyć światopogląd i spojrzeć młodszym okiem.

Zobacz serwis: Zarządzanie

„Niezadowolenie z siebie to podstawa każdego prawdziwego talentu”

Bardzo krzywdzącym przejawem dyskryminacji w grupie jest twierdzenie, że ktoś do niczego się nie nadaje, że nie ma żadnych ciekawych zdolności. Jest to krzywdzące tym bardziej, że kieruje się to stwierdzenie do osób szukających dopiero swojego potencjału. Od tego sformułowania do zamknięcia się w sobie(i uwierzenia, że naprawdę nie ma się nic do zaoferowania) przebiega bardzo cienka granica. Zadaniem coacha jest poznanie talentów młodego klienta poprzez szeroki wywiad. Osoba często wstydzi się swojego hobby, uważając, iż jest niegodne uwagi, bo przecież istnieją w tej dziedzinie lepsi. To kolejna blokada do przezwyciężenia. Trzeba pokonać strach i pokazać szerszemu gronu, chociażby rodzinie, autorskich dokonań tego skromnego osobnika, co znacznie może pomóc w odbudowaniu jego poczucia wartości. To bardzo kreatywna droga do wyjścia z cienia i nawiązania szerszej komunikacji z otoczeniem. Samo przekonanie kogoś, że jest w czymś świetny nie załatwia do końca sprawy. Znalezienie odpowiedniej motywacji i inspiracji do rozwoju powoduje ciągłe podnoszenie poprzeczki, rozszerzanie obszarów talentu. Można to osiągnąć poprzez pokazanie młodemu człowiekowi autorytetów w danej dziedzinie, którą sam się zajmuje, a dzięki którym pozna swoje nowe możliwości.