Specjaliści z nowych krajów Unii Europejskiej (w tym Polski), mimo otwarcia dla nich niektórych rynków pracy, m.in. w Wielkiej Brytanii, nadal borykają się z różnymi praktycznymi przeszkodami dotyczącymi możliwości zatrudnienia w UE.
Tezę tę głosi opublikowany dziś raport przygotowany przez Uniwersytet w Manchesterze dla brytyjskiej agencji zatrudnienia Vedior. Według dziennika „Financial Times”, punktem wyjścia raportu są trudności, które napotykają agencje pośrednictwa pracy w krajach Europy Środkowej, gdy usiłują skierować swoich pracowników do krajów Europy Zachodniej do pracy na kontrakty czasowe. Nie dotyczą one jedynie nieznajomości języka angielskiego. – Osoba starająca się o pracę w UE musi przejść przez ogrom biurokracji, a to byłoby trudne nawet dla kogoś, dla kogo język angielski jest pierwszym językiem – twierdzą pracownicy agencji Vedior.
Inne trudności, jakie napotykają osoby szukające pracy w Unii, to m.in. sceptyczny stosunek unijnych pracodawców do zawodowych kwalifikacji pracowników z nowych krajów członkowskich. Problemem jest też brak jednolitych europejskich standardów w różnych dziedzinach albo nieegzekwowanie istniejących przepisów. Jak podkreśla FT, mimo wielu unijnych dyrektyw wprowadzających zasadę automatycznego uznania kwalifikacji zawodowych dla różnych kategorii pracowników, np. w sektorze służby zdrowia, nie wszystkie dyplomy lekarskie i pielęgniarskie uzyskane przez absolwentów szkół medycznych i pielęgniarskich w krajach Europy Środkowej są uznawane przez brytyjskie organizacje zawodowe. Jednak, jak podkreślają agencje pośrednictwa pracy, nawet w przypadku personelu medycznego, którego kwalifikacje nie budzą wątpliwości, na aprobatę ze strony brytyjskich organizacji zawodowych trzeba czekać miesiącami.
