Polska wygrała z Komisją Europejską spór w sprawie limitów emisji gazów cieplarnianych

Państwa członkowskie dysponują zatem określonym marginesem swobody w zakresie transpozycji dyrektywy i, w konsekwencji, również w ramach wyboru środków, które uznają za najbardziej właściwe do osiągnięcia wyznaczonego przez tę dyrektywę celu.

Trybunał podkreślił, że ewentualne różnice między danymi zawartymi w KPRU i metodami oceny wybranymi przez państwa członkowskie są przejawem przyznanego im marginesu swobody, który Komisja powinna szanować przy przeprowadzaniu kontroli zgodności z prawem.

Komisja może natomiast w odpowiedni sposób zapewnić państwom członkowskim ich równe traktowanie dzięki temu, że każdy ze zgłoszonych planów zostanie zbadany z zachowaniem tego samego poziomu staranności.

Ponadto TSUE oddalił podniesiony przez Komisję argument, że w interesie ekonomii postępowania należy uznać jej prawo do ustalania maksymalnej liczby podlegających rozdzieleniu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych.

Przyjęcie, że Komisja może ustalić taką liczbę maksymalną byłoby bowiem równoznaczne z przyznaniem tej instytucji kompetencji pozbawionych jakiejkolwiek podstawy prawnej.

W tym kontekście TSUE podkreślił, że Komisja Europejska nie przekracza swych kompetencji, jeśli w rozstrzygnięciu decyzji odrzucającej plan oznajmia – bez wyznaczania w sposób wiążący maksymalnej liczby tych uprawnień – że nie odrzuci ona zmian, jakie zostaną wprowadzone do planu, jeśli będą one zgodne z propozycjami i zaleceniami zawartymi w decyzji o jego odrzuceniu.

Postępowanie takie jest zgodne z zasadą lojalnej współpracy między państwami członkowskimi a Komisją, a jednocześnie jest ono odpowiednie do realizacji celów ekonomii postępowania.

Co więcej, Trybunał zaznaczył, że prawodawca Unii, który jako jedyny może wprowadzać zmiany do dyrektywy, uznał za konieczną zmianę jej postanowień.

Chodzi tu o dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140, s. 63) przewiduje utworzenie nowego systemu, w ramach którego od 2013 r. liczba uprawnień wydawanych w każdym roku dla całej Unii będzie zmniejszana – przy czym za punkt wyjścia przyjęta zostanie wartość z połowy okresu 2008–2012 – o współczynnik liniowy wynoszący 1,74 % w odniesieniu do średniej całkowitej rocznej liczby uprawnień wydanych przez państwa członkowskie zgodnie z decyzjami Komisji dotyczącymi ich KPRU na lata 2008–2012.

Kalkulator odsetek podatkowych

Polecamy: Kontrola podatkowa

Zmieniony tekst przewiduje wdrożenie bardziej zharmonizowanego systemu, który umożliwi zwiększenie korzyści płynących z handlu uprawnieniami, uniknięcie zakłóceń rynku wewnętrznego oraz ułatwi tworzenie powiązań między różnymi systemami handlu.

Ponieważ postanowienia zaskarżone przez Polskę i Estonię są nierozerwalnie związane z pozostałymi postanowieniami spornych decyzji, Trybunał stwierdził, że Sąd postąpił prawidłowo, stwierdzając nieważność tych decyzji w całości.

Odwołanie od wyroku lub postanowienia Sądu, ograniczone do kwestii prawnych, może zostać wniesione do Trybunału. Co do zasady, odwołanie nie ma skutku zawieszającego. Jeżeli jest ono dopuszczalne i zasadne, Trybunał uchyla orzeczenie Sądu. Jeżeli stan postępowania pozwala na wydanie orzeczenia w sprawie, Trybunał może sam wydać ostateczne rozstrzygnięcie w przedmiocie sporu. W przeciwnym razie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd, który jest związany orzeczeniem Trybunału wydanym w ramach odwołania.

Pełny tekst wyroku TSUE, sygn. C-504/09 P - Komisja przeciwko Polsce

Źródło: Trybunał Sprawiedliwości UE