Ministerstwo Środowiska musi teraz, po konsultacjach z zainteresowanymi branżami, przygotować interpretację nowych przepisów, tak aby można było je wdrożyć w życie.Trzeba uniknąć powtórzenia sytuacji z Pakietem Klimatyczno-Energetycznym, gdy po odtrąbieniu sukcesu negocjacyjnego w 2008 roku w postaci wyłączenia dla energetyki, okazało się, że nie wiadomo jak z nich skorzystać i branża wstrzymuje do dziś inwestycje w oczekiwaniu na ogłoszenie zasad rozdziału bezpłatnych uprawnień do emisji dwutlenku węgla.
Dyrektywa o emisjach przemysłowych, którą przyjął Parlament Europejski, przewiduje zmniejszenie emisji pyłów i gazów od 2016 roku średnio o połowę. Instalacje energetyczne, które są przeznaczone do zamknięcia, będą mogły jednak pracować do 2023 roku, choć nie więcej niż 17,5 tys. godzin, bez konieczności instalowania urządzeń ograniczających emisję. Gdyby ten zapis się nie pojawił, właściciele elektrowni stanęliby przed dylematem: zamknąć instalację lub ponieść ekonomicznie nieuzasadnione koszty urządzeń, które i tak byłyby wkrótce zdemontowane.
Polecamy: Obowiązki przedsiębiorców handlujących AGD w zakresie ochrony środowiska
Wprowadzono także okres przejściowy do czerwca 2020 roku dla dużych instalacji spalania. Zgodzono się na krajowe plany dostosowawcze do nowych wymogów emisji przemysłowych. Państwa członkowskie mają je przedstawić Komisji Europejskiej do 2013 roku. Zobowiążą one operatorów instalacji do otrzymania od krajowego administratora zezwoleń emisji ustalonych w oparciu o najlepsze dostępne techniki. Decyzje pozostawiono więc państwom członkowskim Wspólnoty. Ważne, że limity emisji mogą być zgodne z najlepszymi krajowymi, a nie unijnymi standardami. Elastyczność decyzji krajowych została jednak ograniczona do przypadków, gdy koszt implementacji najlepszej, dostępnej technologii (BAT) w danej, specyficznej instalacji mógłby być nieproporcjonalny do spodziewanych korzyści środowiskowych.
Źródło: PKPP Lewiatan