Zdaniem Ministerstwa Gospodarki obywatelstwo Japonii nie stanowi podstawy do skorzystania z uprawnienia wynikającego z art. 13 ust. 1 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.), tj. podjęcia działalności na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy s.d.g. osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich EFTA - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy. Przepis ten obejmuje osoby zagraniczne ze wszystkich państw członkowskich UE oraz osoby zagraniczne z Islandii, Lichtensteinu, Norwegii i Konfederacji Szwajcarskiej.
W art. 13 ust. 2-2a oraz ust. 4-5 ustawy s.d.g. zostały określone warunki regulujące status i pobyt, które musi spełniać cudzoziemiec – obywatel innego państwa niż wskazane w art. 13 ust. 1 ustawy, aby mógł korzystać z takich samych praw jak obywatel polski. Musi więc posiadać jedno z praw określonych w ust. 2-2a oraz ust. 4 i 5, na przykład: zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7, 13, 14 lub 16 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (DzU z 2011 r. nr 264, poz. 1573, z późn. zm.) lub w celu połączenia z rodziną w rozumieniu art. 53 ust. 2 i 3 tej ustawy, itd.
Cudzoziemiec z UE prowadzący w Polsce firmę może stosować pkpir
Zatrudnianie cudzoziemców 2012 – wysokie kary za nielegalnie przebywających w Polsce
W stosunku do obywateli państw, którzy nie są osobami zagranicznymi w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy s.d.g.oraz nie posiadają statusu, o którym mowa w art. 13 ust. 2, 2a, 4, 5 ustawy, ma zastosowanie art. 13 ust. 3 tej ustawy, tj. mogą oni podjąć i wykonywać działalność gospodarczą w Polsce jedynie w formie spółki komandytowej, spółki komandytowo-akcyjnej, spółki z o.o. i spółki akcyjnej, a także mogą przystępować do takich spółek oraz obejmować bądź nabywać ich udziały lub akcje. W ust. 3 art. 13 ustawy s.d.g.jest przewidziane odstępstwo od tej zasady, jeżeli umowy międzynarodowe zawierają w tym zakresie szczególne regulacje. Obecnie umowy takie dotyczą tylko obywateli USA.
Zatem, jeżeli obywatel Japonii nie przedstawi dokumentu potwierdzającego przynajmniej jedną okoliczność wskazaną w art. 13 ust. 2, 2a, 4, 5 ustawy s.d.g.– wówczas nie podlega wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej. Może podjąć działalność tylko w formach przewidzianych w ust. 3 art. 13.
CEIDG 2012/2013: Zmiana zasad udostępniania i publikowania danych w CEIDG
CEIDG 2012/2013: zmiany w przesłankach wykreślenia z urzędu
CEIDG 2012/2013: PESEL i REGON będą wpisane z urzędu
CEIDG 2012/2013: Zmiana zasad udostępniania i publikowania danych w CEIDG
Jeżeli zatem obywatel Japonii prowadzi firmę w swoim kraju, może założyć w Polsce oddział – jednak w tym przypadku obowiązuje zasada wzajemności, zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy SDG.
Podstawa prawna:
art. 13 s.d.g.:
Art. 13. [Przedsiębiorcy zagraniczni] 1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
1a. (uchylony).
2. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy:
1) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:
a) zezwolenie na osiedlenie się.
b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich,
c) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z okolicznością, o której mowa wart. 53 ust. 1 pkt 7, 13, 14 lub 16 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm.),
d) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone, przybywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywającemu na tym terytorium w celu połączenia z rodziną, członkowi rodziny w rozumieniu art. 53 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, osób, o których mowa w lit. a, b, e i f,
e) status uchodźcy,
f) ochronę uzupełniającą,
g) zgodę na pobyt tolerowany,
h) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i pozostają w związku małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
i) (uchylona);
2) korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,
3) posiadają ważną Kartę Polaka,
4) są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z 2007 r. Nr 120, poz. 818, z 2008 r. Nr 216, poz. 1367 oraz z 2010 r. Nr 81, poz. 531), dołączającymi do obywateli państw, o których mowa w ust. 1, lub przebywającymi z nimi
- mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
2a. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 61 ust. 3 lub art. 71a ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. c, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
3. Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1-2a mają prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w formie spółki: komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej, a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź nabywania ich udziałów lub akcji, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
4. Członek rodziny, w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, osób zagranicznych, do których odnoszą się umowy międzynarodowe, o których mowa w ust. 3, posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak te osoby zagraniczne.
5. Członek rodziny, w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach – posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielone w związku z przybywaniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywaniem na tym terytorium w celu połączenia z rodziną – cudzoziemców, którzy posiadają zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i wykonują działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego na zasadzie wzajemności, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak ci cudzoziemcy.
Źródło: Ministerstwo Finansów