Uprawnienie do wypełnienia mogło przepaść

Przed sądem stanęły tu dwa zagadnienia. Pierwsze, czy uprawnienie do wypełnienia weksla w tej wędrówce przeszło najpierw na kredyt bank, a potem wróciło do spółki? Drugie wiązało się z przedawnieniem roszczenia głównego, które w sprawach sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa wynosi 2 lata i w czasie, gdy weksel nie był wypełniony upłynął.

Sąd I instancji oddalił powództwo. Stwierdził, że przedawnienie nie ma w tej sprawie znaczenia, bo nie nastąpiło przejście uprawnień do wypełnienia weksla ze spółki na Kredyt Bank, tym samym nie mogło wrócić. Spółka odwołała się, a sąd II instancji zmienił wyrok i powództwo uwzględnił. Uznał, że na skutek przelewu bank został pierwotnym wierzycielem i następnie po oddaniu weksla została nim ponownie spółka, czym nabyła prawo do wypełnienia weksla.

Pozwani nie zgodzili się z tym wyrokiem i wnieśli od niego kasację. Zarzucali w niej przede wszystkim brak rozważenia zarzutu przedawnienia, poza tym kwestionowali w ogóle nabycie uprawnień do wypełnienia weksla. Sąd Najwyższy uwzględnił kasację 22 grudnia, uchylił wyrok sądu apelacyjnego i przekazał mu sprawę do ponownego rozpatrzenia. W ustnym uzasadnieniu sędzia Antoni Górski zauważył, że rzadko zdarza się, by SN, popierając wywód i rozumowanie sądu apelacyjnego, uchylał jego wyrok. W tej sprawie SN podzielił pogląd, że uprawnienie do wypełnienia weksla przeszło najpierw na Kredyt Bank, a ponieważ weksel ciągle pozostawał in blanco, wróciło do spółki. Ale sąd apelacyjny w ogóle nie odniósł się do zarzutu przedawnienia uprawnienia do wypełnienia go. O wysokości sumy, do jakiej weksel może być wypełniony, i terminie płatności rozstrzyga deklaracja wekslowa. Gdy jej nie ma, jak w tej sprawie, trzeba ustalić, jaki był zamiar stron. Przyjmuje się domniemanie, z którym ten skład SN się zgadza, że z chwilą przedawnienia roszczenia podstawowego traci się uprawnienie do wypełnienia weksla. I to jest tu najistotniejsze, ale sąd apelacyjny problemu tego nie wyjaśnił.