Ulga na start - zwolnienie ze składek ZUS dla początkujących przedsiębiorców
Ulga na start to uprawnienie dla rozpoczynających działalność przedsiębiorców polegające na zwolnieniu z płacenia składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne przez pierwsze 6 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej. Jak wynika z uzasadnienia projektu ma to być szczególny rodzaj korzyści i zachęty dla przedsiębiorców podejmujących działalność gospodarczą po raz pierwszy lub ponownie po upływie dłuższego okresu czasu. Autorzy uzasadnienia wskazują także, że określony w ustawie okres 6 miesięcy powinien być liczony od momentu podjęcia przez wspomnianą osobę fizyczną działalności gospodarczej, czyli od momentu faktycznego rozpoczęcia wykonywania tej działalności rozumianego jako pierwsza czynność w obrocie gospodarczym bezpośrednio związana z przedmiotem zadeklarowanej działalności gospodarczej.
Polecamy: RODO. Ochrona danych osobowych. Przewodnik po zmianach
Zgodnie z art. 18 projektu ustawy Prawo przedsiębiorców z tzw. ulgi na start może skorzystać przedsiębiorca będący osobą fizyczną, który:
- podejmuje działalność gospodarczą po raz pierwszy;
- podejmuje działalność ponownie po upływie co najmniej 60 miesięcy od dnia jej ostatniego zawieszenia lub zakończenia
- i nie wykonuje jej na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej.
Jak wynika z uzasadnienia projektu nieopłacanie przez przedsiębiorcę składek przez okres korzystania z ulgi spowoduje brak prawa do świadczeń za ten okres w przyszłości. Skorzystanie z „ulgi na start” zależy tylko od woli przedsiębiorcy i jest alternatywą wobec tradycyjnego systemu ponoszenia ciężarów dotyczących ubezpieczeń społecznych.
Przedsiębiorca, który nie chce korzystać z ulgi na start może z niej zrezygnować poprzez dokonanie zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych.
Zobacz: Konstytucja dla biznesu
Działalność nieewidencjonowana
Ustawa wprowadza możliwość prowadzenia drobnej działalności przez osoby fizyczne bez konieczności wpisu do rejestru przedsiębiorców (działalność nieewidencjonowana). Jest to działalność prowadzona na mniejszą skalę, przychód należny z tej działalności nie może przekroczyć w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (od 1 stycznia 2018 r. wynagrodzenie to wynosi 2100 zł brutto). Aby działalność była zakwalifikowana jako nieewidencjonowana i nie podlegała obowiązkowi płacenia składek na ubezpieczenie społeczne musi być spełniony jeszcze jeden warunek. Osoba fizyczna prowadząca taką działalność nie mogła wykonywać działalności gospodarczej w okresie ostatnich 60 miesięcy. Osoba spełniająca te przesłanki może jednak, jeśli chce, złożyć wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność ta staje się działalnością gospodarczą z dniem określonym we wniosku.
Działalnością nieewidencjonowaną nie może być działalność wykonywana w ramach umowy spółki cywilnej.
Regulacja ta znacznie uprości podejmowanie drobnych aktywności biznesowych takich jak np. udzielanie korepetycji czy też przydrożna sprzedaż.
Zobacz: Prawo dla firm
Działalność regulowana
Ustawa wprowadza także nową (obok istniejących już koncesji i zezwoleń) formę reglamentacji działalności gospodarczej. Jeżeli odrębne przepisy stanowią, że dany rodzaj działalności jest działalnością regulowaną, przedsiębiorca może wykonywać tę działalność, jeśli spełnia warunki określone tymi przepisami i po uzyskaniu wpisu do właściwego rejestru działalności regulowanej. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, w drodze decyzji, odmawia wpisu przedsiębiorcy do rejestru jeżeli wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej wpisem; jeżeli przedsiębiorcę wykreślono z rejestru tej działalności regulowanej w wyniku wydania przez organ prowadzący rejestr decyzji o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku; a także w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.
Ustawa likwiduje także instytucje zgód i licencji, jako odrębnych form reglamentacji działalności gospodarczej.
Inne istotne zmiany
Obok już wymienionych zmian Prawo przedsiębiorców przewiduje także uelastycznienie instytucji zawieszenia działalności gospodarczej (możliwość bezterminowego zawieszenia), wprowadzenie instytucji objaśnień prawnych a także utworzenie Punktu Informacji dla Przedsiębiorcy. Ponadto przedsiębiorcy nie będą już musieli posługiwać się numerem REGON. Identyfikacja przedsiębiorcy w urzędowych rejestrach będzie następować na podstawie numeru identyfikacji podatkowej (NIP).
Ustawa Prawo przedsiębiorców została już podpisana przez Prezydenta RP. Wejdzie w życie 30 dni po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.