Podstawowym aktem prawnym, który pozwala ustalić kto jest przedsiębiorcą jest Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2004 r.).
Powyższa ustawa określa podstawowe zasady prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 4 ust.1 i 2 przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz nie mająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego, która zawodowo, we własnym imieniu podejmuje i wykonuje działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
Pojęcie przedsiębiorcy i jego oznaczenie zostało także zdefiniowane w Kodeksie cywilnym, mocą ustawy nowelizacyjnej z dnia 14 lutego 2003. (Dz.U. Nr 49 z 2003, poz.408). Zgodnie z art.43 KC przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędącą osobą prawną, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.
Przez działalność gospodarczą należy rozumieć zarobkową działalność wytwórczą, handlową, budowlaną, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatację zasobów naturalnych, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
Polecamy: Czym jest przedsiębiorstwo według Kodeksu Cywilnego?
Przedsiębiorcami co do zasady zostają osoby fizyczne pełnoletnie, które nie zostały ograniczone w swojej zdolności do czynności prawnych. Przepisy dotyczące osób fizycznych są zawarte w ustawie z dnia 24 kwietnia 1964 r. – kodeks cywilny. Zgodnie z art. 11 k.c. pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletniości. Zdolnością prawną jest możliwość nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Każda osoba, która nie została ubezwłasnowolniona lub w stosunku do której nie orzeczono sądownie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, może założyć i prowadzić działalność gospodarczą.
Zgodnie z art. 43 k.c. ustawodawca przyjął zasadę, że firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to jednak włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie dobranych. Firma danego przedsiębiorcy powinna się odróżniać się dostatecznie od innych firm, należących do przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność w tej samej branży.
Należy pamiętać, że oznaczenie firmowe nie może wprowadzać w błąd, w szczególności co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu, miejsca i źródeł zaopatrzenia jego działalności.
Zakładanie działalności przez osobę fizyczną nie jest związane ze skomplikowaną procedurą, która znacznie ograniczałaby w czasie rozpoczęcie prowadzenia firmy. Działalność prowadzoną na własny rachunek można modyfikować, w tym dokonywać rozszerzenia przedmiotu działania, zmiany lub dodania kolejnych miejsc jej wykonywania. Likwidacja takiej działalności, to również kilka czynności, w wyniku których przedsiębiorca zostaje skreślony z rejestru a działalność zamknięta.
Polecamy: Jak można się bronić podczas kontroli w firmie?
Podstawa prawna:
1) Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z dnia 6 sierpnia 2004r.)
2) Ustawa z dnia 24 kwietnia 1964 r. – kodeks cywilny
3) Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej