Wszystko zależy od tego, do czego potrzebny jest nam coaching - żeby pomóc sobie, znajomym i rodzinie, samorealizować się i tylko dorobić do pensji, a może zrobić z niego główne źródło dochodu i w przyszłości móc pracować pod własnym szyldem?
Po prostu bądź! - Naturalny coaching
Z coachingiem spotykamy się na co dzień, często nie będąc tego świadomym. Wiele spośród technik coachingowych wzięło się z obserwacji ludzi, których wsparcie i rady okazały się być pomocne w osiągnięciu sukcesu czy rozwiązaniu problemów. Wszyscy mamy - mniejsze lub większe - predyspozycje do stania się coachami. Dobrze rokujesz zwłaszcza, jeśli:
- ludzie ci ufają,
- kieruje tobą szczera chęć pomocy innym,
- potrafisz skłonić rozmówcę do refleksji, pomagając mu sprecyzować własne oczekiwania,
- akceptujesz innych takimi, jakimi są - nie oceniasz i nie krytykujesz,
- nawet kiedy „właściciel” potencjału w siebie nie wierzy - ty to robisz.
Naturalny coaching to sytuacje, kiedy pobudzamy bądź jesteśmy pobudzani do działania w codziennym życiu. Możemy tu zaliczyć choćby wysłuchanie rady znajomego, który chce nam ułatwić wybrnięcie z kłopotliwej sytuacji czy - z drugiej strony - nasze wsparcie okazywane któremukolwiek z członków rodziny na płaszczyźnie zarówno zawodowej, jak prywatnej.
Zobacz: Coaching dla emerytów
Coach idealny
Amanda Vickers i Steve Bavister, autorzy książki „Coaching”, wyszczególniają cechy dobrego coacha. Lista jest długa, a ta i tak nie obejmuje absolutnie wszystkich zachowań, którymi powinien się odznaczać coach idealny. Ma charakter raczej poglądowy. Autorzy wymieniają tu chociażby:
- szacunek, zaufanie i uczciwość,
- świadomość i zmysł obserwacji,
- ciekawość i cierpliwość,
- koncentracja na rozwiązaniach i obiektywizm,
- pozytywne nastawienie i kreatywność,
- umiejętność motywowania i uczciwość,
- współczucie, otwartość i podziw,
- empatia i umiejętność nawiązywania kontaktu,
- jasność myślenia, pewność siebie i normalność.
Praktycznie każda spośród wymienionych wyżej cech i sposobów zachowań odgrywa niebagatelne znaczenie w codziennym życiu. Oczywiście nie każdy coach posiada dokładnie taki sam zestaw predyspozycji - przymioty występują w różnym natężeniu u różnych osób, nie wszyscy mają też tylko i dokładnie te. To jednak bez wątpienia zaleta - klient może dobrać do własnych potrzeb coacha o sposobie bycia i charakterze, jaki mu najbardziej odpowiada.
Uczyć się czy nie uczyć? - oto jest pytanie
Sukces w coachingu zapewni ci przede wszystkim pasja i chęć dzielenia się doświadczeniami z innymi. Bez problemu zostaniesz więc początkującym coachem, nie posiadając kierunkowego wykształcenia. Warto jednak zainwestować w samorozwój i postarać się je zdobyć - pamiętaj, że na płaszczyźnie zawodowej dobrym coachem będziesz tylko dla tych, którzy w strukturze administracyjnej swojej pracy nie stoją wyżej od ciebie. Przyswojenie brakującej wiedzy teoretycznej ułatwi Ci np. zapisanie się na studia podyplomowe. Wiele firm oferuje także szkolenia coachingowe, z których nie zaszkodzi skorzystać.
Zobacz: Coaching za pomocą pytań
Mierz wysoko!
Jeśli zależy ci na renomie, a o coachingu myślisz naprawdę poważnie, możesz postarać się o zdobycie nie tylko odpowiednich kwalifikacji, ale także międzynarodowego certyfikatu. W Polsce największym zainteresowaniem cieszy się akredytacja Międzynarodowej Federacji Coachów (IFC – International Coach Federation). Certyfikat tej organizacji można zdobyć np. biorąc udział w organizowanym wspólnie przez Wszechnicę Uniwersytetu Jagiellońskiego i Erikson College z Vancouver kursie „The Art and Science of Coaching”. Drugie pod względem popularności w naszym kraju są poświadczenia umiejętności oferowane przez ICC, czyli International Coaching Community. Jako że coaching w Polsce dopiero raczkuje, warto też pomyśleć o zdobyciu certyfikacji w placówce zagranicznej. Londyńska Akademia Coachingu (Academy of Coaching) oferuje na przykład Certificate of Personal Coaching. Skorzystanie z programu instytucji tego rodzaju nie tylko „dobrze wygląda”, ale też pozwala na podpatrzenie technik pracy zagranicznych coachów - szkoleniowców.