Funkcje umowy faktoringu

Oznacza to, że jej treść nie jest uregulowana przez szczególne przepisy Kodeksu cywilnego, ani żadne inne. Możliwość jej zawarcia wynika z zasady swobody umów.

Faktoring to nabycie przez podmiot zwany faktorem wierzytelności należnych prowadzącemu działalność gospodarczą na skutek dokonanej sprzedaży, dostawy lub usługi, w zamian za kwotę będącą równowartością wierzytelności, pomniejszoną jednak o prowizję faktora.

Faktoring pełni określone funkcje, do których zalicza się:

• funkcje finansową, która przede wszystkim opiera się na dokonywaniu finansowania przez faktora procesu rozliczenia transakcji;
• funkcję administracyjną, spełnianą przez tę specyficzna umowę wówczas, gdy faktor poza zakupem wierzytelności dodatkowo zobowiązuje się do świadczenia na rzecz przedsiębiorcy określonych usług;
• funkcję gwarancyjną polegającą na zakupie wierzytelności przedsiębiorstwa przez faktora, z wyłączeniem prawa regresu wobec podmiotu dokonującego sprzedaży wierzytelności, niezależnie od ryzyk związanego ze ściąganiem należności od dłużnika.

Polecamy: Czy wiesz jak zawrzeć umowę faktoringu?

Do stron umowy faktoringu zalicza się faktora oraz przedsiębiorcę, czyli podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Dłużnik nie jest stroną umowy. Umowa faktoringu zawierana jest na podstawie ogólnych reguł prawa cywilnego