Informacje gospodarcze muszą być dostępne

- Jest to słuszne rozwiązanie. Wyliczenie podmiotów uprawnionych do korzystania z BIG zawsze wiąże się z zagrożeniem pominięcia pewnej grupy zainteresowanych tymi informacjami. Projekt wyłącza jednak stosowanie przepisów ustawy do wierzycieli wtórnych, którzy nabyli wierzytelność w drodze cesji, takich jak fundusze sekurytyzacyjne czy faktorzy. W tym przypadku znika z rynku olbrzymia liczba informacji o dłużnikach. Pierwotny właściciel po sprzedaniu wierzytelności musi usunąć dane dłużnika z rejestru, a nowy takich danych tam umieścić nie może. To ogranicza dostępność do informacji gospodarczej i stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa obrotu. Dłużnik w poczuciu bezkarności będzie narażał kolejnych kontrahentów na straty. Ci z kolei, nie mogąc zweryfikować wiarygodności klienta, będą musieli wliczyć zwiększone ryzyko w cenę oferowanego towaru bądź usługi.

Nie widzimy uzasadnienia dla wyłączenia jakiejkolwiek grupy podmiotów spod działania ustawy. Najlepszym rozwiązaniem jest wprowadzenie nowych definicji, które nie będą ograniczać się do pojęć konsumenta i przedsiębiorcy. Powinniśmy odwoływać się do pojęcia wierzyciela i dłużnika. Rozwój rynku usług powoduje, że ograniczanie zakresu działania ustawy oraz katalogu stosunków prawnych, z których wynika zobowiązanie, może być rozwiązaniem błędnym.

Jakie znaczenie ma zniesienie kwot minimalnych długu, które uprawniają do zgłoszenia informacji do BIG?

- Ustawowe limity kwot nie wpływają pozytywnie na obrót gospodarczy. Jedną z konsekwencji tego jest podwyższanie cen wielu towarów i usług, co z kolei ogranicza części konsumentów dostęp do tych produktów. Ogrom należności wpisuje się w koszty uzyskania przychodu, bez podejmowania działań w celu ich odzyskiwania. Odbija się to negatywnie na całym obrocie. Ustalenie kwoty minimalnej powoduje też, iż w świadomości społecznej powstaje przyzwolenie na nieregulowanie zobowiązań do tej wysokości. To widać dobrze na przykładzie komunikacji miejskiej. Wielu pasażerów nie płaci za bilet, bo wie, że musi zostać kilka razy złapanych, aby trafić do rejestru dłużników. Tymczasem przedsiębiorstwa ponoszą z tego tytułu często wielomilionowe straty. Z konieczności decydują się na wszczęcie postępowania sądowego i egzekucyjnego, co wpływa na obarczenie sądownictwa ogromem spraw o niskich wartościach przedmiotu sporu.