Jak zabezpieczyć transakcję handlową lub kredyt?

Zawieranie nowych umów handlowych, a często również pozyskiwanie kapitału na finansowanie bieżącej działalności lub inwestycje to codzienne wyzwania, przed którymi stają przedsiębiorstwa - niezależnie od wielkości i przyjętej formy prawnej. Jednak, jak pokazuje praktyka, często dla małych i średnich firm realizacja tych zadań jest zauważalnie trudniejsza niż dla największych podmiotów działających na rynku. Wielkość firmy w racjonalny sposób - z przyczyn kosztowych i logistycznych - ogranicza liczbę banków, które  obsługują dany podmiot, co przekłada się m.in. na ograniczony dostęp do zaawansowanych narzędzi inwestycyjnych. Trudniejsza pozycja małych i średnich spółek  w stosunku do największych podmiotów wynika również z ograniczonych możliwości zabezpieczania transakcji handlowych oraz zaciąganego w banku kredytu w kontekście przyznawanych linii kredytowych pod dany produkt zabezpieczający transakcję handlową i posiadanych zabezpieczeń. Jest to także zależne od branży w której dana firma działa i jej specyfiki rynkowej.

Tymczasem istnieją narzędzia finansowe, które oprócz podstawowego celu, jakim jest inwestowanie nadwyżek finansowych danego podmiotu można traktować jako zabezpieczenie do zawieranych transakcji handlowych. Rozwiązaniem takim są specjalistyczne fundusze inwestycyjne oferowane przez Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych (TFI) i zastosowanie blokady lub zastawu na jednostkach uczestnictwa danego funduszu na poczet zabezpieczenia transakcji handlowej lub kredytu.

Fundusze zarządzane przez TFI należą do najefektywniejszych narzędzi do zarządzania nadwyżkami finansowymi przedsiębiorstwa. Co więcej, wybór właściwego rozwiązania pozwala czerpać zyski nawet wtedy, gdy na giełdach trwa bessa.

W porównaniu do lokat bankowych dla firm, o krótszym lub dłuższym terminie zapadalności, fundusze posiadają kilka zalet niedostępnych dla narzędzi oferowanych przez bank:

•    Oprocentowanie niezależne od wysokości wpłaconej kwoty. Małe i średnie spółki z reguły obracają kwotami znacznie mniejszymi niż duże spółki. Jest to o tyle ważne, że banki często uzależniają oprocentowanie depozytu między innymi od jego wielkości, szczególnie w przypadku lokat negocjowanych. Oprocentowanie z funduszu jest jednakowe, niezależnie od tego, czy firma ulokuje 100 tysięcy czy kilka milionów złotych.

•    Dynamiczne zarządzanie zainwestowanymi środkami . Bardzo często otoczenie biznesowe firmy wymaga nagłego podjęcia zgromadzonych nadwyżek finansowych. Wypłacenie środków z funduszu nie powoduje utraty wypracowanych zysków, co ma miejsce w przypadku przedterminowej likwidacji depozytu bankowego.

•    Stały dostęp do pieniędzy. Przedsiębiorstwo ma możliwość elastycznego obracania zainwestowanymi środkami. Co więcej, wypłacanie kapitału nie wiąże się z dodatkowymi kosztami. Znacząco ułatwia to możliwe bieżące zarządzanie płynnością finansową przedsiębiorstwa.

•    Dywersyfikacja ryzyka inwestycyjnego. Portfel funduszu złożony jest z różnych aktywów, co znacząco podnosi bezpieczeństwo zainwestowanego kapitału.

•    Rozdzielność majątku firmy od majątku TFI. Środki finansowe ulokowane w funduszu są w pełni bezpieczne, ponieważ nie wchodzą w skład masy upadłościowej TFI. Oznacza to, że w przypadku upadłości towarzystwa, posiadacze jednostek uczestnictwa mogą liczyć na całkowity zwrot zainwestowanego kapitału, co nie jest oczywiste w przypadku ogłoszenia bankructwa przez bank.

Nieodzowną aktywnością przedsiębiorstw jest kooperacja z kontrahentami, bardzo często w roli wykonawcy produktu lub usługi. Przystępując do przetargu, oferent często musi wpłacić wadium, czyli określoną sumę pieniędzy, która jest składana w poczet zabezpieczenia dotrzymania warunków danej umowy. Konieczność zabezpieczenia transakcji handlowych powoduje, że banki (w większości przypadków to właśnie w nich deponowane jest wadium) przyjmują takie depozyty na niższych oprocentowaniach w stosunku do lokat negocjowanych.. Powoduje to, że część (czasami całość) posiadanych przez przedsiębiorstwo nadwyżek finansowych jest w rzeczywistości „zamrażana”.