Używana Toyota Carina E (1992-1998) – powrót do przeszłości

W 1992 roku rozpoczęła się produkcja następcy Toyoty Cariny II, tym razem oznaczonej literą E, co miało podkreślać jej europejskie pochodzenie.  Po trwającej do roku 1998 produkcji, Carinę zastąpiono nowym modelem Avensis. Carina E  potwierdziła i utrzymała statut jednego z najbardziej niezawodnych samochodów świata do końca swojej produkcji. Nadal w raporcie TUV trzyma miejsce w ścisłej czołówce.

Używana Toyota Carina E (1992-1998) – wygląd zewnętrzny

Pod względem stylistyki auto jest stonowane i nie rzuca się w oczy. Toyota Carina E ze względu na liczne krągłości w znacznym stopniu różni się od samochodów zaprojektowanych zgodnie z obecnie panującymi trendami. Jednakże spora część użytkowników twierdzi, że monotonna stylistyka sprawia iż samochód starzeje się o wiele wolniej. Wymiary zewnętrzne kwalifikują Carinę E do segmentu aut klasy średniej. Sedan i liftback mają 4.53 m długości i nieco ponad 1,4 m wysokości. Wersja kombi przy długości 4.55 m ma 1.47 m wysokości. Szerokość auta jest taka sama we wszystkich odmianach nadwoziowych i wynosi niecałe 1.7 m. Nawet w dzisiejszych czasach przestronne wnętrze Toyoty gwarantuje komfortową podróż czterem dorosłym osobom. Kluczowy wpływ na przestronność wnętrza ma rozstaw osi wynoszący niemal 2.6 m. Pierwotnie Toyota Carina E oferowana była w dwóch wersjach nadwoziowych, jako elegancki 4-drzwiowy sedan oraz praktyczny 5-drzwiowy liftback. Na początku 1993 roku, w ofercie pojawiła się wersja kombi. Wszystkie trzy odmiany charakteryzowały się znacznymi zaokrągleniami, dzięki którym udało się osiągnąć bardzo mały współczynnik oporu powietrza. W owych czasach był to rezultat niezwykły wynik. Jednak owe zaokrąglenia spowodowały, że auto nie wyróżniało się stylistycznie na tle rywali. Sylwetka, przez wielu uznana została za bezpłciową i przyziemną.  Za to mizerny design wynagradza praktycznym i użytecznym wnętrzem.

Używana Toyota Carina E (1992-1998) – wnętrze

Słabo wyprofilowane, ale wygodne fotele przy dynamicznym pokonywaniu zakrętów nie zapewniają nazbyt dobrego trzymania bocznego, posiadają jednak spory zakres regulacji, dzięki któremu nawet długa podróż nie męczy tak bardzo. Kokpit został zaprojektowany w typowo japońskim stylu i w dzisiejszych czasach jest już mocno przestarzały. Deska rozdzielcza jest niezwykle przejrzysta, prosta i intuicyjna w obsłudze. Dźwignia hamulca ręcznego została perfekcyjnie umieszczona, jest ona idealnie w zasięgu ręki. Kokpit został wykończony przeciętnej jakości materiałami, co po latach eksploatacji owocuje donośnymi i na dłuższą metę nieznośnymi trzaskami. Skrzynia biegów działa gładko, ale ma zbyt długie skoki, co daje o sobie znać szczególnie przy dynamicznym przyspieszaniu. Drążek zmiany biegów jest krótki i bardzo dobrze leży w dłoni. Liczniki w skład których wchodzi prędkościomierz, obrotomierz, wskaźnik cieczy chłodzącej oraz wskaźnik poziomu paliwa są podświetlane na kolor jasnozielony i nie męczą nawet podczas jazdy nocą. Carina jest również wyposażona w kontrolkę ekonomizera, która na bieżąco informuje o stylu jazdy. Kolor zielony oznacza pracę silnika w trybie ekonomicznym co procentuje niższym zużyciem paliwa. Gdy kontrolka gaśnie, wówczas mamy do czynienia ze standardowym trybem pracy silnika na pełnowartościowej mieszance. Na duży plus należy policzyć też przestrzeń bagażową. Bagażnik ma, w zależności od  wersji, nawet do 545 litrów pojemności. Co więcej po złożeniu siedzeń przestrzeń ta wzrasta do ponad 1200 litrów, a równa podłoga w znacznej mierze ułatwi spakowanie nawet bardzo długich i ciężkich bagaży bądź przedmiotów. Narzekać można jedynie na dość wysoki próg załadunku, który znacznie utrudnia umieszczenie w bagażniku ciężkich obiektów. 

Używana Toyota Carina E (1992-1998) – wyposażenie

Większość aut na runku wtórnym ma stosunkowo bogate wyposażenie. W każdym modelu standardem są elektrycznie sterowane szyby i lusterka, wspomaganie kierownicy, ABS, poduszka powietrzna dla kierowcy, autoalarm oraz centralny zamek. Często można też spotkać Carine z elektrycznie otwieranym szyberdachem i manualną klimatyzacją. Do rzadkości nie należą też miłe w dotyku welurowe obicia siedzeń. Sporadycznie można spotkać egzemplarz wyposażony w elegancką skórzano-welurową tapicerkę w kolorze niebieskim.

Zobacz też: Używane BMW X3 E83 (2003 – 2010) – czy warto kupić?

Używana Toyota Carina E (1992-1998) – silniki benzynowe

Gamę jednostek napędowych otwiera benzynowy silnik 1.6 o mocy od 99 do 115 KM. Do wyboru mamy jeszcze jednostkę 1.8 która charakteryzuje się lepszym momentem obrotowym wynoszącym 162 Nm przy 4600 obr/min.  Najlepszym wyborem wydaje się być motor 2.0 o mocy 126 KM, 133 KM oraz 158 lub 175 KM. Silniki benzynowe są wytrzymałe i bardzo dynamiczne. Układ zasilania sprawuje się bez zarzutu lecz w silnikach eksploatowanych na LPG przy niskim poziomie benzyny w zbiorniku paliwa posłuszeństwa może odmawić pompa paliwa.

Używana Toyota Carina E (1992-1998) – silniki Diesla

Osoby przedkładające oszczędność nad dynamikę powinny wziąć pod uwagę 2-litrowego diesla o mocy 73 KM lub jego mocniejszą, turbodoładowaną wersję. Te silniki po dziś dzień mają opinię niezniszczalnych. Silnik dieslowski jest bardzo wytrzymały i dynamiczny a przy tym dosyć ekonomiczny jak na wielkość i ciężar auta. Mogą się pojawić problemy z wtryskami, które przy sporych przebiegach mogą się zacinać i po prostu być nieszczelne.

Używana Toyota Carina E (1992-1998) – technologia Lean Burn

Podstawową korzyścią płynącą z zastosowania technologii Lean Burn jest stosowanie ubogiej mieszanki paliwowej. Normalne proporcje dawki powietrza do dawki paliwa w cylindrach wynoszą 14,7:1. Tymczasem dzięki tej technologii proporcja wynosi 22:1 co skutkuje wyraźnymi oszczędnościami w zużyciu paliwa. Jednakże, takie silniki nie są idealne, względnie często występują problemy z nietrwałą sondą lambda. Jazda na ubogiej mieszance skutkuje niejednokrotną koniecznością wymiany tego podzespołu. Ciężko jest znaleźć zamiennik sondy, a oryginalna potrafi kosztować nawet ponad 1500 zł. Jednakowoż silniki te są ekonomiczne i zapewniają przyzwoitą dynamikę, dlatego są godne polecenia. Takie jednostki, gdy są odpowiednio traktowane są w stanie bez najmniejszych problemów pokonać dystans nawet ponad 500 tys kilometrów.

Zobacz też: Używany Hyundai Sonata IV (2005 - ) – usterki

Używana Toyota Carina E (1992-1998) – układ jezdny

Do konstrukcji niezależnego zawieszenia użyto, zarówno z przody jak i z tyłu, kolumn McPhersona, wahaczy poprzecznych oraz ramy pomocniczej. Taki układ zapewnia wysoki komfort podróży przy jednoczesnym pewnym trzymaniu się drogi. Relatywnie sztywne nastawy zawieszenia dobrze spełniają swoje zadanie na kiepskiej jakości drogach. Carina jest sprężysta i dobrze trzyma się drogi na zakrętach. Mimo wszystko na bardzo dużych nierównościach zawieszenie potrafi dać o sobie znać a to wszystko niestety kosztem utraty przyjemności płynącej z jazdy. Praktycznie wszystkie auta zostały wyposażone w układ ABS, jednakże droga hamowania przy prędkości 100 km/h wynosi 44 m, co jest względnie przeciętnym wynikiem jak na dzisiejsze standardy.

Zobacz też: Używany Jaguar X-Type (2001-2009) - Mondeo z kotem na masce

Używana Toyota Carina E (1992-1998) – awaryjność

Poszczególne elementy auta zostały wykonane z ogromną precyzją i są najwyższej jakości, dlatego na ewentualne awarie ma wpływ praktycznie tylko to w jakich warunkach i z jakim natężeniem samochód był eksploatowany. Jeśli już dochodzi do potencjalnych usterek to najczęściej wymienia się problemy z sondą lambda w silnikach Lean Burn. Czasami zawieść potrafią też zamki, elektryczne szyby, czujnik ABS. Mogą wystąpić też problemy z szybko przepalającymi się żarówkami lamp przednich. Łączniki stabilizatorów są jedynym elementem zawieszenia, który może wymagać wymiany i to tylko ze względu na stan naszych dróg. Ponadto sporadycznie zdarzają się awarie układu chłodzenia w postaci wycieków oraz luzy w układzie kierowniczym. Okazyjnie mogą wystąpić też problemy z nietrwałymi przewodami hamulcowymi.

Używana Toyota Carina E (1992-1998) – podsumowanie

Toyota Carina E to niezawodne auto, ale tylko pod warunkiem, że uda nam się kupić naprawdę zadbany egzemplarz. Samochód psuje się niezwykle okazyjnie, jednakże trzeba być przygotowanym na  drobne usterki układu chłodzenia, skrzyni biegów czy wspomagania. Przed zakupem koniecznie sprawdźmy stan podwozia i upewnijmy się, że nie ma ono dużych ognisk korozji. Jeśli już dokonamy zakupu auta, warto na wstępie dokonać wymiany paska rozrządu i zabezpieczyć podwozie pod kątem antykorozyjnym. Dużym problemem wśród użytkowników są wysokie ceny części do tego modelu, ale warto wybierać części oryginalne co ma ogromny wpływ na niezawodność auta. Carina E to niezwykle precyzyjnie wykonany samochód, który jest trwały więc warto poświęcić więcej czasu na poszukiwanie zadbanego egzemplarza.

Zobacz też: Używany Volkswagen Bora (1998-2005) – między Golfem a Passatem