Działalność gospodarcza żołnierza zależy od decyzji dowódcy

Zgodnie z przyjętym dokumentem dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji, może zezwolić żołnierzowi na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej na jego pisemny wniosek, skierowany drogą służbową.

Zezwolenie dowódcy na podjęcie pracy lub pracy zarobkowej przez żołnierza powinno być poprzedzone wnioskiem złożonym dowódcy. Wniosek, ten powinien zawierać:
1) w przypadku pracy zarobkowej:
a) nazwę pracodawcy, dla którego żołnierz będzie wykonywał pracę zarobkową, i adres jego siedziby,
b) podstawę wykonywanej pracy (w ramach stosunku pracy lub na podstawie innego tytułu),
c) miejsce pracy,
d) okres, na jaki pracodawca, o którym mowa w lit. a, zamierza zawrzeć umowę o pracę lub umowę na podstawie innego tytułu,
e) wymiar czasu pracy,
f) charakter wykonywanej pracy,
g) termin rozpoczęcia pracy;

2) w przypadku działalności gospodarczej:
a) określenie przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, i adres siedziby lub miejsca zamieszkania podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą,
b) adres, pod którym działalność gospodarcza będzie wykonywana,
c) formę prawną wykonywanej działalności gospodarczej,
d) wymiar czasu niezbędny do wykonywania działalności gospodarczej,
e) termin podjęcia działalności gospodarczej.

Ponadto dowódca jednostki wojskowej może przed wydaniem zezwolenia, zwrócić się o udzielenie dodatkowych informacji do pracodawcy lub do innych organów i podmiotów.

Podstawa prawna:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 października 2009 r. w sprawie wykonywania pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.2009 Nr 176 poz. 1366).

Przemysław Gogojewicz