Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania została unormowana w art. 119a Ordynacji podatkowej. Jej wdrożenie do polskiego systemu podatkowego spowodowało wzmożenie kontroli podatkowych skupiających się głównie na podatnikach powiązanych transakcyjnie z podmiotami zagranicznymi. W toku przeprowadzania kontroli naczelną kwestią okazało się prawidłowe zdefiniowanie tzw. substancji ekonomicznej danej jednostki zagranicznej.