W urzędzie gminy nie tylko po polsku

Sejm przyjął wczoraj niemal wszystkie senackie poprawki do uchwalonej 4 listopada 2004 r. ustawy o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym. Oficjalnie uznane mniejszości narodowe to mniejszość: białoruska, czeska, litewska, niemiecka, ormiańska, rosyjska, słowacka, ukraińska, żydowska; uznane mniejszości etniczne to mniejszość: karaimska, łemkowska, romska i tatarska. Mniejszością narodową jest grupa obywateli, która spełnia łącznie 6 warunków – jest mniej liczebna od pozostałej części ludności RP, w sposób istotny odróżnia się od pozostałych obywateli językiem, kulturą lub tradycją, dąży do zachowania swojego języka, kultury lub tradycji, ma świadomość własnej historycznej wspólnoty narodowej, zamieszkuje na terytorium RP od co najmniej 100 lat, i utożsamia się z narodem zorganizowanym we własnym państwie.

Ustawa gwarantuje osobom należącym do mniejszości swobodne posługiwanie się swoim językiem w życiu prywatnym i publicznie, rozpowszechnianie i wymianę informacji, a także naukę języka mniejszości lub w języku mniejszości. W organach gmin, w których mniejszość stanowi nie mniej niż 20 proc. ogółu mieszkańców będzie można posługiwać się własnym językiem (jako pomocniczym, obok języka urzędowego), pisać podania i żądać odpowiedzi w tym języku. Urzędy będą musiały zatrudnić odpowiednich specjalistów. W gminach liczących minimum 20 proc. ludności mniejszościowej, wpisanych do Urzędowego Rejestru Gmin będzie można używać – obok urzędowych – dodatkowych, tradycyjnych nazw: miejscowości, obiektów fizjograficznych (góry, lasy, jeziora, rzeki itp.), oraz ulic. Nowa ustawa nakłada na organy władzy publicznej obowiązek wspierania działalności oświatowej i kulturalnej mniejszości narodowych i etnicznych, m.in. poprzez udzielanie dotacji celowych lub podmiotowych.