Webinarium: Nowy JPK_VAT w pytaniach i odpowiedziach
Nowy JPK_VAT z deklaracją i ewidencją – PREMIUM
PIT 2020. Komentarz z suplementem PIT 2020 – Rozwiązania tarczy antykryzysowejW Hiszpanii, zgodnie z badaniami OECD, różnica w płacach pracowników tymczasowych i zatrudnionych na stałe wynosiła przed kilkoma laty aż 47 proc. O 10 proc. mniejsza była w Holandii i Portugalii. Najmniejsze dysproporcje płacowe między pracownikami tymczasowymi a etatowymi występowały w Danii (22 proc.), Belgii (21 proc.) Austrii (19 proc.), Niemczech (17 proc.). – Mimo że badania OECD są sprzed kilku lat, dysproporcje płacowe między pracownikami zatrudnionymi na etat i tzw. czasownikami nadal są duże – mimo prób wyrównania ich na drodze legislacyjnej – uważa Marcin Dubis z firmy Sedlak & Sedlak.
W związku z występowaniem wspomnianej dyskryminacji płacowej pracowników tymczasowych, część państw europejskich zaczęła wprowadzać bowiem do prawa pracy przepisy mające doprowadzić do wyrównania zarobków tych grup pracowniczych. Regulacje te często nie sprawdzały się jednak w praktyce.
Tak było w Hiszpanii, która w 1999 r. wprowadziła przepisy, na mocy których pracownicy tymczasowi mieli otrzymywać płace ustalone dla stałych pracowników w układach zbiorowych pracy. Miały one rozwiązać problemy nierówności płacowych. Zapomniano jednak o tym, że w hiszpańskich przedsiębiorstwach powszechne jest zawieranie porozumień płacowych, które nie są źródłem prawa pracy. Oznaczało to, że porozumienia te były wyłączone spod przepisów z 1999 r., wyraźnie dotyczących sformalizowanych układów zbiorowych pracy
. Problem został rozstrzygnięty dzięki porozumieniu między organizacjami reprezentującymi pracodawców a związkami zawodowymi, na mocy którego pracownicy tymczasowi muszą otrzymywać wynagrodzenia wyznaczane przez wszystkie porozumienia płacowe w przedsiębiorstwie – niezależnie od tego, czy są one formalnie źródłem prawa pracy czy nie.
Również Komisja Europejska planuje wprowadzenie dyrektywy regulującej kwestię wyrównywania płac pracowników tymczasowych i zatrudnionych na stałe. Jednak mimo że projekt regulacji został opracowany jeszcze w 2002 r., do tej pory nie został przyjęty.
Polska wyprzedziła zamierzenia KE. W naszym kraju na straży niedyskryminacji płacy pracowników tymczasowych stoi ustawa z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz.U. nr 166, poz. 1608). Zgodnie z nią, pracodawca użytkownik informuje agencję pracy tymczasowej na piśmie o wynagrodzeniu za pracę, która ma być powierzona pracownikowi tymczasowemu, określonym w przepisach o wynagrodzeniu obowiązujących u tego pracodawcy.
Oznacza to, że pracownik tymczasowy powinien być wynagradzany według stawek obowiązujących wszystkich pracowników pracodawcy użytkownika, czyli firmy wypożyczającej pracowników czasowych. Tak więc wszelkiego rodzaju wewnętrzne przepisy płacowe obowiązujące w firmie wypożyczającej pracownika tymczasowego, takie jak układy zbiorowe pracy czy regulaminy wynagrodzenia, znajdują zastosowanie również dla pracownika tymczasowego.
Izabela Rakowska
