Obowiązek informacji o warunkach zatrudnienia

Zagadnienie udzielania pracownikom informacji o warunkach zatrudnienia zostało uregulowane w dyrektywie 91/533 z 14 października 1991 r. w sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącego informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy, zwanej dalej dyrektywą.

Dyrektywa została wydana na podstawie art. 94 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE), poświęconego kwestii zbliżania ustawodawstw państw członkowskich Unii Europejskiej.

Ponadto dyrektywa wypełnia niejako dyspozycję zawartą w art. 9 ust. 3 Wspólnotowej Karty Podstawowych Praw Socjalnych Pracowników, zgodnie z którym warunki pracy wszystkich pracowników w obrębie Wspólnoty Europejskiej powinny być określone w ustawie, układzie zbiorowym lub umowie o pracę zgodnie z zasadami obowiązującymi w poszczególnych państwach członkowskich.

Zawarte w dyrektywie rozwiązania nie mają charakteru optymalnego, a jedynie formułują minimalne standardy we właściwym dla niej zakresie. Oznacza to, że poszczególne państwa członkowskie Unii Europejskiej mogą utrzymać albo wprowadzić przepisy korzystniejsze od zawartych w samej dyrektywie. Niedopuszczalne jest natomiast formułowanie przepisów mniej korzystnych. Stanowi o tym wprost art. 7 dyrektywy.

Przyjęte na gruncie prawodawstwa europejskiego przepisy dotyczące informacji o warunkach zatrudnienia zostały transponowane do ustawodawstwa polskiego i znalazły swoje odzwierciedlenie m.in. w art. 29 k.p. Ostatnie zmiany w zakresie obowiązku informacji o warunkach zatrudnienia, które do Kodeksu pracy wprowadziła ustawa z 23 czerwca 2006 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, stanowiły uszczegółowienie rozwiązań prawnych wprowadzonych wcześniej, mocą ustawy z 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 dyrektywy, ma ona zastosowanie do pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę lub stosunku pracy określonego przez obowiązującą w państwie członkowskim ustawę.