Problematyczne koszty

Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się nieodzownie z ponoszeniem kosztów. Aby zarobić, trzeba najpierw zainwestować. W celu wspomożenia rozwoju gospodarczego ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie do systemu podatkowego instytucji kosztów uzyskania przychodu. Zależność jest bardzo prosta - im większe koszty uzyskania przychodu, tym mniejszy podatek do zapłacenia. Stąd też od lat najwięcej kontrowersji między podatnikami a urzędami skarbowymi budzi zaliczenie konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodu.

Na tym tle powstało już wiele interpretacji i orzeczeń sądowych, ponieważ przepisy dotyczące tej kwestii nie są jednoznaczne.

Po zmianie definicji od 1 stycznia 2007 r. kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (DzU z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz art. 16 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (DzU z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Ważne!

Aby zaliczyć wydatek do kosztów podatkowych, niezbędne jest właściwe udokumentowanie wydatku. Ponadto między wydatkiem a przychodem musi istnieć związek przyczynowy.

W razie wątpliwości, czy dany wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu zawsze można zwrócić się z takim pytaniem do Ministra Finansów. Do lipca br. wiążących interpretacji podatkowych dokonywały urzędy skarbowe. Konsekwencją funkcjonowania takiego systemu były liczne rozbieżności w odpowiedziach udzielanych przez różne urzędy na zapytania podatników. Aby uniknąć takich sytuacji od 1 lipca 2007 r. wydawanie interpretacji podatkowych leży w kompetencji Ministra Finansów. Wykonuje on swoje uprawnienia za pośrednictwem czterech izb skarbowych: bydgoskiej, katowickiej, poznańskiej i warszawskiej.

Dyrektor Izby Skarbowej:

- w Bydgoszczy jest właściwy do wydania interpretacji indywidualnej, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: kujawsko-pomorskim, podlaskim, pomorskim, warmińsko-mazurskim lub zachodniopomorskim,

 w Bydgoszczy jest właściwy do wydania interpretacji indywidualnej, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: kujawsko-pomorskim, podlaskim, pomorskim, warmińsko-mazurskim lub zachodniopomorskim,

- w Katowicach jest właściwy do wydania interpretacji indywidualnej, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: małopolskim, opolskim, podkarpackim, śląskim lub świętokrzyskim,