Nowe obowiązki ewidencyjne od 1 stycznia 2010 r.

Od 1 stycznia 2010 r. w ewidencji prowadzonej dla celów rozliczeń VAT podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, obowiązkowo będą musieli podawać (art. 109 ust. 3a ustawy o VAT):

• nazwę tych usług,

• wartość tych usług bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze.

Nowe przepisy wskazują również, w rozliczeniu za jaki okres muszą być wykazywane te usługi w ewidencji, a tym samym w deklaracji. Przed zmianą przepisów, mimo że nie wynikało to wprost z przepisów, stosowane były regulacje dotyczące ustalania obowiązku podatkowego dla usług krajowych. Również od 1 stycznia 2010 r. będzie miała zastosowanie ta zasada. Wyjątkiem są usługi, których miejsce świadczenia jest ustalane z zastosowaniem zasady ogólnej (art. 28b ustawy o VAT). W takim przypadku będą stosowane zasady ustalania momentu powstania obowiązku podatkowe przewidziane dla importu usług (art. 19 ust. 19a i 19b).

Usługi, których miejsce świadczenia znajduje się poza terytorium kraju na podstawie art. 28b, będą wykazywane w ewidencji za okres, w którym usługa została wykonana, gdyż wtedy powstałby obowiązek podatkowy od importu tych usług.

Ponadto przewidziano specjalne zasady ustalania obowiązku podatkowego, gdy usługa będzie miała charakter ciągły. W takim przypadku:

• usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług,

• usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.