Święta w firmie - przekazywanie bonów

Oprócz najpopularniejszych na rynku bonów towarowych coraz większą popularnością zarówno wśród pracodawców, jak i pracowników cieszą się bony (kupony):

1) kulturalno-rekreacyjne, które można wykorzystać w biurach podróży, hotelach, ośrodkach SPA, ośrodkach sportowych, na basenach;

2) podarunkowe, które można wykorzystać w sklepach odzieżowych, sklepach RTV i AGD, perfumeriach, salonach jubilerskich;

3) restauracyjne (żywieniowe), dzięki którym pracodawca finansuje pracownikom ciepłe posiłki w trakcie i po pracy, jednocześnie pozostawiając im swobodę wyboru miejsca, czasu i rodzaju dania.

Przychód pracowników

Otrzymanie przez pracownika z okazji świąt jednego z ww. rodzajów bonów (kuponów) spowoduje powstanie po jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu. Wynika to z faktu, że za przychody ze stosunku pracy uważa się nie tylko należne pracownikowi wynagrodzenie, ale również wartość innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od pracodawcy. W tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, czy przekazane pracownikowi bony lub kupony zostały nabyte ze środków obrotowych firmy, czy też ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Należy podkreślić, że pracownik, który otrzymał bon lub kupon, nie może skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f. W przepisie tym przewidziano zwolnienie dla świadczeń rzeczowych oraz pieniężnych otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszu związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, z wyłączeniem bonów, talonów i innych znaków uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi. A zatem, aby otrzymane przez pracownika świadczenie mogło korzystać ze zwolnienia, muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

1) pracownik musi otrzymać świadczenie rzeczowe albo pieniężne, które nie jest bonem, talonem lub innym znakiem uprawniającym do jego wymiany na towary lub usługi,

2) otrzymane świadczenie musi być sfinansowane przez pracodawcę ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszu związków zawodowych,

3) wartość otrzymanych świadczeń (w części sfinansowanej ze środków ZFŚS) nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Potwierdzają to również organy podatkowe. W interpretacji z 25 czerwca 2010 r., nr IBP-BII/1/415-362/10/BD, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że: „W treści wyżej powołanego art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawodawca wyraźnie wyłączył ze zwolnienia bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi, stwierdzając, iż nie są one świadczeniami rzeczowymi. Należy zauważyć, iż bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi, nie są również świadczeniami pieniężnymi, gdyż pieniądz jest prawnie określonym, powszechnie akceptowanym środkiem płatniczym, który może wyrażać, przechowywać, przekazywać wartość dóbr i usług i którego wartość powinna być ściśle związana z wartością produkcji wytworzonej na obszarze danego kraju (definicja pieniądza wg Gustawa Schmöllera). Pieniądz jest to ustalony przez władze państwowe prawny środek płatniczy, zależny w swej sile nabywczej od społecznego wkładu pracy wnoszonego przez posiadacza pieniądza do gospodarstwa społecznego, będący anonimowym i generalnym tytułem do udziału w podziale produktu społecznego i dochodu narodowego na warunkach określonych przez poziom i strukturę cen dóbr i usług będących w sprzedaży. W Polsce prawnie określonym, powszechnie akceptowanym środkiem płatniczym jest »złoty polski«. Bony, co prawda, zastępują środki pieniężne, jednakże nie są powszechnie akceptowanym środkiem płatniczym (w odróżnieniu od pieniądza). Zatem wartość bonów stanowi dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy. Świadczenia te nie są bowiem ani świadczeniami pieniężnymi, ani świadczeniami o charakterze rzeczowym”.

W związku z powyższym, nawet jeżeli zakup przekazanych przez pracodawcę pracownikom z okazji świąt bonów lub kuponów zostałby sfinansowany ze środków ZFŚS, to pracownik nie może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f. Otrzymuje bowiem od pracodawcy świadczenia, które zostały wyłączone z tego zwolnienia. Ze zwolnienia nie skorzystają nie tylko bony, ale również kupony, które należy uznać za inne znaki legitymacyjne uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Należy również podkreślić, że pracownicy, którzy otrzymali z okazji świąt bony żywieniowe, nie mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b u.p.d.o.f. W przepisie tym przewidziano zwolnienie dla: wartości otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych. Oznacza to, że jeżeli pracodawca przekazuje pracownikowi bon restauracyjny lub żywnościowy z okazji świąt, to jego przekazanie nie wynika z obowiązków nałożonych na pracodawcę przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy, ale z jego dobrowolnej decyzji. W związku z tym nie można uznać, że pracodawca przekazał pracownikowi tego rodzaju bon, ponieważ nie ma możliwości wydania mu posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, do czego jest zobowiązany na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Pracodawca rozlicza zaliczkę

Na pracodawcy, jako płatniku, ciąży obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od wartości wydanego pracownikowi bonu lub kuponu, łącząc osiągnięty z tego tytułu przychód z przychodami pracownika ze stosunku pracy. Przychód z tego tytułu powstanie na zasadzie kasowej, czyli w momencie otrzymania przez pracownika bonu lub kuponu. Kwotę pobranej zaliczki pracodawca powinien przekazać na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę (art. 38 ust. 1 u.p.d.o.f.). Kwotę pobranych z tego tytułu zaliczek pracodawca wykaże w wystawianych przez siebie po zakończeniu roku podatkowego deklaracji PIT-4R oraz informacji PIT-11 (art. 38 ust. 1a i art. 39 ust. 1 u.p.d.o.f.). Obowiązek pobrania zaliczki z tytułu wydanych pracownikom bonów lub kuponów potwierdzają również organy podatkowe. W przywoływanej już interpretacji z 25 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że: „Reasumując, przychód z tytułu otrzymania bonów świątecznych powstanie z momentem ich otrzymania, a więc w momencie postawienia ich do dyspozycji pracownikom. Zatem pracodawca będzie zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych - zgodnie z zasadami określonymi w art. 32 i następnych ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w miesiącu, w którym dochód (przychód) został osiągnięty, i do dnia 20 miesiąca następnego po tym miesiącu pobraną zaliczkę przekazać na rachunek właściwego urzędu skarbowego”.

Bony dla współpracowników

Jeżeli firma przekazuje z okazji świąt bony lub kupony swoim kontrahentom czy ich pracownikom, to po ich stronie powstanie z tego tytułu przychód z „innych źródeł”. W związku z tym firma przekazująca bony lub kupony powinna po zakończeniu roku podatkowego sporządzić i przekazać podatnikowi oraz urzędowi właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika do końca lutego informację PIT-8C (art. 42a u.p.d.o.f.). Podkreślał to Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 29 września 2009 r., nr IBPBII/1/415-566/09/HK: „W związku z powyższym wnioskodawca z tytułu przekazania bonów towarowych ww. osobom fizycznym (kontrahentom - przypis redakcji) będzie zobowiązany sporządzić informację PIT-8C, zgodnie z treścią cyt. art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Również w przypadku przekazywania bonów lub kuponów osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło czy umowy-zlecenia powstanie dla tych osób przychód. W praktyce przychód ten jest najczęściej rozliczany w ramach przychodów z „innych źródeł”. Jest to prawidłowe postępowanie, jeżeli w treści umowy zleceniodawca nie zobowiązał się do przekazywania bonów czy kuponów zatrudnionej osobie. Jeżeli w umowie znajduje się zobowiązanie do przekazania bonu czy kuponu z okazji świąt, jego wartość należy rozliczyć z innymi przychodami z umowy w ramach działalności wykonywanej osobiście.

Bony dla emerytów i rencistów

Zdarza się, że niektóre firmy przekazują z okazji świąt bony lub kupony byłym pracownikom, którzy obecnie są emerytami lub rencistami. Wówczas, jeżeli wartość podarowanego bonu lub kuponu nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 2280 zł, jego przekazanie jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f.). Gdyby wartość przekazanego świadczenia przekroczyła w roku podatkowym kwotę 2280 zł, to od nadwyżki ponad tę kwotę były pracodawca ma obowiązek potrącić i odprowadzić do urzędu skarbowego zryczałtowany podatek w wysokości 10 proc. (art. 30 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f.) - por. pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pabianicach z 8 sierpnia 2007 r., nr USIB/415/14/07.

PRZYKŁAD

Zakłady mięsne „Smaczek” z okazji świąt przekazały byłym pracownikom, którzy obecnie są na emeryturze lub rencie, bony towarowe o wartości 400 zł. W roku podatkowym emeryci i renciści - byli pracownicy zakładu - nie otrzymali żadnych innych świadczeń rzeczowych lub ich ekwiwalentów pieniężnych. Wartość otrzymanych bonów nie przekracza kwoty 2280 zł wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. Będzie więc wolna od podatku dochodowego.

Zaliczenie do kosztów

Możliwość zaliczenia do kosztów wydatków poniesionych przez pracodawcę na nabycie bonów i kuponów zależy od źródła ich finansowania. Jeżeli zakup przekazanych pracownikom bonów lub kuponów zostanie sfinansowany przez pracodawcę ze środków ZFŚS, to wydatków poniesionych na ten cel nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 42 u.p.d.o.f. i art. 16 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.p.). Ograniczenie to wynika z faktu, że dla pracodawcy zobowiązanego do tworzenia ZFŚS kosztem uzyskania przychodów są odpisy na ZFŚS (art. 23 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. i art. 16 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.p.). Jeżeli jednak świadczenia te zostaną nabyte ze środków obrotowych pracodawcy, wydatki na ich nabycie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. i art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.).

Skutki w ubezpieczeniach społecznych i zdrowotnym

Pracownicy. Jeżeli pracodawca sfinansował zakup bonów czy kuponów ze środków ZFŚS, od wartości przekazanych bonów nie nalicza składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne (§ 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, dalej: rozporządzenie w sprawie składek). Nie wykazuje ich też w miesięcznym raporcie ZUS RCA, który składa za pracownika. W tym przypadku nie ma znaczenia wartość przekazanych pracownikom bonów i kuponów, ze środków ZFŚS, w roku kalendarzowym. Pracodawca, który zdecyduje się na taką formę dodatkowych świadczeń dla pracowników, powinien jednak pamiętać, że wydanie pracownikom bonów czy kuponów musi spełniać warunki działalności socjalnej. Oznacza to, że przyznawanie tych świadczeń i ich wysokość pracodawca powinien uzależnić od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z ZFŚS. Nieróżnicowanie wartości wręczanych świadczeń i równocześnie finansowanie ich ze środków ZFŚS spowoduje, że zostaną one przyznane nieprawidłowo. W tym przypadku pracodawca będzie zobowiązany doliczyć kwoty wręczonych świadczeń do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Natomiast jeżeli pracodawca zdecyduje się na przyznanie pracownikom świadczeń rzeczowych, które sfinansuje ze środków obrotowych, to wartość przyznanych świadczeń jest przychodem pracownika ze stosunku pracy i stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne (§ 1 ww. rozporządzenia). O zasadach zaliczania świadczenia do przychodów stanowiących podstawę wymiaru składek w pierwszej kolejności decydują wewnętrzne przepisy o wynagradzaniu, np. regulamin wynagradzania. Kiedy przepisy zakładowe nie określają zasad ustalania wartości świadczenia, pracodawca powinien sięgnąć do rozporządzenia. Z przepisów rozporządzenia wynika, że jeżeli pracodawca kupił bony lub kupony od zewnętrznego dostawcy i przekazał je pracownikom, to do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne pracownikom doliczy kwoty, za które zakupił świadczenia, łącznie z VAT (§ 3 pkt 2 ww. rozporządzenia).

 

PRZYKŁADY

1. Firma handlowa z okazji świąt Bożego Narodzenia wykupiła dla wszystkich pracowników bony na zakup dowolnych produktów w sieci handlowej. Bony zostały zakupione ze środków obrotowych firmy, dlatego ich wartość została doliczona do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne pracowników. Pracodawca kwotę, która została doliczona do podstawy wymiaru składek, ustalił na podstawie ceny zakupu bonów. Gdy pracownik otrzymał bon lub kupon na towar lub usługę, która jest przedmiotem działalności pracodawcy, ich wartość należy ustalić na podstawie cen, jakie pracodawca stosuje wobec zewnętrznych kontrahentów firmy (§ 3 pkt 1 ww. rozporządzenia). Tak ustaloną kwotę pracodawca dolicza do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne pracownika.

2. Salon odnowy biologicznej przyznał zatrudnionym pracownikom karnety na 10 bezpłatnych zabiegów regeneracyjnych, które oferuje. Do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne pracowników pracodawca ma obowiązek doliczyć wartość tych zabiegów ustaloną na podstawie cen, które oferuje swoim klientom.

Pracodawca może zakup bonów lub kuponów sfinansować w części ze środków obrotowych firmy i w części ze środków ZFŚS. W tym przypadku powinien naliczyć składki od części świadczenia, które sfinansował ze środków obrotowych firmy. Zwolniona ze składek jest część świadczenia, której zakup został sfinansowany ze środków ZFŚS.

Ze składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne zwolnione są również bony lub kupony, które pracodawca sfinansował ze środków przeznaczonych na cele socjalno-bytowe (§ 2 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia). Fundusze na cele socjalno-bytowe tworzą pracodawcy:

1) u których możliwość tworzenia takiego funduszu wynika z postanowień układu zbiorowego pracy oraz

2) którzy nie tworzą ZFŚS.

Oba ww. warunki muszą wystąpić łącznie. Zwolniona ze składek jest w takiej sytuacji wartość bonów/kuponów sfinansowanych z funduszu utworzonego na cele socjalno-bytowe do wysokości odpisu podstawowego na ZFŚS w roku kalendarzowym.

Odpis podstawowy na ZFŚS w 2010 r. wynosi 1047,84 zł dla pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy (art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych).

Składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku kalendarzowym pracodawca potrąca z przychodu pracownika do określonej wysokości. W 2010 r. limit ten wynosi 94 380 zł. Jeżeli przychód pracownika w 2010 r. przekroczy kwotę 94 380 zł, to pracodawca nie nalicza składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe również od wartości przyznanych bonów lub kuponów niepodlegających zwolnieniu ze składek (np. sfinansowanych ze środków obrotowych firmy). Jednak w dalszym ciągu pracodawca nalicza i potrąca składki na pozostałe ubezpieczenia: chorobowe, wypadkowe oraz na ubezpieczenie zdrowotne.

PRZYKŁAD

Do października 2010 r. podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracownika za 2010 r. wyniosła 93 809,75 zł. Dlatego od przychodu za listopad 2010 r. pracodawca naliczy składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracownika tylko od kwoty 570,25 zł. W listopadzie przychód pracownika przekroczy bowiem kwotę 94 380 zł. Na pozostałe ubezpieczenia pracodawca naliczy składki od pełnej kwoty przychodu pracownika za listopad 2010 r., w tym od kwoty bonów świątecznych, które otrzymał pracownik z okazji świąt Bożego Narodzenia, a które zostały sfinansowane ze środków obrotowych firmy.

W miesiącu, w którym pracownik otrzymał dodatkowo od pracodawcy bon lub kupon niezwolniony ze składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, pracodawca powinien zsumować wszystkie przychody pracownika za ten miesiąc i od łącznej kwoty przychodu naliczyć składki. Podstawę wymiaru składek pracodawca wykazuje w miesięcznym raporcie ZUS RCA składanym za pracownika.

Bony dla chałupników i zleceniobiorców

Zwolnienie ze składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne bonów lub kuponów sfinansowanych z ZFŚS lub funduszu socjalno-bytowego obejmuje również osoby:

1) wykonujące pracę nakładczą,

2) zatrudnione na podstawie umowy agencyjnej, umowy-zlecenia oraz innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, a także osoby współpracujące przy wykonywaniu tych umów (§ 5 rozporządzenia w sprawie składek).

W przypadku sfinansowania ww. świadczeń z ZFŚS zwolnienie przysługuje niezależnie od wartości świadczenia (pod warunkiem że została uwzględniona sytuacja socjalna zleceniobiorcy). W przypadku sfinansowania tych świadczeń z funduszu socjalno-bytowego zwolnienie przysługuje do kwoty nieprzekraczającej rocznie odpisu podstawowego (w 2010 r. - 1047,84 zł).

Wartość świadczeń należy ustalić na takich samych zasadach, na jakich ustalana jest wartość świadczeń przyznanych pracownikom. Płatnik składek powinien jednak rozróżnić dwie sytuacje:

1. Gdy chałupnik lub zleceniobiorca podlega ubezpieczeniom społecznym oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu. W tym przypadku wartość przyznanych bonów czy kuponów należy doliczyć do przychodu za miesiąc, w którym zatrudniony otrzymał bony/kupony, i naliczyć składki na ubezpieczenia, którym podlega ta osoba. Łączną wartość przychodu za dany miesiąc płatnik składek wykazuje w miesięcznym raporcie ZUS RCA składanym za ubezpieczonego;

2. Gdy chałupnik lub zleceniobiorca podlega wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu. W tym przypadku wartość przyznanych bonów lub kuponów należy doliczyć do podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne. Łączną wartość przychodu za dany miesiąc płatnik składek wykazuje w miesięcznym raporcie ZUS ZZA składanym za ubezpieczonego.

Bony dla byłych pracowników i kontrahentów

Jeżeli pracodawca zdecyduje się na przekazanie bonów czy kuponów byłym pracownikom (emerytom lub rencistom) albo kontrahentom firmy, to nie nalicza od nich składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Ani były pracownik, ani kontrahent nie mają tytułu do ubezpieczeń (art. 6 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zwanej dalej ustawą o sus). Dlatego nie należy wykazywać przychodów uzyskanych przez te osoby w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Za te osoby nie przekazuje się do ZUS miesięcznego raportu rozliczeniowego ZUS RCA lub ZUS ZZA.

Skutki w VAT

Przekazywanie pracownikom bonów towarowych oraz innych rodzajów bonów (np. bonów podarunkowych) nie podlega opodatkowaniu VAT. Przekazanie bonów pracownikom nie podlega VAT, ponieważ bony nie są towarem ani usługą, mimo że zwykle podlegają wymianie na towary lub usługi. Zgodnie z definicją towaru zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarem są tylko: rzeczy ruchome, energia, budynki, budowle i ich części oraz grunty. Bony nie zaliczają się do żadnej z wymienionych kategorii. Sprzedaży bonów, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a to świadczenie decyduje o istnieniu usługi. W konsekwencji obrót bonami, czyli dokonywanie ich sprzedaży (tzn. sprzedaż bonów pracodawcom) oraz darowizny (nieodpłatne przekazywanie bonów pracownikom), nie podlega VAT. Organy podatkowe potwierdzają to stanowisko. Przykładem może być interpretacja indywidualna z 19 kwietnia 2010 r., nr IPPP1-443-60/10-3/BS, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: „Sprzedaż bonów - kart prezentowych uprawniających do bezgotówkowego zakupu usług hotelowych: noclegowych lub gastronomicznych w hotelu nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i tym samym nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy. Bon stanowi bowiem rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do otrzymania w oznaczonym terminie określonych towarów. Bon nie jest towarem, lecz tylko dokumentem, którym można zapłacić za nabywane towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Sprzedaż bonów nie stanowi również świadczenia usług. Bony same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi.

(...) Wnioskodawca w momencie sprzedaży bonów uprawniających do bezgotówkowego zakupu usług w hotelach za pośrednictwem Agenta nie wykonuje czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym przedstawiona czynność, jak również przekazanie z tego tytułu środków pieniężnych Spółce przez Agenta nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. (...) Jednocześnie należy zaznaczyć, iż w momencie realizacji bonu przez klienta, tj. w momencie zakupu na jego podstawie usług, pojawi się obowiązek podatkowy w zakresie czynności świadczenia usług na rzecz podmiotu, który jest dysponentem bonu”. (...)

Edward Żurański 

Podstawa prawna:

• art. 12 ust. 1, art. 13, art. 21 ust. 1 pkt 38 i 67, art. 23 ust. 1 pkt 7 i 42, art. 30 ust. 1 pkt 4, art. 42a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.),

• art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 9 i 28 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm.),

• art. 7 ust. 2-7, art. 8 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.),

• art. 6 i 18 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t. Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn.zm.),

• 2 ust. 1 pkt 19 i 26, § 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. Nr 161, poz. 1106 z późn.zm.).