Nowe przepisy mają dyscyplinować kontrahentów do stosowania krótkich terminów zapłaty i poprawić sytuację wierzycieli. Terminy zapłaty w transakcjach między przedsiębiorcami mają wynosić maksymalnie 60 dni kalendarzowych oraz 30 dni w transakcjach, w których dłużnikami są podmioty publiczne.
Akt ma zastąpić ustawę z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.
Krótkie terminy zapobiegną zatorom
Projekt przewiduje, że terminy umowne w transakcjach handlowych (z wyjątkiem transakcji, w których dłużnikiem jest organ publiczny) nie powinny przekraczać 60 dni kalendarzowych, chyba że strony wyraźnie ustalą inaczej i pod warunkiem, że nie jest to rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela. W przypadku braku powyższych przesłanek, ustalenie terminu dłuższego niż 60 dni traktowane będzie jako opóźnienie w zapłacie, wierzycielowi zaś będą przysługiwać - po wypełnieniu swoich zobowiązań umownych i prawnych - odsetki za opóźnienie.
W transakcjach z organami publicznymi możliwe będzie wydłużenie 30-dniowego terminu zapłaty maksymalnie do 60 dni kalendarzowych, jeśli będzie to uzasadnione szczególnym charakterem lub szczególnymi elementami umowy. Po tym terminie wierzycielowi będą przysługiwać odsetki za opóźnienie w wysokości określonej w ustawie.
Bez zmian w stosunku do obowiązującej ustawy pozostaje możliwość żądania przez wierzyciela odsetek ustawowych w przypadku umów z terminem zapłaty dłuższym niż 30 dni jako tzw. opłata za kredyt kupiecki. Uprawnienie takie nie będzie przysługiwać wierzycielom w transakcjach handlowych, w których dłużnikiem jest podmiot leczniczy. Utrzymana zostanie zasada, zgodnie z którą, jeśli termin zapłaty nie został określony w umowie, wierzycielowi przysługiwać będą odsetki ustawowe za okres począwszy od 31 dnia po spełnieniu jego świadczenia niepieniężnego do dnia zapłaty, ale nie dłużej niż do dnia wymagalności świadczenia pieniężnego. Odsetki te naliczane będą automatycznie, bez konieczności wezwania.
Zobacz: Dotacje i mikropożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej
Przewidziano również procedury weryfikacji lub przyjęcia. Jeśli w umowie strony zastrzegą sobie przeprowadzenie takiej procedury przez dłużnika - jej czas nie będzie mógł przekroczyć 30 dni kalendarzowych, licząc od daty otrzymania towaru lub usługi.
W celu zapewnienia efektywnego dochodzenia kwoty tzw. stałej rekompensaty, jak również zwrotu wszelkich kosztów poniesionych w związku z dochodzeniem należności w postępowaniu cywilnym, przewiduje się wprowadzenie odpowiedniej zmiany w Kodeksie postępowania cywilnego, rozszerzającej zakres możliwych roszczeń w postępowaniu nakazowym prowadzonym na podstawie art. 485 § 2a.
Nowe przepisy nie będą stosowane do umów zawartych przed dniem 16 marca 2013 r., tj. przed planowaną datą jej wejścia w życie.
Zakres podmiotowy
W porównaniu z obecnie obowiązującą ustawą, nowa regulacja przewiduje szerszy zakres podmiotowy, obejmując dodatkowo przedsiębiorców z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej. Nie obejmie natomiast swoim zakresem konsumentów.
W związku ze zgłoszonymi poprawkami trafił on ponownie do Komisji Gospodarki (druki sejmowe nr 1001 i 1053).
Zobacz: Ubezpieczenie przedmiotu leasingu, to usługa odrębna od leasingu
Źródło: www.sejm.gov.pl.