Przepisy nie zabraniają wykorzystywania konta osobistego do rozliczeń z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.
Ordynacja podatkowa (art. 61 par. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r.) określa, że zapłata podatków przez podatników prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów następuje w formie polecenia przelewu. Ustawodawca w przepisie tym szczegółowo określił grupę podatników, na których nałożył obowiązek bezgotówkowych rozliczeń z budżetem państwa. Dlatego też przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą, którzy korzystają z księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych, mają obowiązek zapłaty podatków (bez względu na ich kwotę) w formie przelewu bankowego.
Dodatkowo obowiązek posiadania rachunku bankowego nakłada na przedsiębiorcę ustawa z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. W art. 22 ust. 1 ustawy czytamy, iż dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy.
Rozliczenia w formie bezgotówkowej muszą być prowadzone w każdej sytuacji, gdy: - stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz - jednorazowa wartość transakcji (bez względu na liczbę wynikających z niej płatności), przekracza 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano transakcji.
Pozostaje jeszcze kwestia, czy osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą może wykorzystywać do rozliczeń rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy (konto osobiste)? Otóż nie ma przeciwwskazań takiego działania, gdyż cytowany wcześniej art. 22 ust 1 ustawy o swobodzie gospodarczej nie określa za pomocą jakiego konkretnie rachunku mają być prowadzone rozliczenia. Podobnie przepisy podatkowe nie regulują kwestii rodzaju rachunku bankowego, za pomocą którego należy regulować zobowiązania wobec organów podatkowych. Nie wymieniają również rachunków, których stosowanie dla powyższych celów jest zabronione.
Należy również zwrócić uwagę na przepisy ustawy Prawo bankowe. W art. 49 ust. 3 czytamy, że rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych mogą być prowadzone wyłącznie dla: osób fizycznych, szkolnych kas oszczędnościowych oraz pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych. Jednak osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą nadal pozostaje osobą fizyczną.
W art. 50 ustawodawca zaznaczył, że posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na tym rachunku. Jednak w umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające dysponowanie tymi środkami. Oznacza to, że w umowie rachunku bankowego dotyczącego rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego może wystąpić zapis mówiący o tym, że konto osobiste nie może być wykorzystywane do rozliczeń prowadzonych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. To może być jedyna przeszkoda uniemożliwiająca wykorzystywanie konta osobistego do rozliczeń związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Podstawa prawna - Art. 22 ust. 1 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej - Dz.U. z 2004 r. nr 173, poz. 1807; ost. zm. Dz.U. z 2006 r. nr 144, poz. 1043. - Art. 61 par. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60; ost. zm. Dz.U. z 2006 r. nr 225, poz. 1035. - Art. 49 ust. 3 oraz art. 50 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe - Dz.U. z 2002 r. nr 72, poz. 665; ost. zm. Dz.U. z 2006 r. nr 190, poz. 1401.
