Zgodnie z ustawą Prawo farmaceutyczne (Dz.U. 2001 Nr 126 poz. 1381 ze zm.) reklama leków recepturowanych może być kierowana wyłącznie do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi. Art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy przewiduje wyraźny zakaz kierowania do publicznej wiadomości reklamy dotyczącej takich produktów leczniczych.
Wydawać by się zatem mogło, że popularne gazetki reklamowe czy też reklamy w pismach o tematyce zdrowotnej nie mogą dotyczyć produktów wydawanych na receptę. Art. 52 ust. 3 pkt 4 Prawa farmaceutycznego wyłącza jednak z definicji reklamy listy cenowe, zawierające wyłącznie nazwę własną, nazwę powszechnie stosowaną, dawkę, postać i cenę produktu leczniczego.
W praktyce przedsiębiorcy wykorzystują pozostawioną im w ten sposób furtkę w sposób, który może budzić pewne wątpliwości co do zgodności z prawem.
Nieuznawany za reklamę wyciąg z cennika leków recepturowanych często zestawiany jest z dozwoloną reklamą innych produktów leczniczych poprzez wydrukowanie ich na jednej stronie gazetki czy wywieszenie obok siebie na wystawie apteki.
Zdarza się, że niektóre pozycje na liście cenowej wydrukowane są czcionką pogrubioną lub kolorową, a w innych przypadkach obok wyciągu z cennika znajdują się informacje o korzyściach płynących z udziału w różnego rodzaju programach lojalnościowych.
Polecamy: Jaka forma reklamy zainteresuje klientów?
Z tych właśnie powodów wyciąg z cennika leków recepturowanych nie może być automatycznie uznawany za dopuszczalną listę cenową i wyłączony spod pojęcia reklamy. W orzeczeniu Sądu Najwyższego z 2 października 2007 r., (sygnatura akt II CSK 289/07), Sąd zauważa, że przy ocenie czy mamy do czynienia z reklamą, czy też neutralną informacją należy przyjrzeć się faktycznym intencjom podmiotu dokonującego przekazu oraz odbiorowi przekazu przez podmioty, do których jest on kierowany.
Zdaniem Sądu wypowiedź jest reklamą, gdy nad warstwą informacyjną przeważa zachęta do nabycia towaru. Promocje, także cenowe, mogą być uznane za reklamę towaru i firmy, jeśli zawierają sugestię, że tak korzystne warunki oferowane są tylko przez daną aptekę.
Zgodnie z art. 62 Prawa farmaceutycznego organem sprawującym nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy w zakresie reklamy leków jest Główny Inspektor Farmaceutyczny, który w przypadku stwierdzenia sprzeczności reklamy z treścią ustawy może zakazać prowadzenia danej kampanii reklamowej i natychmiastowo wstrzymać ukazywanie się określonej reklamy.
Wspomniany organ może jednocześnie nakazać podmiotowi postępującemu sprzecznie z przepisami usunięcie stwierdzonych naruszeń. Dla przedsiębiorcy, w którego interesy godzi nieuczciwy konkurent nierzadko nie jest to wystarczające rozwiązanie. Główny Inspektor Farmaceutyczny nie jest bowiem w stanie zajrzeć do każdej gazetki każdej apteki w Polsce.
W takiej sytuacji przedsiębiorca, który uważa się za poszkodowanego, może skorzystać z rozwiązań przewidzianych w ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r., Nr 153, poz. 1503 ze zm.). Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest reklama sprzeczna z przepisami prawa.
Tym samym reklama leków i innych produktów leczniczych niezgodna z przepisami Prawa farmaceutycznego może zostać uznana przez sąd za czyn nieuczciwej konkurencji po wytoczeniu przez poszkodowanego przedsiębiorcę powództwa według ogólnych zasad postępowania cywilnego. W konsekwencji nieuczciwy przedsiębiorca może zostać zobowiązany do naprawienia szkód wyrządzonych konkurencji