Główna różnica pomiędzy tymi dwoma rodzajami umów polega na tym, że w przypadku faktoringu pełnego faktor przejmuje na siebie ryzyko niewypłacalności dłużników i w razie braku zapłaty przez dłużnika dochodzi należności wprost od niego. W przypadku faktoringu niepełnego, ryzyko niewypłacalności dłużnika ponosi przedsiębiorca i jeśli dłużnik nie zapłaci faktorowi należnych mu kwot w terminie, faktor ma prawo dochodzenia zapłaty należności wprost od przedsiębiorcy (faktoranta).
Zawierając umowę faktoringową, faktor przyznaje przedsiębiorcy tzw. limit faktoringowy w określonej kwocie, tzn. limit maksymalnego zaangażowania faktora w finansowanie przedsiębiorcy. Zawierając umowę faktoringu, należy ustalić limit faktoringowy na takim poziomie, aby umożliwiał on zaspokajanie potrzeb przedsiębiorcy.
Jeżeli limit faktoringowy określony przez faktora jest zbyt niski i nie pozwala na pokrycie należności dłużników, należy zastanowić się nad celowością zawierania takiej umowy faktoringu. Nie będzie ona spełniała swojej funkcji, bowiem w wypadku przekroczenia limitu kredytowego, dalsze finansowanie przez faktora zostaje zablokowane do czasu zwolnienia jego limitu kredytowego przez uregulowanie przez dłużnika należności wynikającej z faktury.
Polecamy: Co to jest faktoring i jakie są jego rodzaje?
W umowach faktoringowych ustalana jest również maksymalna oraz minimalna wysokość nabywanych wierzytelności. Decydując się na zawarcie umowy factoringowej, należy zwrócić uwagę, czy wierzytelności przedsiębiorcy mieszczą się w stosowanym przez faktora przedziale. W przeciwnym wypadku faktor nie zapłaci za fakturę.
Kolejnym istotnym elementem umowy faktoringowej jest określenie tzw. terminu wykupu faktur. W umowie faktoringowej faktor oferuje wykup faktur z określonym terminem płatności (najczęściej jest to do 90 dni). Należy zatem zwrócić uwagę, czy termin wykupu faktur odpowiada długości kredytu kupieckiego, przyznawanego dłużnikowi przez przedsiębiorcę.
Jeśli akceptowany przez faktora termin wykupu faktur jest krótszy niż długość stosowanego kredytu kupieckiego, przedsiębiorca będzie zmuszony skrócić okres stosowanego kredytu kupieckiego lub poszukać innych źródeł finansowania.
Polecamy: Na czym polega umowa faktoringu?
Należy również zwrócić uwagę, czy faktor będzie wykupywał „od razu” 100% faktury czy też po przedstawieniu mu faktury będzie wypłacał przedsiębiorcy zaliczkę w określonej w umowie faktoringowej wysokości (najczęściej 80% - 90% kwoty wierzytelności wynikającej z faktury), zaś pozostałą część (po potrąceniu należnej mu prowizji za wykonanie usługi) będzie wypłacał po uzyskaniu zapłaty przez dłużnika przedsiębiorcy.
W najczęściej zawieranych umowach faktoringowych, faktor oferuje zaliczkowy system zapłaty za fakturę, dlatego należy upewnić się, że oferowana przez faktora zaliczka umożliwia sfinansowanie działalności operacyjnej przedsiębiorcy. W przeciwnym wypadku zawarta umowa faktoringowa będzie tak naprawdę nieefektywnym narzędziem pozyskania kapitału.