Jak rozliczyć w pkpir podróż służbową właściciela firmy

RADA

Wydatek na paliwo kupione do prywatnego samochodu osobowego można zaliczyć do kosztów wyłącznie w ramach limitu tzw. kilometrówki. W przedstawionych okolicznościach przedsiębiorca ma prawo zaliczyć do kosztów diety naliczone z tytułu podróży służbowej. Wydatki związane z podróżą służbową właściciela ujmujemy w kolumnie 13 pkpir. Szczegóły - w uzasadnieniu.

UZASADNIENIE

Diety. Przedsiębiorcy mają prawo zaliczyć do kosztów diety z tytułu własnych podróży służbowych oraz podróży osób z nimi współpracujących (art. 23 ust. 1 pkt 52 updof). Do kosztów zaliczamy diety naliczone według zasad określonych dla pracowników. Obecnie dieta w krajowej podróży służbowej wynosi 23 zł za dobę. Należność z tytułu diet w podróży krajowej oblicza się w następujący sposób:

• jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:

- od 8 do 12 godzin - przysługuje połowa diety,

- ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości;

• jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę:

- do 8 godzin - przysługuje połowa diety,

- ponad 8 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.

Kluczową kwestią jest ustalenie, czy dana podróż przedsiębiorcy jest delegacją. Organy podatkowe konsekwentnie odmawiają prawa zaliczenia do kosztów diet w tych przypadkach, w których podróżowanie jest istotą świadczonych usług. Stanowisko takie dotyczy firm transportowych. A jak jest w przypadku przedsiębiorcy, który zajmuje się sprzedażą obuwia? Należy stwierdzić, że odbywanie podróży nie jest istotą prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie handlu obuwiem. Przedsiębiorcy takiemu przysługuje prawo zaliczenia do kosztów diet naliczonych w związku z podróżą. W pkpir diety ujmuje się w kolumnie 13 na podstawie sporządzonego dowodu wewnętrznego.

Podróże służbowe pracowników i przedsiębiorców

Samochód. Do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki związane z używaniem prywatnego samochodu osobowego do celów służbowych, ale tylko w ramach limitu zwanego kilometrówką. Limit ten jest iloczynem ilości przejechanych kilometrów i obowiązującej stawki za 1 kilometr przebiegu, właściwej dla danego pojazdu. Obecnie stawki za 1 km przebiegu wynoszą:

a) dla samochodów osobowych o poj. skok. do 900 cm³ - 0,5214,

b) dla samochodów osobowych o poj. skok. pow. 900 cm³ - 0,8358.

Dla ustalenia tego limitu przedsiębiorca ma obowiązek prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Wykazuje w niej wszystkie kilometry przejechane na potrzeby działalności gospodarczej. Ewidencja przebiegu pojazdu musi zawierać co najmniej następujące dane:

• nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu,

• numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika,

• kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu,

• opis trasy, liczbę faktycznie przejechanych kilometrów,

• stawkę za jeden kilometr przebiegu,

• kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu,

• podpis podatnika i jego dane.