Pracodawcy proponują następujące zmiany przepisów Kodeksu pracy:
- wprowadzenie maksymalnego 48-miesięcznego czasu trwania umowy o pracę na czas określony, wraz z katalogiem wyjątków dotyczących np. umów związanych z realizacją danego projektu czy trwaniem kadencji;
- wydłużenie maksymalnego czasu trwania umowy na okres próbny do 6 miesięcy;
- wprowadzenie możliwości wypowiadania umów na czas wykonania określonej pracy, z zachowaniem 2-tygodniowego okresu wypowiedzenia;
- wprowadzenie zróżnicowanych okresów wypowiedzenia w umowach o pracę na czas określony w zależności od długości trwania zatrudnienia;
- skrócenie okresów wypowiedzenia w umowach o pracę na czas nieokreślony;
- zniesienie obowiązku podawania przez pracodawcę przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony w firmach zatrudniających do 50 pracowników.
Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!
W ocenie organizacji pracodawców zaproponowany przez stronę związkową mechanizm – polegający na wydłużaniu maksymalnego limitu zatrudnienia w drodze układów zbiorowych i regulaminów uzgodnionych ze związkami zawodowymi – byłby możliwy do wprowadzenia, ale przy jednoczesnym wyposażeniu w analogiczne uprawnienia przedstawicieli pracowników. W przeciwnym bowiem razie nastąpi dyskryminacja tych pracodawców, u których nie funkcjonują organizacje związkowe. Warto pamiętać o tym, że 99,8 proc. firm w Polsce należy do sektora MŚP.
Zdaniem strony pracodawców zachowanie konstrukcji prawnej z art. 251 k.p., mówiącego o liczbie odnowień umów na czas określony, i jednoczesne wprowadzenie rozwiązania wskazującego maksymalną łączną długość kolejno zawieranych umów, byłoby zgodne z klauzulą 5 załącznika do dyrektywy Rady z 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony. Obie te regulacje mogłyby funkcjonować równolegle na gruncie Kodeksu pracy.
Rejestracja w urzędzie pracy dla bezpłatnej opieki zdrowotnej
Z uwagi na treść orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE z 13 marca 2014 r. organizacje pracodawców zgadzają się na zróżnicowanie okresów wypowiedzenia przy umowach na czas określony w zależności od stażu pracy. Trybunał uznał bowiem, że obowiązujące przepisy – dotyczące możliwości rozwiązania takich umów z 2-tygodniowym wypowiedzeniem – są dyskryminujące. W opinii pracodawców okresy wypowiedzenia umów na czas określony powinny być zbliżone do okresów wypowiedzenia przy umowach na czas nieokreślony, dlatego proponują:
- 2 tygodnie – jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 12 miesięcy,
- 1 miesiąc – jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 12 miesięcy,
- 2 miesiące – jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 36 miesięcy.
W celu zapewnienia większej stabilizacji zatrudnienia oraz ograniczenia skali umów terminowych konieczne są również zmiany w zakresie umów o pracę na czas nieokreślony, które zachęcą pracodawców do stosowania tej podstawy prawnej. Dlatego pracodawcy postulują identyczną zmianę okresów wypowiedzenia przy umowach bezterminowych.
Dodatkowe wsparcie dla osób bezrobotnych
Pracodawcy proponują także:
złagodzenie obowiązku uzasadniania wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieokreślony (art. 30, § 4 k.p.);
- modyfikację zasad konsultacji zamiaru rozwiązania umowy na czas nieokreślony poprzez wprowadzenie kontroli następczej (art. 38 i 52 k.p.);
- uchylenie lub skrócenie 4-letniego okresu ochrony przedemerytalnej (art. 39 k.p.);
- ograniczenie katalogu grup pracowników korzystających ze szczególnej ochrony stosunku pracy.
Pismo zawierające propozycje organizacji pracodawców (Pracodawców RP, Konfederacji Lewiatan, Business Centre Club oraz Związku Rzemiosła Polskiego) zostało przekazane Przewodniczącemu Zespołu Trójstronnej Komisji ds. prawa pracy i układów zbiorowych oraz Podsekretarzowi Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Radosławowi Mleczce.