Przewozy drogowe na potrzeby własne mogą być wykonywane po uzyskaniu zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej.
Obowiązek uzyskania tego rodzaju zaświadczenia nie dotyczy przewozów drogowych wykonywanych:
1. w ramach powszechnych usług pocztowych,
2. przez podmioty, niebędące przedsiębiorcami, z tym że w przypadku działalności wytwórczej w rolnictwie dotyczącej upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego obowiązek uzyskania zaświadczenia nie dotyczy rolnika w rozumieniu przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników,
3. przez przedsiębiorców posiadających uprawnienia do wykonywania transportu drogowego.
Przedsiębiorca ubiegający się o wydanie zaświadczenia, powinien pamiętać, że wniosek o jego wydanie powinien zawierać odpowiednie informacje oraz dokumenty:
• oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres,
• numer w rejestrze przedsiębiorców albo w ewidencji działalności gospodarczej,
• określenie rodzaju i zakresu,
• odpis z rejestru przedsiębiorców albo z ewidencji działalności gospodarczej,
• kserokopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji statystycznej (REGON),
• kserokopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej (NIP),
• oświadczenie o zamiarze zatrudnienia kierowców spełniających warunki,
• rodzaj i liczbę pojazdów samochodowych, którymi dysponuje przedsiębiorca,
• wykaz pojazdów samochodowych wraz z kserokopiami krajowych dokumentów dopuszczających pojazd do ruchu, a w przypadku gdy przedsiębiorca nie jest właścicielem tych pojazdów – również dokument potwierdzający prawo do dysponowania nimi.
Polecamy:Jakie są zadania Urzędu Zamówień Publicznych?
Uzyskiwanie zaświadczenie powinno spełniać wymogi formalne i zawierać:
• oznaczenie przedsiębiorcy,
• jego siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres,
• numer w rejestrze przedsiębiorców albo w ewidencji działalności gospodarczej,
• rodzaj i zakres wykonywania przewozów drogowych na potrzeby własne oraz rodzaj i liczbę pojazdów samochodowych.
Szczegóły wzoru zaświadczenia oraz wypisu z tego zaświadczenia określa Minister właściwy do spraw transportu w drodze rozporządzenia.
Należy pamiętać, że zaświadczenie na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy uprawnia do wykonywania przewozów wyłącznie na terytorium Polski, natomiast zaświadczenie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy uprawnia do wykonywania przewozów z przekroczeniem granicy Polski.
Zaświadczenie to uprawnia również do wykonywania niezarobkowego przewozu drogowego na terytorium kraju, zgodnie z rodzajem przewozów w nim określonych.
Zaświadczenie na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy oraz wypis albo wypisy z zaświadczenia wydaje właściwy dla siedziby przedsiębiorcy starosta na okres do 5 lat. Zaświadczenie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy oraz wypis albo wypisy z zaświadczenia wydaje Główny Inspektor Transportu Drogowego na okres do 5 lat.
Właściwy organ, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia przedsiębiorcy wydania nowego zaświadczenia, w przypadku stwierdzenia wykonywania przez tego przedsiębiorcę przewozu niezgodnie z posiadanym zaświadczeniem. Przedsiębiorca, który wykonywał przewóz niezgodnie z posiadanym zaświadczeniem, może wystąpić z wnioskiem o wydanie nowego zaświadczenia w takim samym zakresie nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia upływu terminu, na jaki zostało wydane posiadane zaświadczenie.
Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego na potrzeby własne może wymagać uzyskania odpowiedniego zezwolenia, jeżeli umowy międzynarodowe, którymi Polska jest związana, tak stanowią. Do wniosku o wydanie takiego zezwolenia przedsiębiorca obowiązany jest dołączyć zaświadczenie potwierdzające zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej.
Rejestr podmiotów i pojazdów wykonujących międzynarodowy przewóz drogowy na potrzeby własne prowadzi Główny Inspektor Transportu Drogowego.
Na podstawie umów cywilnoprawnych mogą być używane, do celów służbowych, samochody osobowe, motocykle i motorowery niebędące własnością pracodawcy.
Warunki ustalania oraz sposób dokonywania zwrotu kosztów używania pojazdów, uwzględniając rodzaj pojazdu mechanicznego, jego pojemność oraz limit kilometrów w zależności od liczby mieszkańców w danej gminie lub mieście, właściwych ze względu na miejsce zatrudnienia pracownika określone są przez Ministra właściwego do spraw transportu wydanego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych w drodze rozporządzenia.
Polecamy:Kiedy wykonawca może skorzystać ze środków ochrony, przystąpienia lub opozycji?
Nie zawsze uzyskanie zezwolenia przez przedsiębiorcę jest konieczne. Przedsiębiorca wykonujący transport drogowy może więc być zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia w przypadku wykonywania przez niego przewozów w ramach pomocy humanitarnej, medycznej lub w przypadku klęski żywiołowej. Takiego rodzaju ułatwienie w postaci zwolnienia następuje, w drodze decyzji administracyjnej, wydanej przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego.
Przedsiębiorca wykonujący transport drogowy jest również zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia, jeżeli umowy międzynarodowe, którymi Polska jest związana, tak stanowią. Aby jednak uzyskać tego rodzaju zwolnienie, konieczne jest wykazanie dokumentów potwierdzających wykonywanie przez przedsiębiorcę przewozów uprawnionych do uzyskania zwolnienia. Dokumenty te zostały wyszczególnione w rozporządzeniu Ministra właściwego do spraw transportu.