Koniec z geoblokowaniem w handlu

Sprzedawcy towarów czy usług w sieci nie będą mogli stosować geoblokowania, czyli uniemożliwiać konsumentom zakupów za pośrednictwem stron internetowych w innym kraju Unii. To efekt porozumienia negocjatorów PE i krajów UE z nocy z poniedziałku na wtorek.

Prace nad przedstawionym przez Komisję Europejską projektem przepisów w tej sprawie trwały od półtora roku. Regulacje mają sprawić, by Europejczycy równie chętnie kupowali coś z zagranicy u internetowych sprzedawców, jak teraz to robią w świecie realnym.

Obecnie sprzedawcy online bardzo chętnie stosują geoblokowanie, ograniczając konsumentom dostęp do towarów i usług ze względu na to, w jakim kraju się znajdują. Klienci napotykają trudności, kiedy chcą kupić przez internet towary lub usługi u zagranicznego dostawcy. Zdarza się, że transakcja jest po prostu niemożliwa albo klient jest automatycznie przekierowywany na lokalne strony producenta, gdzie towary czasem sprzedawane są po wyższych cenach albo ich wybór jest ograniczony.

Polecamy: RODO. Ochrona danych osobowych. Przewodnik po zmianach

Powodów jest kilka - od chęci osiągnięcia wyższych cen (taką praktykę stosował np. Disneyland sprzedając wejście do swojego parku rozrywki Niemcom czy Włochom o 15 proc. drożej niż Francuzom), aż po niechęć do dopasowywania się do krajowych przepisów państwa, z którego pochodzi klient.

"Polacy i nasza część Europy najczęściej doświadczają problemów z geoblokowaniem z całej Unii. Dotyczy to głównie zakupu produktów, a mniej usług. Z badań wynika, że ponad 30 proc. klientów nie mogło przeprowadzić transakcji, kupując odzież i akcesoria sportowe, w sklepach online w innych krajach UE. Nowe prawo to zmieni" – zaznaczyła Thun.

Praktyka geoblokowania, wykorzystywana zwykle pod pretekstem ochrony terytorialności prawa autorskiego, służy także interesom producentów i dystrybutorów, bo cena produktów często waha się w zależności od lokalizacji kupującego. System wykrywa zagraniczne IP lub numer karty kredytowej i automatycznie odcina możliwość korzystania z usługi lub oferuje zagranicznemu klientowi wyższą cenę.

Niektórym, zwłaszcza mniejszym sprzedawcom nie opłacało się prowadzić sprzedaży do innego kraju członkowskiego, bo wymagałoby to od nich spełniania wszystkich regulacji dotyczących ochrony konsumentów. Z tego powodu decydowali się oni na to, że klient np. z polską kartą kredytową czy numerem IP nie mógł u nich czegoś kupić.

Zobacz: Prawo dla firm