Zgodnie treścią art. 33 ust. 1 pr. pr. można wskazać, iż obligatoryjnie redaktor naczelny odmówi opublikowania sprostowania lub odpowiedzi, jeżeli:
- nie odpowiadają wymaganiom określonym w art. 31 pr. pr., tzn. nie spełniają cech sprostowania lub odpowiedzi, w szczególności w kontekście rzeczowości i odnoszenia się do faktów lub stwierdzeń naruszających dobre imię,
- zawierają treść karalną lub naruszają dobra osób trzecich, w tym również stwierdzenia naruszające dobra osobiste autora materiału prasowego,
- ich treść lub forma nie jest zgodna z zasadami współżycia społecznego,
- podważają fakty stwierdzone prawomocnym orzeczeniem.
Natomiast fakultatywna odmowa unormowana jest w ust. 2 art. 33 pr. pr., zgodnie z którym redaktor naczelny może odmówić opublikowania sprostowania lub odpowiedzi, jeżeli:
Przeczytaj też: Podmioty zobowiązane do udzielania informacji publicznej
- sprostowanie lub odpowiedź nie dotyczy treści zawartych w materiale prasowym; sprostowanie lub odpowiedź w sposób jednoznaczny abstrahuje od treści zawartych w materiale prasowym,
- sprostowanie lub odpowiedź jest wystosowana przez osobę, której nie dotyczą fakty przytoczone w prostowanym materiale, chyba że sprostowania lub odpowiedzi, po śmierci osoby bezpośrednio zainteresowanej, dokonuje osoba zainteresowana w związku ze stosunkiem służbowym, wspólną pracą lub działalnością albo w związku z więzami pokrewieństwa lub powinowactw - brak legitymacji czynnej po stronie autora tekstu sprostowania lub odpowiedzi,
- sprostowanie odnosi się do wiadomości poprzednio sprostowanej,
- sprostowanie lub odpowiedź została nadesłana po upływie miesiąca od dnia opublikowania materiału prasowego, chyba że zainteresowana osoba nie mogła zapoznać się wcześniej z treścią publikacji, nie później jednak niż w ciągu 3 miesięcy od dnia opublikowania materiału prasowego,
- sprostowanie lub odpowiedź nie jest zgodna z wymaganiami określonymi w art. 32 ust. 7 pr. pr. lub nie została podpisana w sposób umożliwiający redakcji identyfikację autora.
Zobacz też: Prawo
Jeśli sprostowanie nastąpiło z powodu nadmiernej objętości, braku legitymacji czynnej po stronie autora tekstu sprostowania, czy też wiadomości, która została już sprostowana redaktor naczelny odmawiając opublikowania sprostowania lub odpowiedzi jest obowiązany przekazać niezwłocznie wnioskodawcy pisemne zawiadomienie o odmowie i jej przyczynach, jak również należy wskazać fragmenty, które nie nadają się do publikacji (art. 33 ust. 3 pr. pr.).
Jeśli redaktor naczelny uczynił zadość uregulowaniom zawartym w art. 33 ust. 3 pr. pr. wówczas do poprawionego w ten sposób sprostowania lub odpowiedzi na nowo (od dnia doręczenia zawiadomienia o odmowie i jej przyczynach) biegnie termin na złożenie tych środków prawnych. Podkreślenia wymaga fakt, że redakcja nie może odmówić zamieszczenia sprostowania lub odpowiedzi, jeżeli zastosowano się do jej wskazań (art. 33 ust. 3 pr. pr. ).