REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Gospodarowanie odpadami - obowiązki przedsiębiorców

Bartosz Draniewicz
Bartosz Draniewicz
inforCMS

REKLAMA

REKLAMA

Od 1 stycznia 2009 r. obowiązują nowe przepisy w ustawie o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym1, nakładające na przedsiębiorców obowiązek przekazywania informacji i informowania o kosztach gospodarowania odpadami (nazywane w praktyce KGO) pochodzącymi z zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego2. Dotyczy to np. sprzedawców telewizorów, odkurzaczy, żelazek, mikrofalówek itd.

Przepisy w tym zakresie są nieprecyzyjne, ale obowiązują bardzo wysokie kary. Za niewywiązywanie się z tego rodzaju obowiązków kary mogą sięgać od 5000 do 2 000 000 zł. 

REKLAMA

Kogo dotyczą obowiązki informacyjne

Aby nakreślić zarys przepływu informacji na podstawie ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, należy podnieść, iż jest on etapowy:

1) wprowadzający sprzęt przekazuje informację dla sprzedawców detalicznych i hurtowych,

2) a ci z koleji do nabywców (przy sprzedaży detalicznej do końcowych odbiorców, często konsumentów).

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Ad 1) Wprowadzający sprzęt sprzedawca detaliczny, sprzedawca hurtowy.

W ustawie o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, wszystkie powyższe kategorie przedsiębiorców zostały zdefiniowane.

Przez wprowadzającego sprzęt należy rozumieć - przedsiębiorcę, który:

a) produkuje i wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym oznaczeniem,

b) wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym oznaczeniem wyprodukowany przez innego przedsiębiorcę,

c) importuje sprzęt

z wyjątkiem przedsiębiorcy, który zapewnia wyłącznie finansowanie zgodne z warunkami określonymi w umowie finansowania3 (art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy).

Przez sprzedawcę detalicznego należy rozumieć przedsiębiorcę, który w ramach wykonywanej działalności gospodarczej zbywa sprzęt w celu użytkowania tego sprzętu (art. 3 ust. 1 pkt 8 ustawy), a przez sprzedawcę hurtowego - przedsiębiorcę, który w ramach wykonywanej działalności gospodarczej zbywa sprzęt w celu dalszego zbycia tego sprzętu (art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Obowiązki informacyjne na tym etapie zostały zróżnicowane i umieszczone w dwóch przepisach.

REKLAMA

Zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, w przypadku sprzętu określonego w grupach 1, 2 i 4-6 w załączniku nr 1 do ustawy (w załączniku tym są wymienione poszczególne rodzaje sprzętu objęte zakresem przedmiotowym ustawy), przekazuje sprzedawcom detalicznym i sprzedawcom hurtowym informację o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, obejmujących koszty zbierania, przetwarzania, recyklingu albo innego niż recykling procesu odzysku i unieszkodliwiania zużytego sprzętu.

Zgodnie zaś z art. 25 ust. 4 ustawy wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, w przypadku sprzętu określonego w grupach 3 i 7-10 w załączniku nr 1 do ustawy, może przekazać sprzedawcom detalicznym i sprzedawcom hurtowym informację o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, obejmujących koszty zbierania, przetwarzania, recyklingu albo innego niż recykling procesu odzysku i unieszkodliwiania zużytego sprzętu.

 

Jak wynika to z wykładni językowej, w pierwszym z przepisów ustawodawca nakazał przekazywanie informacji, w drugim dał podmiotom wprowadzający sprzęt możliwość wyboru, czy przekazywać taką informację, czy też nie.

W odniesieniu do rozumienia pojęcia sprzętu przeznaczonego dla gospodarstwa domowych ustawodawca daje pewną wskazówkę w art. 3 ust. 2 ustawy, wskazując, że ilekroć w ustawie jest mowa o zużytym sprzęcie pochodzącym z gospodarstw domowych, rozumie się przez to również zużyty sprzęt pochodzący z innych źródeł, który ze względu na charakter i ilość jest podobny do zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.

Ad 2) Sprzedawca detaliczny, sprzedawca hurtowy, nabywca.

Zgodnie z art. 25 ust. 7 ustawy sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych są obowiązani do informowania nabywców sprzętu o wysokości kosztów, o których mowa odpowiednio w ust. 2 i 4, jeżeli taką informację uzyskali od wprowadzającego sprzęt.

Wynika z tego, iż obowiązki sprzedawców hurtowych i detalicznych są skorelowane z obowiązkami wprowadzających sprzęt przeznaczony dla gospodarstwa domowych.

Mianowicie, w odniesieniu do sprzętu określonego w grupach 1, 2 i 4-6 w załączniku nr 1 do ustawy sprzedawca jest zobowiązany do podania informacji nabywcy.

Tak sama sytuacja zachodzi, jeżeli wprowadzający sprzęt przekazał sprzedawcy detalicznemu albo hurtowemu informację o kosztach zagospodarowania odpadów w odniesieniu do sprzętu określonego w grupach 3 i 7-10 w załączniku nr 1 do ustawy.

W tej drugiej grupie (sprzęt określony w grupach 3 i 7-10 w załączniku nr 1 do ustawy) pozycje prawne wprowadzającego sprzęt i sprzedawcy detalicznego oraz hurtowego różnią się w następujący sposób. Pierwszy z nich ma możliwość wyboru, czy przekazać informację, czy też nie. Jeżeli już przekazał informacje, to sprzedawca detaliczny albo hurtowy nie ma wyboru i jest zobowiązany przekazać ją dalej do nabywcy.

W jaki sposób należy uwidocznić KGO

Zgodnie z art. 25 ust. 3 koszty gospodarowania odpadami, o których mowa w ust. 2 (dotyczą sprzętu w grupach 1, 2 i 4-6 w załączniku nr 1 do ustawy), stanowiące część ceny sprzętu, są uwidaczniane jako składnik tej ceny nabywcom.

Zgodnie z art. 25 ust. 5 koszty gospodarowania odpadami, o których mowa w ust. 4 (dotyczą sprzętu w grupach 3 i 7-10 w załączniku nr 1 do ustawy), stanowiące część ceny sprzętu, mogą być uwidocznione jako składnik tej ceny nabywcom.

Jeżeli, jak wskazałem wyżej w odniesieniu do sprzętu w grupach 3 i 7-10 w załączniku nr 1 do ustawy, wprowadzający sprzęt zdecydował się na przekazanie informacji sprzedawcy hurtowemu albo detalicznemu, to ci ostatni powinni uwidocznić nabywcom KGO jako część ceny.

 

Ustawodawca jednocześnie wskazuje, że koszty gospodarowania odpadami nie mogą przekraczać kosztów faktycznie ponoszonych przez wprowadzającego sprzęt (art. 25 ust. 6).

REKLAMA

Te lakoniczne regulacje, poparte nader surowymi karami pieniężnymi, spowodowały wiele pytań kierowanych do Ministerstwa Środowiska, w jaki sposób przedsiębiorcy mają uwidoczniać te koszty - czy na fakturze, na paragonie, na stronie internetowej, w inny sposób?

Ministerstwo Środowiska odpowiedziało na te pytania pismem z 12 lutego 2009 r. (DGOop022-3-1/271/09/AD)4. Poniżej przedstawiam stanowisko ministerialne, z tym zastrzeżeniem, że nie ma ono charakteru wiążącego. Jest pewnym drogowskazem dla przedsiębiorców, tym niemniej zastosowanie się do interpretacji może nie spowodować zwolnienia z odpowiedzialności (choć powinno).

„Wprowadzający do obrotu jest obowiązany przekazać informacje o koszcie gospodarowania odpadami, która może być przekazana w dowolny sposób - jako odrębny dokument lub informacja na fakturze. Informacja powinna jednak być przekazana w taki sposób, aby umożliwiła sprzedawcy zidentyfikowanie wysokości kosztu gospodarowania odpadami dla każdego sprzedawanego wyrobu odrębnie.

Sprzedawca hurtowy i sprzedawca detaliczny za każdym razem, gdy cena wyrobu, za którą można nabyć wyrób u tego sprzedawcy, jest prezentowana nabywcy, bez względu na wizualną formę przedstawiania ceny, w tym także w sposób przewidziany ustawą z 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. Nr 97, poz. 1050 z późn.zm.) w zakresie prezentowania ceny, jest obowiązany przedstawić zawsze w ramach prezentacji ceny informacje o wysokości kosztu gospodarowania odpadami. Informacja powinna być umieszczona w sposób czytelny i trwały. Sprzedawca hurtowy sprzedający sprzęt elektryczny i elektroniczny do dalszej odsprzedaży (sprzedawcy detalicznemu) ma obowiązek przedstawić informacje o koszcie gospodarowania odpadami w formie, w jakiej otrzymał od wprowadzającego sprzęt, w celu umożliwienia sprzedawcy detalicznemu właściwego wypełnienia obowiązku w zakresie uwidocznienia kosztu gospodarowania odpadami.

Uwidacznianie ceny przez sprzedawców detalicznych nie powinno być rozumiane jako obowiązek umieszczania jej na dokumentach sprzedaży, w szczególności paragonach fiskalnych lub fakturach. Jednakże wykazywanie kosztu gospodarowania odpadami nie stoi w sprzeczności z przepisem art. 106 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.), który stanowi, że podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Zastosowane w przepisie wyrazy 'w szczególności' oznaczają, ze katalog informacji do umieszczenia na fakturze jest katalogiem otwartym i nie ogranicza się wyłącznie do informacji wykazanych w tej ustawie. Potwierdza to rozporządzenie Ministra Finansów z 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 212, poz. 1337), które w § 5 ust. 1 wskazuje zakres informacji do umieszczenia na fakturze, stanowiąc że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej wymienione dane. Podobnie jak w ustawie wyrazy 'co najmniej' należy rozumieć, ze oznaczają one możliwość umieszczania innych informacji, np. tych, wynikających z przepisów odrębnych”.

 

Z powyżej przedstawionej interpretacji płynie kilka ważnych praktycznych rad, które można ująć w następujący sposób:

1. KGO może być zarówno przekazywany, jak i prezentowany w dowolnej formie, pod warunkiem że forma ta umożliwia jednoznaczne wyodrębnienie z ceny tego elementu.

2. KGO powinien być prezentowany najlepiej w taki w sposób, w jaki jest uwidaczniana cena. Moim zdaniem dla uniknięcia wątpliwości należy KGO prezentować w cenach podawanych w każdym „kanale dystrybucji”. Jeżeli np. sprzedawca detaliczny prowadzi sprzedaż zarówno „tradycyjną”, jak i elektroniczną, powinien KGO uwidaczniać zarówno w sklepie, jak i na stronie internetowej. Jako prawidłowe należy uznać informacje typu: „cena danego produktu wynosi 1000 zł, w tym koszt gospodarowania odpadami 10 zł”.

3. Nie ma prawnego obowiązku umieszczania KGO na fakturach czy paragonach fiskalnych, tym niemniej taka informacja jako element dodatkowy może się pojawić na tego rodzaju dokumentach. Ze względu jednak na dodatkowe koszty (przeprogramowanie kas fiskalnych) KGO na tego rodzaju dokumentach nie jest najczęściej wyodrębniany.

Kary pieniężne za nieprzekazywanie i nieinformowanie o KGO

Powyżej omówione obowiązki w zakresie przekazywania sprzedawcom detalicznym lub sprzedawcom hurtowym informacji o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, jak też informowanie nabywców sprzętu o wysokości kosztów, o których mowa powyżej ustawodawca poparł bardzo rygorystycznymi sankcjami.

Zgodnie z art. 80 ust. 3 ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym wprowadzający sprzęt, który wbrew przepisowi art. 25 ust. 2 nie przekazuje sprzedawcom detalicznym lub sprzedawcom hurtowym informacji o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, obejmujących koszty zbierania, przetwarzania, recyklingu albo innego niż recykling procesu odzysku i unieszkodliwiania zużytego sprzętu, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 do 2 000 000 zł.

Zgodnie zaś z art. 80 ust. 4 ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy, który wbrew art. 25 ust. 7 nie informuje w sposób określony w art. 25 ust. 3 i 5 dokonujących zakupu sprzętu o wysokości kosztów, o których mowa odpowiednio w art. 25 ust. 2 i 4, jeżeli taką informację uzyskał od wprowadzającego sprzęt, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 do 2 000 000 zł.

Kary pieniężne, o których mowa powyżej, wymierza, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska.

Ustalając wysokość powyższych kar pieniężnych, uwzględnia się stopień szkodliwości czynu, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu, a w szczególności masę sprzętu, którą wprowadzający sprzęt wprowadził do obrotu.

Kary pieniężne wnosi się na odrębny rachunek bankowy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska. W sprawach dotyczących kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska (art. 80 ust. 10-13).

 

Kilka słów należy poświęcić okolicznościom, jakie powinien brać pod uwagę wojewódzki inspektor ochrony środowiska przy wymierzaniu kary pieniężnej. Ustawodawca wskazał, że przy określaniu wymiaru tego rodzaju sankcji należy brać pod uwagę następujące okoliczności:

- stopień szkodliwości czynu,

- zakres naruszenia,

- dotychczasową działalność podmiotu.

Moim zdaniem można się pokusić o podział powyższych okoliczności na dwie grupy. Pierwsza przypomina te, które się składają na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz zakres naruszenia. Są one podobne konstrukcyjnie do stopienia społecznej szkodliwości czynu, które to pojęcie zostało objaśnione w art. 115 § 2 kodeksu karnego. Zgodnie z tym artykułem przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Przenosząc to objaśnienie na grunt ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, należy podać w wątpliwość potrzebę wyodrębnianie obok „stopnia szkodliwości czynu” - „zakresu naruszenia”. „Stopień naruszenia” mieści się bowiem w pojęciu „społecznej szkodliwości czynu”.

Przez stopień szkodliwości czynu należałoby rozumieć w szczególności ilość, rodzaj i charakter sprzętu, co do którego nie przekazano informacji o KGO albo nie poinformowano nabywców o KGO.

Sięgając przez daleką analogię do orzecznictwa na gruncie kodeksu karnego, należy przyjąć za uzasadnione stanowisko, że nie jest wystarczające ogólnikowe powołanie się na te okoliczności5 (np. że ilość jest znaczna), ale należy wykazać szczegółowo na te okoliczności np. przez wskazanie konkretnej ilości.

Druga grupa okoliczności to dotychczasowa działalność podmiotu. Ustawodawca nie wskazuje, jakie znaczeniem ma mieć dla wymiaru kary pieniężnej dotychczasowa działalność podmiotu, ale nie budzi wątpliwości, że działalność taka powinna być negatywnie oceniana przez podwyższenie takiego wymiaru, jeżeli dany podmiot po raz kolejny dopuszcza się tego rodzaju deliktu. Jeżeliby snuć odlegle porównanie, można mówić o swego rodzaju „recydywie”, czyli powrocie do popełnienia czynu negatywnie ocenianego przez ustawodawcę i zagrożonego sankcją.

Wątpliwości co do konstytucyjności przyjętych rozwiązań

Nie negując potrzeby prawnej ingerencji w sferę działań dotyczących ochrony środowiska, należy zgłosić następujące zastrzeżenia (obiter dicta). Środki, jakie zostały wprowadzone na mocy obecnej nowelizacji, są - można powiedzieć - radykalne, w szczególności w porównaniu z odpowiedzialnością wykroczeniową. Warto bowiem wskazać, że w ustawie o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym znajdują się również przepisy o odpowiedzialności za wykroczenia (np. za mieszczanie zużytego sprzęt łącznie z innymi odpadami - zob. art. 74 ustawy).

Dla porównania należy wskazać, że grzywna może być obecnie wymierzona w wysokości do 5000 złotych zgodnie z art. 24 ustawy z 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń6. Kara pieniężna może być zaś wymierzona w wysokości od 5000 do 2 000 000 zł.

Oznacza to, iż organ wydający decyzję ma szeroki zakres miarkowania wysokości kary pieniężnej. Jest przy tym mniej związany okolicznościami dotyczącymi wymiaru kary niż sąd wymierzający grzywnę za wykroczenie.

Wydaje się więc, iż ustawodawca posłużył się środkami nieproporcjonalnymi w stosunku do wystarczających do osiągnięcia zamierzonego celu, co może budzić poważne wątpliwości przyjętych rozwiązań nawet natury konstytucyjnej, a to wymaga już odrębnych rozważań.

dr Bartosz Draniewicz

radca prawny, Kancelaria Adwokacko-Radcowska B.Draniewicz i W.Peterek s.c. w Warszawie

 

1 Ustawa z 29 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 180, poz. 1495).

2 Zmiany wprowadzone na mocy ustawy z 21 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 223, poz. 1464).

3 Przez taką umowę ustawodawca rozumie m.in. umowy najmu, dzierżawy, leasingu i pożyczki.

4 www.mos.gov.pl.

5 Por. wyrok SN z 8 lutego 1984 r. (sygn. Akt V KRN 2/84, OSNPG 1984, nr 6, poz. 51).

6 Dz.U. Nr 12, poz. 114.

Autopromocja

REKLAMA

Źródło: Prawo Przedsiębiorcy
Czy ten artykuł był przydatny?
tak
nie
Dziękujemy za powiadomienie - zapraszamy do subskrybcji naszego newslettera
Jeśli nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania w tym artykule, powiedz jak możemy to poprawić.
UWAGA: Ten formularz nie służy wysyłaniu zgłoszeń . Wykorzystamy go aby poprawić artykuł.
Jeśli masz dodatkowe pytania prosimy o kontakt

REKLAMA

Komentarze(0)

Pokaż:

Uwaga, Twój komentarz może pojawić się z opóźnieniem do 10 minut. Zanim dodasz komentarz -zapoznaj się z zasadami komentowania artykułów.
    QR Code
    Moja firma
    Zapisz się na newsletter
    Zobacz przykładowy newsletter
    Zapisz się
    Wpisz poprawny e-mail
    Informacja o zaległości w ZUS na 0,01 zł wysyłana jest listem poleconym, a najwięksi gracze nie płacą milionowych zadłużeń

    Zadłużenie aktywnych płatników w ZUS rośnie. Rekordzista wśród aktywnych płatników jest zadłużony na ponad 822 mln zł. Czy ZUS może sam zmieniać przepisy? 

    Według danych udostępnionych przez ZUS, na koniec 2023 roku maksymalna kwota zadłużenia aktywnego płatnika wyniosła przeszło 822 mln zł. Rok wcześniej była o 3,5 mln zł mniejsza. Wśród komentujących te dane ekspertów nie brakuje opinii, że dopuszczenie do takiej sytuacji jest skandalem. Z kolei Zakład przekonuje, że sam nie może zmieniać przepisów. Jednak według znawców tematu, ZUS ma odpowiednie narzędzia do ściągania należności i nawet niewielkie kwoty są skutecznie egzekwowane od przedsiębiorców. Do tego po danych widać, że średnie zadłużenie aktywnych płatników wzrosło rok do roku o ponad 3 tys. zł, tj. do wartości blisko 31 tys. zł.

    Czy trzeba płacić ZUS gdy działalność gospodarczą się zawiesi, czy przerwę w biznesie można zrobić tylko raz w roku czy wiele razy

    Działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG można zawiesić pod warunkiem, że nie zatrudnia się pracowników. Dlatego co do zasady nie trzeba dodatkowo załatwiać formalności w ZUS.

    Przestępstwa finansowe. Zorganizowane grupy zajmują się praniem brudnych pieniędzy i korumpowaniem urzędników: co trzeba wiedzieć

    Korupcja, pranie pieniędzy, wyłudzenia, ataki hakerskie – to realne zagrożenia XXI wieku. Obecnie przestępczość finansowa, cyberprzestępczość oraz nowoczesne technologie są mocno ze sobą związane.

    Jak jeździć ekologicznie i oszczędnie. Pięć zasad sprawdzonych w praktyce i zalecanych każdej firmie transportowej

    W dobie rosnących kosztów firm transportowych i spowolnienia gospodarczego ekonomiczna jazda przestała być zjawiskiem sporadycznym, a stała się koniecznością i jednym ze sposobów na redukcję wydatków. Jakie są więc najważniejsze zasady ekonomicznej jazdy? 

    REKLAMA

    Zboża ozime wiosną - jak nawozić dolistnie. 5 kluczowych wskazówek

    Jedną z najefektywniejszych form pielęgnacji (dokarmiania) zbóż ozimych wiosną jest nawożenie dolistne. Dobrze przemyślane działania agrotechniczne wraz z odpowiednim wyborem samego nawozu to korzyść dla roślin, a przede wszystkim dla rolnika. 

    Wakacje składkowe – zmiany w projekcie nowelizacji

    Na stronie Rządowego Centrum Legislacji (RCL) została opublikowana nowa wersja projektu nowelizacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, która wprowadza tzw. wakacje składkowe. Przewiduje ona m.in. zmiany w zakresie podmiotów uprawnionych do takiej ulgi.

    Firma, która dopuściła do wycieku danych jej klientów traci renomę a także chętnych na zakup jej produktów

    Firmy pracują nad rozwojem marki i jej rozpoznawalnością wiele lat, po czym jedno fatalne zdarzenia burzy cały ten wysiłek. Takim incydentem w naszych czasach jest przede wszystkim wyciek danych klientów. Straconej w ten sposób reputacji marka nie jest w stanie odbudować.

    Zdaniem ZUS należy opłacać składki od wynagrodzenia wspólnika sp. z o.o. za czynności wykonywane na rzecz spółki

    ZUS w swoich najnowszych interpretacjach stwierdził, że wspólnik sp. z o.o., który za czynności wykonywane na rzecz spółki (tj. czynności określone w umowie spółki), bez zawierania ze spółką odrębnej umowy cywilnoprawnej otrzymuje wynagrodzenie, będzie objęty ubezpieczeniami społecznymi z tego tytułu jako zleceniobiorca.

    REKLAMA

    ARiMR - ostatnie 2 dni na wnioski o dofinansowanie ubezpieczenia zwierząt!

    Zostały ostatnie 2 dni dla rolników na złożenie wniosków o zwrot części kosztów ubezpieczenia zwierząt. Kto może złożyć wniosek o dofinansowanie?

    AI Act zatwierdzony. Kiedy wejdzie w życie? 5 wniosków, które są szczególnie ważne dla firm z sektora biomedycznego

    Znamy już finalny, zaakceptowany przez państwa członkowskie draft AI Act – unijnej ustawy o Sztucznej Inteligencji. Jaki wpływ wywrze ona na działalność firm z sektora biomedycznego? Prezentujemy 5 najważniejszych wniosków. 

    REKLAMA