Kiedy pracodawca jest zwolniony z opłacania składek na Fundusz Pracy

Pracodawca nie opłaca za te osoby składek na FP przez 12 miesięcy kalendarzowych. Składek na FP nie opłaca również płatnik za zatrudnione osoby, które ukończyły 55 lat - kobieta i 60 lat - mężczyzna. W tym przypadku zwolnienie dotyczy całego okresu zatrudnienia po ukończeniu odpowiedniego wieku.

Składki na FP z własnych środków finansują pracodawcy - płatnicy składek za osoby ubezpieczone. Płatnicy naliczają składki na FP i wpłacają na rachunek ZUS, który z kolei przekazuje składki do wyodrębnionego funduszu. Składki na FP płatnicy opłacają obowiązkowo w okresie trwania obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych.

Płatnik nie nalicza i nie opłaca składek na FP za okres, w którym nie istniał obowiązek obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych. Również w okresie trwania dobrowolnych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych płatnik nie nalicza składek na FP.

PRZYKŁAD

Firma produkcyjna ABC zatrudnia zleceniobiorcę - portiera, który równocześnie jest zatrudniony w innym zakładzie pracy na podstawie umowy o pracę. Z umowy o pracę zleceniobiorca otrzymuje stałe wynagrodzenie w wysokości 3000 zł miesięczne. Zleceniobiorca z tytułu umowy zlecenia zgłosił się do dobrowolnych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych. W tym przypadku, mimo że zleceniobiorca podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, zleceniodawca od przychodów z umowy zlecenia nie nalicza składki na FP. Umowa zlecenia jest tytułem do dobrowolnych, a nie obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych.

Podstawa wymiaru składek na FP

Płatnik składek przy ustalaniu obowiązku opłacania składki na FP bierze pod uwagę nie tylko obowiązek ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, ale również wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia. Podstawą naliczenia składki na FP jest kwota, która stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Płatnik nie ogranicza podstawy wymiaru składki na FP do 30-krotności prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. W 2009 r. kwota ograniczenia wynosi 95 790 zł. Do tej wysokości płatnik nalicza składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (art. 19 ust. 3 ustawy systemowej).

Podstawa wymiaru składki na FP w przeliczeniu na miesiąc dla osoby ubezpieczonej musi wynosić co najmniej:

• minimalne wynagrodzenie (w 2009 r. - 1276 zł),

• 80% minimalnego wynagrodzenia w przypadku pracowników zatrudnionych w pierwszym roku pracy (w 2009 r. - 1020,80 zł),

• 50% minimalnego wynagrodzenia w przypadku osób wykonujących pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania (w 2009 r. - 638 zł).

Pracodawca wlicza do okresu zatrudnienia, w którym wysokość minimalnego wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy została określona w wysokości 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę, wszystkie okresy, za które była opłacana składka na ubezpieczenia społeczne lub zaopatrzenie emerytalne, z wyłączeniem okresów zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego.

Za osobę ubezpieczoną, która podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z więcej niż jednego tytułu, obowiązek naliczenia składki na FP mają wszyscy płatnicy składek, jeśli łączna kwota stanowiąca podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ze wszystkich źródeł wyniesie co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, a w przypadku pracowników w pierwszym roku pracy, co najmniej 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Przykładowy wzór oświadczenia o tytułach do ubezpieczeń przy umowie zlecenia

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

WAŻNE!

Składki na FP opłaca każdy płatnik, który zgłasza osobę ubezpieczoną do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych.

Jeżeli osoba jest ubezpieczona z więcej niż jednego tytułu i przychód z jednego tytułu jest niższy od minimalnego wynagrodzenia, to obowiązek opłacania składek na FP powstaje z każdego z tych tytułów dopiero wtedy, gdy łączna kwota stanowiąca podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ze wszystkich źródeł przychodu wyniesie co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę (w 2009 r. - 1276 zł). Natomiast w przypadku pracowników zatrudnionych w pierwszym roku pracy obowiązek ten powstaje, gdy łączna kwota stanowiąca podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ze wszystkich źródeł przychodu wyniesie co najmniej 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę (art. 6 ust. 2 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę). W 2009 r. jest to kwota 1020,80 zł.

Osoba ubezpieczona, która osiąga przychód z różnych źródeł, każdemu płatnikowi składek składa oświadczenie o tym, czy ma inny tytuł do ubezpieczeń i czy łączny miesięczny przychód wynosi co najmniej kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę. Jeżeli osoba ubezpieczona jest równocześnie płatnikiem składek na swoje ubezpieczenia, może takie oświadczenie złożyć również w terenowej jednostce organizacyjnej ZUS.

Jeżeli osoba ubezpieczona otrzymuje przychód z kilku źródeł, to płatnik składek musi ustalić np. na podstawie oświadczenia, czy łączna kwota przychodu jest co najmniej równa minimalnej podstawie wymiaru. Zasada przeliczania dotyczy m.in. pracowników, którzy nie wykonywali pracy przez pełny miesiąc z powodu np. rozpoczęcia lub zakończenia wykonywania pracy w trakcie miesiąca, pobierania przez część miesiąca wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy lub zasiłku chorobowego, korzystania przez część miesiąca z urlopu bezpłatnego. W takim przypadku podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe przelicza się na okres miesiąca. Oznacza to, że pracodawca musi sprawdzić, czy gdyby pracownik pracował przez cały miesiąc, otrzymałby wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia. Przeliczanie na okres miesiąca stosuje się także w przypadku osób prowadzących działalność pozarolniczą, które nie podlegały ubezpieczeniom przez pełny miesiąc np. z powodu rozpoczęcia lub zakończenia działalności w trakcie miesiąca lub pobierania zasiłku przez część miesiąca.

PRZYKŁAD

Z Piotrem K. została podpisana umowa o pracę, na podstawie której rozpoczął pracę od 8 czerwca 2009 r. Miesięczne wynagrodzenie określono w stałej miesięcznej kwocie 1500 zł. Piotr K. nie przepracował pełnego miesiąca, dlatego za czerwiec otrzymał 1150 zł. Mimo że jest to kwota niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę (1276 zł), pracodawca naliczył za Piotra K. składkę na FP, ponieważ za pełny miesiąc pracownik ten otrzymałby kwotę wyższą od minimalnego wynagrodzenia za pracę. Natomiast pracodawca naliczył składkę na FP od kwoty faktycznie wypłaconego wynagrodzenia w czerwcu, czyli od 1150 zł, a nie od kwoty zapisanej w umowie o pracę (1500 zł).

WAŻNE!

O obowiązku naliczania składek na FP decydują dwa warunki: istnienie tytułu do obowiązkowych (a nie dobrowolnych) ubezpieczeń emerytalno-rentowych i osiągnięcie minimalnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Obydwa warunki muszą być spełnione łącznie - tytuł do ubezpieczeń oraz minimalna podstawa wymiaru składek. Jeżeli osoba ubezpieczona nie spełnia któregoś z warunków, od uzyskanego przez nią przychodu płatnik nie nalicza składki na FP.

Kto opłaca składkę na Fundusz Pracy

Składki na Fundusz Pracy opłacają pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby:

• pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym,

• wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą,

• wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, oraz za osoby z nimi współpracujące,

• wykonujące pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania,

• pobierające stypendia sportowe,

• otrzymujące świadczenie socjalne przysługujące na urlopie górniczym, świadczenie górnicze lub górniczy zasiłek socjalny lub wynagrodzenie przysługujące w okresie świadczenia górniczego, stypendium na przekwalifikowanie lub kontraktu szkoleniowego - przewidziane w odrębnych przepisach,

• będące żołnierzami zawodowymi oraz funkcjonariuszami niespełniającymi warunków do nabycia prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, za których, po zwolnieniu ze służby lub rozwiązaniu stosunku pracy odprowadzono składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od uposażenia lub wynagrodzenia wypłaconego w okresie służby lub stosunku pracy na podstawie odrębnych przepisów - od 1 stycznia 2006 r.,

• będące funkcjonariuszami, którzy w chwili zwolnienia ze służby spełniają jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej, w przypadku przekazania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe - od 1 stycznia 2006 r.

Pracodawcy mają obowiązek opłacania składek na FP za żołnierzy zawodowych lub funkcjonariuszy zwolnionych ze służby, za których powstanie obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Dotyczy to wyłącznie funkcjonariuszy, którzy zostali zwolnieni ze służby nie wcześniej niż 1 stycznia 2006 r.

Rolnicze spółdzielnie produkcyjne, spółdzielnie kółek rolniczych lub spółdzielnie usług rolniczych opłacają składki na FP za swoich członków, z wyjątkiem członków, którzy wnieśli wkład gruntowy o powierzchni użytków rolnych większej niż 2 ha przeliczeniowe.

Składki na FP opłacają również inne osoby niż wyżej wymienione, które podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym lub zaopatrzeniu emerytalnemu.

Składek na FP nie opłaca się za:

• duchownych,

• osoby pobierające stały zasiłek na podstawie przepisów o pomocy społecznej,

• osoby pobierające świadczenie pielęgnacyjne lub dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych,

• osoby podlegające ubezpieczeniu społecznemu rolników,

• żołnierzy niezawodowych w służbie czynnej,

• osoby odbywające zastępcze formy służby wojskowej,

• osoby przebywające na urlopach wychowawczych oraz osoby pobierające zasiłek macierzyński,

• osoby pobierające świadczenie szkoleniowe po ustaniu zatrudnienia (art. 70 ust. 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).

Wysokość składki na FP

Wysokość składki na FP na rok kalendarzowy jest określana w ustawie budżetowej. Od 1 stycznia 1999 r. składka niezmiennie wynosi 2,45% podstawy wymiaru. Płatnik składek wpłaca składkę na FP łącznie ze składkami na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na odrębny rachunek bankowy wskazany przez ZUS. Przy wpłacaniu składek na rachunek płatnik używa odrębnego dokumentu płatniczego.

Płatnik składek dokonuje łącznego rozliczenia składek za wszystkie osoby ubezpieczone, za które powstał obowiązek opłacenia składek na FP w miesiącu, w deklaracji rozliczeniowej ZUS DRA za ten miesiąc.

Zwolnienie ze składek na FP za pracowników powracających z urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego lub urlopu wychowawczego

Od 1 stycznia 2009 r. pracodawca oraz inne jednostki organizacyjne nie opłacają składek na FP przez 36 miesięcy za zatrudnionych pracowników powracających z urlopu macierzyńskiego lub urlopu wychowawczego (oraz od 1 stycznia 2010 r. z dodatkowego urlopu macierzyńskiego). Zwolnienie obowiązuje począwszy od pierwszego miesiąca po powrocie z urlopu macierzyńskiego lub urlopu wychowawczego (dodatkowego urlopu macierzyńskiego). Równocześnie pracodawcy za te osoby nie opłacają składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP).

Zwolnienie z obowiązku opłacania składek na FP przysługuje wyłącznie za pracowników, którzy powrócili do pracy po urlopie macierzyńskim lub urlopie wychowawczym nie wcześniej niż 1 stycznia 2009 r.

PRZYKŁAD

Pracownica wróciła do pracy po urlopie macierzyńskim 31 grudnia 2008 r. Pracodawca nie może skorzystać ze zwolnienia z opłacania składki na FP za pracownicę, ponieważ z urlopu macierzyńskiego wróciła przed dniem wejścia w życie przepisów o zwolnieniu ze składek.

Zwolnienie ze składek dotyczy również pracodawców, których pracownicy wracają z urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego (od 1 stycznia 2010 r.).

WAŻNE!

Ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek na FP może skorzystać pracodawca tylko w odniesieniu do tych pracowników, którzy powrócili po urlopie, jaki został im udzielony przez tego pracodawcę.

Zwolnienie ze składek dotyczy wyłącznie pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, stosunku pracy na podstawie powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę.

Ze zwolnienia z opłacania składek na FP nie mogą skorzystać płatnicy składek m.in. za:

• zleceniobiorców podlegających z tego tytułu obowiązkowi ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, którzy na gruncie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy niebędących pracownikami są traktowani jako pracownicy, oraz za inne osoby wymienione w art. 10 tej ustawy,

• w stosunku do przychodów uzyskiwanych z tytułu świadczenia pracy na podstawie umów o świadczenie usług, do których zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowy o dzieło, przez pracowników, którzy zawarli takie umowy z własnym pracodawcą lub jeżeli w ramach takich umów praca jest świadczona na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy.

PRZYKŁAD

Pracownica w kwietniu 2009 r. wróciła z urlopu macierzyńskiego. Pracodawca od maja 2009 r. nie opłaca za nią składek na FP. W czerwcu 2009 r. pracownica zawarła z pracodawcą umowę zlecenia na okres od 8 do 10 czerwca 2009 r., z której wynagrodzenie w kwocie 1000 zł zostało wypłacone w czerwcu 2009 r. Pracodawca od uzyskanego przez pracownicę wynagrodzenia z umowy zlecenia ma obowiązek naliczyć i opłacić składkę na FP. Natomiast zwolnione z tej składki jest wynagrodzenie za pracę, które pracownica otrzyma w czerwcu 2009 r.

Okres 36 miesięcy zwolnienia z opłacania składek na FP płatnik składek liczy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zakończenie urlopu.

PRZYKŁAD

Pracownica była na urlopie macierzyńskim do 6 czerwca 2009 r. Do pracy wróciła 8 czerwca. Pracodawca nie opłaca za nią składek na FP przez 36 miesięcy po powrocie z urlopu macierzyńskiego. W tym przypadku okres zwolnienia pracodawca ustalił od 1 lipca 2009 r. do 30 czerwca 2012 r.

Zwolnienie ze składek ma zastosowanie do kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia do 30-krotności prognozowanego miesięcznego wynagrodzenia, za miesiące następujące po miesiącu, w którym nastąpiło zakończenie urlopu.

Okres 36 miesięcy zwolnienia z opłacania składek na FP biegnie w każdym przypadku powrotu z urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zakończenie urlopu. Koniec okresu zwolnienia to upływ 36. miesiąca albo miesiąc, w którym następuje rozpoczęcie urlopu wychowawczego lub jego części - na to samo dziecko. Okres zwolnienia jest liczony ponownie po powrocie z każdej części wykorzystanego urlopu wychowawczego, od pierwszego dnia miesiąca następującego po powrocie - do miesiąca rozpoczęcia kolejnej części urlopu wychowawczego, aż do wyczerpania (w wyniku sumowania) 36-miesięcznego okresu zwolnienia z opłacania tych składek.

PRZYKŁAD

Pracownica wróciła do pracy po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego przysługującego jej do 28 marca 2009 r. Następnie pracodawca udzielił tej pracownicy urlopu wychowawczego na okres od 1 czerwca 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. W tym przypadku pracodawca jest zwolniony z opłacania składek na FP za pracownicę w następujących okresach:

• od 1 kwietnia do 31 maja 2009 r. (2 miesiące) oraz

• od 1 stycznia 2011 r. do 31 października 2013 r. (34 miesiące).

WAŻNE!

Do 36 miesięcy okresu zwolnienia z opłacania składek na FP pracodawca wlicza wszystkie okresy zwolnienia z opłacania składek, które mają miejsce po powrocie z urlopu udzielonego z tytułu urodzenia dziecka lub dzieci przy jednym porodzie.

W sytuacji gdy pracodawca wykorzysta w całości 36 miesięcy okresu zwolnienia z opłacania składek na FP i FGŚP w związku z powrotem pracownika z urlopu macierzyńskiego, nie może skorzystać już z tego zwolnienia w związku z powrotem pracownika z urlopu wychowawczego udzielonego na to samo dziecko. Taką interpretację przyjął ZUS, ponieważ nie wynika to wprost z art. 104a ustawy o promocji zatrudnienia. Przepis ten nie ma zastrzeżenia, że pracodawca, który wykorzystał 36 miesięcy okresu zwolnienia ze składek w związku z powrotem pracownika z urlopu macierzyńskiego, nie może ponownie skorzystać z 36 miesięcy zwolnienia z opłacania składek na FP, jeżeli pracownik wróci z urlopu wychowawczego udzielonego na to samo dziecko.

Urodzenie kolejnego dziecka lub dzieci przy kolejnym porodzie powoduje, że pracodawca po powrocie tej osoby z urlopu macierzyńskiego nabywa nowe uprawnienie do zwolnienia z opłacania składek na FP na okres kolejnych 36 miesięcy.

Zwolniony z opłacania składek na FP jest również pracodawca, jeżeli pracownik, w stosunku do którego pracodawca korzysta już ze zwolnienia z opłacenia składek na FP po jego powrocie z urlopu, przyjmie dziecko na wychowanie i uzyska prawo do urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego (art. 183 Kodeksu pracy).

WAŻNE!

Jeżeli pracownica urodzi lub przyjmie na wychowanie kolejne dziecko, pracodawca ponownie jest zwolniony przez 36 miesięcy z opłacania składek na FP za tę osobę.

W przypadku powrotu pracownika z urlopu wychowawczego, który został mu udzielony bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, 36-miesięczny okres zwolnienia z opłacania składek na FP należy liczyć od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpił powrót z urlopu wychowawczego.

Jeżeli bezpośrednio po powrocie z urlopu macierzyńskiego lub wychowawczego pracownik korzysta z urlopu wypoczynkowego, z dni wolnych od pracy z tytułu opieki nad członkiem rodziny lub ze zwolnienia lekarskiego, należy uznać, że jego powrót do pracy nastąpił po zakończeniu urlopu, a nie od daty faktycznego podjęcia pracy po zakończonym urlopie wypoczynkowym czy po okresie niezdolności do pracy z powodu choroby.

WAżNE!

Przy ustalaniu 36 miesięcy zwolnienia ze składek na FP znaczenie ma data zakończenia urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego albo urlopu wychowawczego, a nie data faktycznego podjęcia pracy.

W takich przypadkach początkiem 36-miesięcznego okresu zwolnienia z opłacania składek za daną osobę będzie pierwszy dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zakończenie urlopu.

PRZYKŁAD

Pracownica była na urlopie macierzyńskim do 15 kwietnia 2009 r. Następnie do 26 maja 2009 r. korzystała z urlopu wypoczynkowego. Do pracy wróciła 27 maja 2009 r. Pracodawca jest zwolniony z opłacania za tę pracownicę składek na FP w okresie od 1 maja 2009 r. do 30 kwietnia 2012 r., czyli począwszy od pierwszego miesiąca po zakończeniu urlopu macierzyńskiego.

Zwolnienie ze składek na FP za osoby zatrudnione, które ukończyły 50. rok życia

Od 1 lipca 2009 r. pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne nie będą opłacać składek na FP przez 12 miesięcy, od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę, za osoby zatrudnione, które ukończyły 50. rok życia i w okresie 30 dni przed zatrudnieniem były zarejestrowane w ewidencji bezrobotnych powiatowego urzędu pracy.

Zwolnienie ze składek przysługuje w sytuacji, gdy łącznie zostały spełnione następujące warunki:

• zatrudnienie następuje na podstawie umowy o pracę,

• dotyczy osoby bezrobotnej, która ukończyła 50. rok życia oraz bezpośrednio przed podjęciem zatrudnienia przez ciągły okres co najmniej 30 dni pozostawała w rejestrze osób bezrobotnych.

Ze składek są zwolnieni pracodawcy, którzy zatrudnią osoby bezrobotne nie wcześniej niż 1 lipca 2009 r.

WAŻNE!

Od 1 lipca 2009 r. zwolnieni ze składek przez 12 miesięcy są pracodawcy, którzy zatrudnili osoby bezrobotne po 50. roku życia.

Za te osoby pracodawca nie opłaca również składki na FGŚP przez ten sam okres.

Zwolnienie ze składek na FP za osoby zatrudnione, które ukończyły 55 lub 60 lat

Od 1 lipca 2009 r. pracodawcy nie będą opłacali składek na FP za osoby, które ukończyły co najmniej 55 lat - kobieta i co najmniej 60 lat - mężczyzna.

Zwolnienie dotyczy wszystkich zatrudnionych osób, niezależnie od podstawy prawnej. Pracodawcy, którzy zatrudniają takie osoby od 1 lipca 2009 r., nie opłacają składek na FP za te osoby.

WAŻNE!

Od 1 lipca 2009 r. za wszystkie osoby, które ukończyły 55 lat kobieta i 60 lat mężczyzna, płatnik składek nie opłaca składki na FP.

Pracodawcy, którzy zostali zwolnieni z opłacania składek na FP, są również zwolnieni z obowiązku opłacania składek na FGŚP.

Inne przypadki zwolnienia ze składek na FP

Składek na FP za zatrudnionych pracowników o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności nie opłacają:

• przedsiębiorcy Polskiego Związku Głuchych i Polskiego Związku Niewidomych oraz Związku Ociemniałych Żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej,

• Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi,

• Zakład Opieki dla Niewidomych w Laskach,

• zakłady aktywizacji zawodowej.

• art. 104 i art. 104a ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.),

• art. 9a ustawy z 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (DzU nr 158, poz. 1121 ze zm.),

• art. 19 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2007 r. nr 11, poz. 74 ze zm.),

• art. 6 ust. 2 ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (DzU nr 200, poz. 1679 ze zm.),

• art. 1 pkt 75 i art. 26 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (DzU z 2009 r. nr 6, poz. 33).

Joanna Goliniewska

specjalista w zakresie ubezpieczeń społecznych