Phishing - czyli jak nie być naiwną rybką i nie dać się złapać

Haczyk, linka i ciężarek - definicja phishingu

Phishing - celowo błędny zapis słowa 'fishing' (łowienie ryb) - jest specyficzną formą cyberprzestępczości. Ma na celu podstępne skłonienie użytkowników komputerów do wyjawienia swoich danych osobistych, takich jak nazwy użytkowników, hasła, numery PIN, numery kart kredytowych itd., związanych z kontami bankowymi lub systemami płatności on-line. Dane te są następnie wykorzystywane do kradzieży pieniędzy.

Tak więc, phishing jest oszustwem: najpierw skradzione zostają twoje osobiste dane, a później pieniądze.

Phishing i socjotechnika

Phisherzy wykorzystują w dużym stopniu socjotechnikę. Termin socjotechnika odnosi się zazwyczaj do stosowania socjologicznych metod w celu wywarcia wpływu na dużą grupę ludzi. W dziedzinie bezpieczeństwa komputerowego termin ten odnosi się do metod, które twórcy wirusów wykorzystują do wyłudzenia informacji od użytkowników i złamania zabezpieczeń.

Przykładowo, autorzy wirusów wykorzystują powszechnie socjotechnikę, aby podstępnie nakłonić użytkowników do uruchomienia złośliwego kodu. Można to osiągnąć załączając wirusa lub robaka do pozornie nieszkodliwej/standardowej wiadomości e-mail.

LoveLetter, na przykład, rozprzestrzenił się jako wiadomość e-mail z tytułem "I LOVE YOU" - któż z nas nie chciałby otrzymać listu miłosnego? Sama wiadomość zawierała następującą treść: "Kindly check the attached LOVELETTER coming from me" (ang. Uprzejmie proszę o przejrzenie przesłanego załącznika). Załącznik posiadał podwójne rozszerzenie (LOVE-LETTER-FOR-YOU.TXT.vbs).

Domyślnie, Windows nie wyświetla drugiego [rzeczywistego] rozszerzenia, które może wzbudzić w odbiorcy podejrzenie o kryjącym się w wiadomości złośliwym kodzie. W ciągu ostatnich pięciu lat wielu twórców wirusów i robaków wykorzystywało trik z podwójnym rozszerzeniem.

Podstawowe techniki wykorzystywane w phishingu

Phisher tworzy najpierw stronę WWW, która do złudzenia przypomina będącą celem ataku stronę instytucji finansowej. Następnie, oszust rusza do akcji i masowo rozsyła wiadomość e-mail, która imituje wiadomość pochodzącą z banku lub firmy zajmującej się kartami kredytowymi.

Phisherzy wykorzystują zazwyczaj autentyczne logo, właściwy styl korespondencji handlowej, a nawet umieszczają rzeczywiste nazwiska osób należących do ścisłego zarządu instytucji finansowych. Starają się również, aby otrzymana wiadomość wydawała się legalną: nie trudno jest wysłać wiadomość, która wygląda, jakby pochodziła od innego nadawcy.