Jakie operacje można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?
Posiadanie rachunku generuje różnorodne opłaty na rzecz banku, związane przede wszystkim z założeniem oraz utrzymaniem konta oraz z dokonywaniem za jego pośrednictwem przelewów. W związku z tym, iż katalog różnego rodzaju należności, jakie obecnie na swoich klientów nakłada większość banków, jest bardzo szeroki, do kosztów uzyskania przychodu przedsiębiorca zaliczyć może praktycznie każdą z nich. Mogą to być zarówno prowizja za prowadzenie rachunku, czy też za wykonanie przelewu przez właściciela rachunku, jak też opłaty za karty bankomatowe oraz wypłatę gotówki w placówce innego banku.
Co ważne, wydatki poniesione z tytułu posiadania rachunku bankowego mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w pełnej wysokości.
Zobacz: Więcej informacji na paragonach od października
Czy wystarczy wyciąg bankowy?
Zgodnie z par. 13 pkt 4 rozporządzenia w sprawie prowadzenia księgi, dowodem księgowym są m.in. dowody opłat pocztowych i bankowych. Rodzajem takiego dowodu jest wyciąg bankowy, który najczęściej stanowi podstawę do zaksięgowania omawianych wydatków.
Warto zaznaczyć, iż równoważnymi dowodami są wyciągi bankowe drukowane przez bank, jak i te pobrane i wydrukowane przez przedsiębiorcę z systemu bankowości elektronicznej. Spowodowane jest to faktem, iż bez względu na formę, wystawcą takiego dokumentu zawsze jest bank.
Zobacz: Koszty bez faktury - kiedy nie jest potrzebna faktura lub rachunek?
Jak zaksięgować opłaty bankowe?
Wydatki związane z prowadzeniem rachunku bankowego przedsiębiorca powinien wykazać w kolumnie 13 (“Pozostałe wydatki”) księgi przychodów i rozchodów. Co ważne, prawo do potrącenia takiego kosztu, zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje tylko w tym roku podatkowym, w którym został on poniesiony.
Niezależnie od stosowanej przez przedsiębiorcę metody ewidencjonowania kosztów w KPiR, za dzień poniesienia kosztu powinien on przyjąć dzień wystawienia faktury (rachunku) bądź innego dowodu stanowiącego podstawę do ujęcia kosztu (art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
W związku z powyższym, o momencie zaksięgowania ww. kosztów decydować będzie data wystawienia wyciągu bankowego. Co ważne, przedsiębiorca nie powinien księgować każdej operacji z osobna pod datą jej fizycznego naliczenia przez bank, ale przez zsumowanie wszystkich i wpisanie łącznej wartości pod datą wystawienia wyciągu bankowego.
Zobacz: Firma w mieszkaniu to także koszty podatkowe