Postępowanie nakazowe

Jakie są środki zaskarżenia w postępowaniu nakazowym

Środkiem zaskarżenia nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym są zarzuty od nakazu zapłaty. Pozwany kwestionując roszczenie stwierdzone nakazem zapłaty musi w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu wnieść pismo procesowe zawierające zarzuty. W sprawach, w których pozew został wniesiony na urzędowym formularzu, zarzuty muszą być wniesione również na urzędowym formularzu (formularz SP).

Zarzuty wnosi się do sądu, który wydał nakaz zapłaty. W piśmie pozwany powinien wskazać, czy zaskarża nakaz w całości czy w części, przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór (a więc np. wniosek o przekazanie sprawy sądowi właściwemu, wniosek o sprawdzenie wartości przedmiotu sporu itp.), oraz pozostałe zarzuty przeciwko żądaniu pozwu, a także wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na ich potwierdzenie. Jest to o tyle istotne, że nowe okoliczności faktyczne, zarzuty i wnioski dowodowe niezgłoszone w pozwie albo w piśmie zawierającym zarzuty od nakazu zapłaty mogą być rozpoznawane jedynie wtedy, gdy strona wykaże, że nie mogła z nich skorzystać wcześniej lub gdy potrzeba ich powołania wynikła później.

W razie prawidłowego wniesienia zarzutów przewodniczący wyznacza rozprawę i zarządza doręczenie ich powodowi. Samo wniesienie zarzutów nie powoduje więc - w odróżnieniu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym - automatycznego uchylenia wydanego nakazu. Nie jest dopuszczalna przedmiotowa zmiana powództwa prowadząca do rozszerzenia lub zmiany przedmiotu sprawy (wyrok SN z 3 października 2000 r., I CKN 1120/98, OSNC 2001, nr 3, poz. 44).

Porównaj: Jak bronić się przed nakazem zapłaty?

Po przeprowadzeniu rozprawy sąd wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty w całości lub w części utrzymuje w mocy albo go uchyla i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie umarza.