Dopłaty do wypoczynku pracowników

Jednym z podstawowych celów działania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest udzielanie pracownikom pomocy materialnej. W ramach tej pomocy mieści się zarówno pomoc rzeczowa, jak i finansowa dla pracowników znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej.

Pracodawca może dofinansować wypoczynek pracowników ze środków zfśs. Działalność ta jest działalnością socjalną, o której mowa w art. 1 § 1 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm. - zwana dalej ustawą).

Wszelkie zasady i warunki korzystania ze świadczeń finansowanych ze środków funduszu, pracodawca powinien określić w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Ustawa o zfśs obok celu działalności socjalnej oraz wysokości przysługujących dopłat określa również osoby, które mogą korzystać ze świadczeń finansowanych z funduszu. Osobami uprawnionymi do świadczeń z zfśs są:

- pracownicy, ich rodziny,

- byli pracownicy - emeryci i renciści i ich rodziny,

- inne osoby, którym pracodawca przyznał w regulaminie funduszu prawo korzystania ze świadczeń socjalnych (art. 2 ustawy).

Fakt przynależności do katalogu osób uprawnionych do korzystania z funduszu nie gwarantuje jeszcze prawa do dopłat do wypoczynku lub innych świadczeń socjalnych. Kolejnym warunkiem, jaki muszą spełnić osoby uprawnione, jest trudna sytuacja materialna.

Pomoc w formie dopłaty do wypoczynku osób uprawnionych do korzystania z funduszu ma charakter uznaniowy. Przyznanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej. Zasady i warunki korzystania ze świadczeń funduszu powinny być szczegółowo określone w regulaminie ustalanym w uzgodnieniu ze związkami zawodowymi. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.

Świadczenia z funduszu, w tym również dopłaty do wypoczynku, muszą być przyznawane według kryterium socjalnego, czyli z uwzględnieniem sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. Pomoc powinna trafiać do osób faktycznie jej potrzebujących, np. do pracowników lub emerytów, którzy osiągają niski dochód na jedną osobę w rodzinie.

Przyznanie dopłaty do wypoczynku musi być poprzedzone zbadaniem sytuacji materialnej, życiowej i rodzinnej uprawnionej osoby.