Czarna Lista Barier Podatkowych 2012 wg PKPP Lewiatan

Zdaniem PKPP Lewiatan rok 2011 mimo, że nie obfitował w wielkie nowelizacje przepisów podatkowych, przyniósł po­datnikom kilka korzystnych zmian. Najbardziej pozytywną wniosła, tzw. ustawa deregulacyjna, wprowadzając nową instytucję leasingu konsumenckiego do ustaw o podatkach dochodowych.

Przedsiębiorcy doceniają również wysiłki Ministerstwa Finansów służące rozpowszechnieniu możliwości zała­twiania spraw z urzędem skarbowym przez Internet i składania e-deklaracji.

W 2011 roku udało się wprowadzić regulacje podatkowe, które umożliwiają zawieranie umów leasingu z konsumentami oraz wydłużyć termin składania deklaracji do 31 stycznia przez podatników posiadających nieruchomości i budowle w więcej niż jednej gminie.

W opinii PKPP Lewiatan podatnicy w dalszym ciągu napotykają jednak liczne problemy przy stosowaniu przepisów podatkowych. Najwięcej kłopotów stwarza podatek VAT.

Wiele wątpliwości budzą nadal przepisy o podatku od nieruchomości i definicja budowli.

Najważniejsze bariery, o których zniesienie walczą przedsiębiorcy zrzeszeni w PKPP Lewiatan to likwidacja zapisu sprzecznego z orzecznic­twem ETS, które dopuszcza obniżenie obrotu także w sytuacjach, gdzie nie wystawia się żadnych faktur korygujących, a także przygotowanie i uchwalenie nowych ustaw o podatkach dochodowych w podziale na: ustawę o podatku dochodowym od przedsiębiorców, o podatku od dochodów oso­bistych.

W ustawach tych należy zastosować nową technikę opisu konstrukcji podatku, grupującą określone przepisy powiązane podmiotowo lub przedmiotowo w jednej pozycji redakcyjnej. Chodzi także o zastąpienie obecnego art. 12 ustawy o CIT lub uzupełnienie go o zapis ustalający, iż wynik ra­chunkowy wyliczony w oparciu o standard rachunkowy potwierdzony w sprawozdaniu finansowym jest również wynikiem podatkowym (z ewentualnymi korektami).

Ważne jest również pozostawie­nie jednej administracji podatkowej uprawnionej do orzekania i kontroli w zakresie podatków. Od dawna zabiegamy również o wprowadzenie definicji budowli w ustawie bez odesłania do przepisów prawa budowlanego.

Czarna Lista Barier Podatkowych 2012

W ustawie o VAT

Definicja prezentów o małej wartości zawarta w art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT). Obecnie podatnicy zobowiązani są prowadzić uciążliwą dla nich ewidencję osób obdarowanych, jeśli jednostkowa cena nabycia lub koszt wytworzenia prezentu przekracza 10 zł. Rozwiązaniem problemu byłoby wprowadzenie odwołania do wartości jednorazowej transakcji. Umożliwiłoby to ograniczenie zbędnej biurokracji i wyeliminowanie fikcyjnej ewidencji.

Zbyt wiele momentów powstania obowiązku podatkowego VAT. Wiąże się to z koniecznością angażowania dodatkowych osób do sprawdzenia poprawności określenia powstania obowiązku podatkowego (art. 19 ustawy o VAT). Skutkiem są również masowe błędy popełniane u podatników w sektorze MŚP. PKPP Lewiatan rekomenduje wprowadzenie opcjonalnej możliwości stosowania jednej ogólnej zasady powstania obowiązku podatkowego w VAT po zawiadomieniu organu podatkowego.

 Wymóg posiadania potwierdzenia otrzymania przez kontrahenta korekty faktury dla zmniejszenia podstawy opodatkowania (art. 29 ust. 4a ustawy o VAT). Orzecznictwo ETS dopuszcza obniżenie obrotu także w sytuacjach, gdzie nie wystawia się żadnych faktur korygujących (sprawa C-317/94 Elida Gibas). Należałoby zatem zlikwidować zapis, który jest z tym orzecznictwem sprzeczny.

Zwolnienie od podatku dla producentów towarów spożywczych powoduje nieuzasadnione faworyzowanie producentów w stosunku do handlowców (art. 43 ust. 1 pkt.16 ustawy o VAT). Ograniczenie podmiotowe zwolnienia powinno zostać wyeliminowane.

Przepis art. 87 ust.6  w związku z ust.2, 2a, 4a-4f ustawy o VAT uniemożliwia przyspieszenie zwrotu części kwoty podatku VAT poprzez złożenie zabezpieczenie na części kwoty objętej wnioskiem o zwrot. Należałoby umożliwić przyspieszenie zwrotu VAT tylko w części poprzez zastosowanie zabezpieczenia, a pozostałej części wg terminów ogólnych.

 Brak możliwości odliczenia VAT w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona z opodatkowania (art. 88 ust. 3a pkt. 2 ustawy o VAT ). PKPP Lewiatan zaleca powrót do brzmienia przepisu, gdzie brak możliwości odliczenia VAT w takiej sytuacji wymagał jeszcze, by kwota wskazana w fakturze nie została uregulowana (DZ.U.05.90.756). Zaznacza jednak, że taka propozycja może zostać uznana za sprzeczną z dyrektywą 2006/112/WE. Polski rząd powinien zainicjować dokonanie odpowiednich zmian w dyrektywie w tym zakresie. Rozwiązaniem byłyby również zmiany w Ordynacji podatkowej, które wyłączyłyby sankcje podatkowe i karno-skarbowe za nieprawidłowe odliczenia (w przypadku, gdy VAT należny został uregulowany).

 Zasada nakładająca obowiązek zapłaty zaliczek w 2 pierwszych miesiącach kwartału (art. 99 ust. 3-7 ustawy o VAT) stawia pod znakiem zapytania sens regulacji umożliwiających kwartalne rozliczenie podatnikom innym niż mali podatnicy. Należałoby umożliwić składanie deklaracji kwartalnych bez konieczności wpłacania zaliczek comiesięcznych, o których mowa w art. 103.

Zbyt restrykcyjne przepisy regulujące wymogi dla podmiotów prowadzących działalność z zakresu zwrotu podatku VAT podróżnym, (art.127 ustawy o VAT) nakładają na te podmioty obowiązki znacznie wykraczające poza nakładane na innych uczestników obrotu gospodarczego. Rozwiązaniem byłaby likwidacja warunków blokujących dostęp do działalności z zakresu zwrotu podatku podróżnym, m.in. obowiązku wielokrotnego uzyskiwania zaświadczenia ministra finansów, wprowadzenie możliwości zwrotu podatku podróżnym w dowolnej walucie.

Brak regulacji dotyczących grup podatkowych (brak odpowiednich przepisów w ustawie o VAT. Podstawę prawną stanowi art. 11 Dyrektywy 2006/112/WE.) Lewiatan uznał potrzebę wprowadzenia konsolidacji wyodrębnionych prawnie podmiotów mających siedzibę na terytorium jednego państwa (tj. traktowanie ich jako jednego podatnika) pozostających w związkach o charakterze ekonomicznym, finansowym i organizacyjnym (grupy podatkowe).

Nieprecyzyjne określenie opodatkowania aportów. Po wydaniu rozporządzenia MF z 28.11.2008 r. likwidującego zwolnienie z VAT aportów ustawa do dnia dzisiejszego nie została w sposób właściwy przygotowana. W efekcie cały czas mamy do czynienia ze zjawiskiem odchodzenia od pokrywania kapitału zakładowego wkładem niepieniężnym ze względu na ryzyko podatkowe właściwego ujęcia podatkowego transakcji wniesienia aportu. PKPP Lewiatan dostrzega konieczność wprowadzenia przepisów (lub wydanie interpretacji ogólnej) precyzyjnie określających, czy wniesienie aportu podlega opodatkowaniu  - jak należy ustalać podstawę opodatkowania. W jaki sposób następuje finansowanie VAT oraz czy spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wniesieniu aportu. Rekomendacją do tego według Lewiatana byłoby wprowadzenie przepisów precyzujących, czy wniesienie aportu podlega opodatkowaniu- jak należy ustalać VAT oraz czy spółka ma prawo do odliczania podatku naliczonego przy wniesieniu aportu.

Nieprecyzyjna konstrukcja zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. (Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących). Należałoby uporządkować zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących poprzez ich uproszczenie i tym samym uczynić je bardziej czytelnymi i zrozumiałymi, unikać zbyt częstego powoływania się na inne paragrafy rozporządzenia.

Nieprecyzyjna konstrukcja pierwszego zasiedlenia,( Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) powodująca brak opodatkowania obrotu spekulacyjnego nowymi nierucho­mościami. PKPP Lewiatan uważa, że słuszne byłoby Uporządkowanie zwolnień i zmiana przepisów dotyczących pierw­szego zasiedlenia w celu opodatkowania dostawy nowych (nieuży­wanych) nieruchomości które zostały zasiedlone tylko w sensie prawnym oraz zwolnienia nieruchomości faktycznie używanych, które nie były przedmiotem zasiedlenia w sensie prawnym (w rozu­mieniu Ustawy o VAT). Obecna sytuacja wskazuje, iż spekulacyjna sprzedaż nieużywanej nieruchomości po dwóch latach od jej naby­cia korzysta ze zwolnienia (wzrost ceny nie jest opodatkowany), zaś nieruchomość wybudowana na własną rzecz i faktycznie używana przez np. 10 lat nadal podlega obligatoryjnemu opodatkowaniu VAT.

Nieprecyzyjne przepisy w zakresie powrotu do zwolnienia pod­miotowego (Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). Według Lewiatana Należy dookreślić, czy powrót do zwolnienia podmiotowego (art. 113) jest możliwy tylko od początku roku kalendarzowego, czy rów­nież w trakcie. Przepisy nie ograniczają tego tylko do nowego roku, jednak organy odmawiają takiego prawa podatnikom.

Serwis VAT

---

Podatki dochodowe

Brak spójnych przepisów o podatkach dochodowych (Przepisy o podatkach dochodowych nowelizowane ponad 100 razy), Dotych­czasowe ustawy – nowelizowane ponad 100-krotnie – stanowią skomplikowany zbiór przepisów, w wielu miejscach wadliwie skonstruowany i całkowicie nieczytelny dla przeciętnego podat­nika. Ustawy są w takim stanie, że kolejne nawet korzystne dla podatników zmiany mogą przynieść uboczny skutek w postaci pogorszenia jakości legislacyjnej tych ustaw.. Lewiatan zarekomendował Przygotowanie i uchwalenie nowych ustaw o podatkach docho­dowych w podziale na: ustawę o podatku dochodowym od przed­siębiorców, o podatku od dochodów osobistych. W ustawach tych należy zastosować nową technikę opisu konstrukcji podatku, grupu­jącą określone przepisy powiązane podmiotowo lub przedmiotowo w jednej pozycji redakcyjnej.

Podwójna rachunkowość w zakresie przychodów/kosztów po­datkowych dla podmiotów obowiązanych do prowadzenia pełnej rachunkowości.( Art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa CIT)), Dla celów podatkowych podatnik zmuszony jest kalkulować przychody/koszty oddzielnie zgodnie z zasadami ustalonymi w ustawie podatkowej. Powoduje to szereg dodatko­wych kosztów dla przedsiębiorców (oprogramowanie o dwóch funkcjonalnościach, dodatkowe zasoby ludzkie, utrudnienie w czasie kontroli podatkowej – konieczność uzgodnień pomiędzy wynikami). Rekomendacją jest zastąpienie obecnego art. 12 ustawy CIT lub uzupełnienie go o za­pis ustalający, iż wynik rachunkowy wyliczony w oparciu o standard rachunkowy potwierdzony w sprawozdaniu finansowym jest rów­nież wynikiem podatkowym (z ewentualnymi korektami).

Wątpliwości w sprawie ustalania wartości firmy(niejasna definicja składników majątkowych, zawarta w: art. 4a pkt.2 ustawy CIT, art. 5a pkt 2 usatwy PIT), dotyczą one py­tania, czy nabywca przedsiębiorstwa (lub zorganizowanej części) może powiększyć wartość firmy o przejęte długi. Lewiatan sugeruje Nadanie tym przepisom nowego brzmienia. Propozycja zmiany w CIT (w PIT analogicznie): Art. 4a. ilekroć w ustawie jest mowa o: 2) składnikach majątkowych – oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonal­nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy.

Wyłączenie z zakresu kosztów uzyskania przychodu wydatków na reprezentację( art. 16 ust. 1 pkt. 28 usatwy CIT, art.23 ust.1 pkt.23 ustawy PIT), niemożność uznania za koszty jakichkolwiek wydatków na reprezentację dla wielu przedsiębiorców stanowi znaczny problem. Rozwiązaniem byłoby Zaliczenie wydatków na reprezentację do katalogu kosztów uzyska­nia przychodu lub przyjęcie prostego algorytmu (wzoru).

Problem wliczania złych długów do kosztów uzyskania przycho­dów (Art. 16 ust. 1 Ustawy CIT)- dziś tylko banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kre­dytowe mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu stracone wierzytelności stanowiące kwotę kredytu czy pożyczki. Jest to sytuacja dyskryminująca pozostałych uczestników rynku działa­jących w oparciu o inne niż Prawo bankowe ustawy. Lewiatan uznaje, że należałoby nadać takie uprawnienia instytucjom finansowym prowadzącym działalność kredytową i pożyczkową, do której stosuje się przepisy ustawy o kredycie konsumenckim.

Serwis PIT

Ordynacja podatkowa

Dualizm w zakresie kontroli i orzekania o zobowiązaniach podat­kowych (Zmiana ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej), który m.in. poprzez zróżnicowanie praktyki orzeczniczej urzędów skarbowych i urzędów kontroli skarbowej wprowadza niepewność obrotu oraz podnosi koszty funkcjonowania przed­siębiorstw poprzez dublowanie kontroli. Rekomendacją jest pozostawienie jednej administracji podatkowej uprawnionej do orzekania i kontroli w zakresie podatków.

Brak jednoznaczności w zakresie faktycznych terminów przedawnienia zobowiązań podatkowych (Art. 68-71 OP) związany z licznymi regulacjami stanowiącymi o nierozpoczynaniu biegu termi­nu, zawieszeniu lub przerwaniu biegu. Regulacja w obecnym brzmieniu powoduje niepewność obrotu i tym samym dodatko­we koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Dodatkowo, organy podatkowe nieskrępowanie wszczynają postępowania karne-skarbowe w sprawie popełnienia przestępstwa (postępo­wanie przed postawieniem zarzutów konkretnej osobie) w celu przerwania biegu terminu przedawnienia. Rozwiązanie to Uporządkowanie definicji ustawowych w zakresie przedawnień i przypadków przerwania biegu terminu przedawnienia, w szcze­gólności wykreślenie przepisu art. 70 § 6 pkt 1) OP stanowiącego, że bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony już z dniem wszczęcia postępowania karno-skarbowego w sprawie (in rem).

Wstrzymanie wykonania decyzji powoduje powstanie zale­głości podatkowej (Art. 76 i Rozdział 16a OP). Dodatkowo, istnieją wątpliwości czy pomi­mo wstrzymania wykonania decyzji organ może podjąć inne działania nie będące formalnie egzekucją (np. zaliczyć nadpłatę na poczet zaległości). Lewiatan sugeruje Wprowadzenie zapisu, iż do czasu wydania decyzji ostatecznej za­ległość podatkowa w ogóle nie powstaje, chyba że nadano decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

Trudności z rzeczywistym (faktycznym) uchyleniem zabezpie­czenia wykonania zobowiązania podatkowego po odpadnięciu podstawy dla takiego zabezpieczenia (Zmiana ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej), (np. umorzenia postę­powania zabezpieczającego). Rzeczywiste uchylenie zabezpie­czenia musi nastąpić z inicjatywy organu egzekucyjnego, który pod względem organizacyjnym jest często tożsamy z organem podatkowym (Urząd Skarbowy), natomiast zajmują się tym dwie odrębne komórki. Lewiatan zaleca: Przeformułowanie art. 159 UPEA. – przy zachowaniu przesłanek w tym przepisie istniejących wprowadzenie zapisu, że zabezpiecze­nie podlega uchyleniu z mocy prawa, z przepisem doprecyzowują­cym, że w przypadku zabezpieczeń rzeczowych (hipoteka i zastaw) oznacza to wygaśnięcie tych praw (z mocy prawa).  Przedmiotowa kwestia, nie dotyczy samego art. 159 u.p.e.a., a sytuacji dłużnika (podatnika) w okresie po wydaniu zarządzenia o uchyleniu zabezpieczenia, ale przed jego faktycznym zniesieniem. W tym okresie dłużnik (podatnik) nie dysponuje żadnym instrumen­tem prawnym, za pomocą którego mógłby wyegzekwować od orga­nu egzekucyjnego faktyczne zniesienie zabezpieczenia tj. wykreśle­nie hipoteki przymusowej z księgi wieczystej nieruchomości. 

Przykładowo, organ egzekucyjny, na podstawie art. 159 u.p.e.a., może wydać zarządzenie o uchyleniu zabezpieczenia w postaci hi­poteki ustanowionej na nieruchomości dłużnika (podatnika), ale do­póki organ egzekucyjny nie skieruje w tym zakresie odpowiedniego wniosku do sądu wieczysto-księgowego, hipoteka będzie nadal wpi­sana do księgi wieczystej nieruchomości dłużnika (podatnika).  Dłużnik (podatnik) nie dysponuje w takiej sytuacji żadnym narzę­dziem prawnym – nie może sam złożyć odpowiedniego wniosku do sądu wieczysto-księgowego, a wszelka inicjatywa w tym zakresie (faktycznego zniesienia zabezpieczenia – wykreślenia hipoteki z księgi wieczystej) należy do organu egzekucyjnego. W takim przypadku organy egzekucyjne działają z opóźnieniem, a dłużnik (podatnik) nie posiada żadnej formalnej możliwości przymuszenia organu podatkowego do działania.

Trudności z uzyskaniem odszkodowania od Skarbu Państwa za wydanie decyzji podatkowej niezgodnej z prawem (Art. 4171 Kodeksu cywilnego oraz orzecznictwo Sądu Najwyższego (przykładowo I CNP 33/06 oraz V CNP 79/05).) Odpowie­dzialność odszkodowawcza nie powstaje, jeżeli wydanie orzecze­nia niezgodnego z prawem jest wynikiem zastosowania błędnej wykładni przepisów nie stanowiącej rażącego ich naruszenia. Rozwiązaniem jest Doprecyzowanie przepisu 4171 KC – odpowiedzialność SP powinna dotyczyć każdej niezgodności z prawem orzeczenia/decyzji, w tym takiej, która stanowi konsekwencje zastosowania błędnej wykładni przepisów, która nie ma charakteru rażącej niezgodności z prawem. Natomiast w przypadku odpowiedzialności osobistej urzędników/ sędziów biorących udział w wydawaniu orzeczenia/decyzji, ich odpowiedzialność powinna ograniczać się tylko do rażącego naru­szenia prawa.

Martwa instytucja interpretacji ogólnych (Brak odpowiednich regulacji w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej: OP), poza Art. 14a OP). Instytucja interpretacji ogólnych miała służyć wszystkim po­datnikom zapewniając jednolite stosowanie prawa podatkowe­go przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej. Tymczasem Ministerstwo często odmawia wydania interpretacji ogólnych bez uzasadnienia. Lewiatan jest zdania, że Choć wprowadzono z dniem 1 stycznia 2012 r. instytucję wniosku o wydanie interpretacji ogólnej, to w naszej ocenie, warunki od któ­rych uzależniono wydanie przez MF takiej interpretacji na wniosek, mogą spowodować brak lub co najmniej ograniczyć funkcjonowa­nie tej instytucji w praktyce. Chodzi tu o wielokrotnie podnoszony już w piśmiennictwie i komentarzach, obowiązek wskazania przez wnioskodawcę, niejednolitego stosowania prawa podatkowego w takich samych stanach faktycznych.

Sposób liczenia ulgowych odsetek 75% odsetek należnych. (Art. 56 §1a OP; interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 12 lutego 2009 r. nr PK4/8012/18/LJO/09/58). Lewiatan poleca Doprecyzowanie przepisów, czy można liczyć odsetki ulgowe od odsetek naliczonych przed wejściem w życie ostatniej nowelizacji, tj. przed 1 stycznia 2009 r. –, dążenie do wydania zmiany interpreta­cji ogólnej wydanej w tym zakresie przez Ministra Finansów. Interpretacja ogólna nr PK4/8012/18/LJO/09/58 wydana w tym zakresie przez Ministra Finansów ogranicza zastosowanie ob­niżonej stawki odsetek za zwłokę wyłącznie do okresów sprzed 1 stycznia 2009 r. mimo, że wobec braku odmiennych przepisów przejściowych, zastosowanie winna znaleźć w całości ustawa nowa, tj. Ordynacja podatkowa w brzmieniu po nowelizacji i przewidująca obniżoną stawkę odsetek za zwłokę w przypadku korekt deklara­cji przeprowadzonych zgodnie z warunkami z przepisu art. 56 par 1a Ordynacji. Dodatkowe uzasadnienie znajdujemy także w sank­cyjnym charakterze odsetek za zwłokę od zaległości podatkowej (akcentowaną w orzecznictwie oraz interpretacjach MF) – przy tego typu instytucjach zasadą jest stosowanie w pierwszej kolejności przepisów nowych, chyba że starsze przewidują lepszą sytuację dla podatnika (są względniejsze).

Kontrola podatkowa

---

Podatki i opłaty lokalne - podatek od nieruchomości

Brak jednolitego wzorca deklaracji podatkowej utrudniający rozliczanie podatku podatnikom posiadającym nieruchomości i budowle w więcej niż jednej gminie. (Art. 6 ust. 13 ustawy z dnia 12 stycz­nia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych). Rekomendacją jest Ujednolicenie wzoru deklaracji w skali całego kraju, uwzględnia­jącej możliwość zróżnicowania przez gminy stawek dla niektórych przedmiotów opodatkowania oraz zwolnień.

Brak centralnej informacji o stawkach i zwolnieniach obowiązują­cych w gminach (Brak odpowiednich przepisów w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych), co utrudnia rozliczanie podatku podatnikom po­siadającym nieruchomości i budowle w więcej niż jednej gminie. Lewiatan uważa, że rozwiązaniem byłoby Wprowadzenie obowiązku przesyłania przez gminy do 30 listopa­da każdego roku do centralnej bazy danych (lub wojewódzkich baz danych) informacji o obowiązujących na następnych rok stawkach, zwolnieniach, danych teleadresowych i numerów rachunków ban­kowych gmin; stworzenie strony internetowej z bazą danych (lub stron internetowych prowadzonych przez wojewodów); obowiązek ogłaszania przez Ministra Finansów (lub wojewodów) wykazu stawek i zwolnień raz w roku do 31 grudnia.

Wadliwa definicja obiektu budowlanego (Art. 1a ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych), powodująca nieuza­sadnione ryzyko podatkowe związane z właściwym określeniem obowiązku podatkowego (ogromny stopień rozbieżności w skali kraju co do kwalifikacji określonych urządzeń technicznych jako budowli). Rozwiązanie- wprowadzenie definicji budowli w ustawie bez odesłania do przepi­sów prawa budowlanego.

Czarna Lista Barier 2012

Źródło: PKPP Lewiatan