Bez obowiązku podatkowego

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 23 ust. 1 pkt 32 i 40) oraz dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 10 i 11) przewidują, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów m.in. wydatki:

• na spłatę pożyczek, kredytów, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów),

• na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń,

• na umorzenie kapitałów pozostających w związku z utworzeniem (nabyciem, powiększeniem lub ulepszeniem) źródła przychodów,

• naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów),

• umorzone pożyczki, jeżeli ich umorzenie nie jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego.

Spłata kredytu

Wydatki na spłatę kredytu obrotowego zaciągniętego przez firmę, dotyczącego finansowania bieżącej działalności operacyjnej nie stanowią zatem kosztów uzyskania przychodu, z wyjątkiem wydatków na spłatę prowizji, odsetek od tych kredytów, w tym również skapitalizowanych oraz dotyczących różnic kursowych. Wynika z orzeczeń NSA z 14 marca 1997 r., sygn. akt SA/Gd 3198/95; WSA w Warszawie z 7 kwietnia 2004 r., sygn. akt III SA 2081/02, zgodnie z którym skapitalizowane odsetki od pożyczki stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ograniczenie to wynika stąd, że same pożyczki i kredyty nie stanowią przychodu pożyczkobiorcy lub kredytobiorcy.

Moment zapłaty

Odsetki, prowizje, różnice kursowe od kredytu obrotowego zawsze stanowią koszt uzyskania przychodu, nawet gdy zostaną skapitalizowane, jednakże dopiero z chwilą ich zapłaty. Bez znaczenia jest forma zapłaty. Najistotniejsze jest, aby zobowiązanie z tytułu odsetek wygasło poprzez uiszczenie gotówki, płatność przelewem, kompensatę lub odnowienie.

Należy pamiętać, że podatnik ma prawo do zaliczenia odsetek od zaciągniętych kredytów do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w sytuacji gdy wydatek ten ponoszony jest przez podatnika w celu osiągnięcia przychodu.

Wyrażane są opinie, że osiągnięcie przychodu z transakcji, której dotyczy wydatek, nie jest warunkiem zaliczania kosztów do kosztów podatkowych.

Istotne jest, aby otrzymany kredyt obrotowy został wykorzystany na działalność gospodarczą przedsiębiorstwa.