Zgodnie z regulacjami Konwencji Ottawskiej z 1988 r. umowa faktoringowa to taka umowa, która jest zawarta pomiędzy jedną stroną (dostawcą), a drugą (faktorem). W oparciu o tę umowę dostawca ma prawo przeniesienia na faktora własności wierzytelności, wynikających z umowy sprzedaży dóbr przez dostawę klientom, z określonymi wyjątkami. Na faktorze spoczywa obowiązek finansowania dostawcy lub objęcie ryzyka niewypłacalności dłużnika, lub inkaso wierzytelności, lub dokonywanie rachunkowości w zakresie dotyczącym wierzytelności.
Konwencja Ottawska wskazuje, że dłużnik powinien być poinformowany o dokonaniu przeniesienia wierzytelności.
Faktoring niepełny określany jest także faktoringiem z prawem regresu lub faktoringiem regresowym. Występuje on w obrocie handlowym, gdy dokonanie cesji wierzytelności nie skutkuje jednocześnie przejściem ciężaru ryzyka niewypłacalności podmiotu będącego dłużnikiem wobec faktora. Odpowiedzialność pozostaje po stronie przedsiębiorcy dokonującego dostawy (świadczącego usługi).
Polecamy: Mała firma
Spółka handlowa zawarła umowę faktoringu niepełnego, której przedmiotem było przeniesienie własności wierzytelności na kwotę 20.000 PLN. Uczestnik tej umowy – dłużnik – okazał się niewypłacalny. Na spółce ciąży zobowiązanie do świadczenia tej kwoty na rzecz faktora.
Faktoring niepełny, przy uwzględnieniu wszystkich jego cech, może zostać zakwalifikowany jako określonego rodzaju pożyczka zaciągnięta od faktora przez przedsiębiorcę. Jej przedmiotem byłyby środki finansowe, które w przypadku wystąpienia sytuacji niewypłacalności dłużnika zobowiązany jest zwrócić faktorant (z tytułu odpowiedzialności za niewypłacalność).
W obrocie handlowym faktoring niepełny postrzegany jest jako forma warunkowego zbycia wierzytelności.
Przedsiębiorca, który dostarczył towar (świadczył usługi) i zawarł umowę faktoringu powinien wziąć pod uwagę, że w przypadku braku spełnienia świadczenia ze strony dłużnika i przejściu na przedsiębiorcę, na podstawie zawartej umowy faktoringu niepełnego, odpowiedzialności za spłatę zobowiązania na rzecz faktora, będzie on musiał uwzględnić także koszty wynikające ze zwłoki w płatności.
Od faktoringu regresowego należy odróżnić faktoring mieszany stanowiący połączenie dwóch pozostałych jego form, czyli pełnej i niepełnej.
Faktoring mieszany stanowi połączenie elementów faktoringu pełnego i niepełnego.
Polecamy: Realizacja świadczeń w umowach
Na podstawie faktoringu mieszanego faktor przejmuje ciężar ryzyka związanego z niewypłacalnością dłużnika, ale jedynie do oznaczonej w umowie kwoty. Za pozostałą część zobowiązania nadal odpowiada przedsiębiorca. Główną zaletą faktoringu mieszanego jest podział ryzyka pomiędzy dwie strony umowy.
W praktyce faktoring mieszany jest najczęściej występującą formą tego typu umów handlowych.