Zgodnie z przepisami polskiego prawa strony mogą w umowie zadecydować prawo jakiego państwa będzie się stosować do zawartej przez nich umowy. Strony nie mają jednak zupełnej dowolności przy wyborze prawa jakie będzie miało zastosowanie.
Zgodnie z art. 25 ustawy Prawo prywatne międzynarodowe strony mają możliwość wyboru prawa ale tylko pod warunkiem, że ma ono związek z daną umową
Zobacz: Kto odpowiada za wady w procesie budowlanym - projektant czy wykonawca
Spółka J. z siedzibą w Wielkiej Brytanii zawarła umowę z Polakiem Janem Z. przedsiębiorcą mieszkającym na stałe w Polsce umowę o wykonanie prac remontowych w oddziale spółki znajdującym się w Genewie w Szwajcarii.
W niniejszym przypadku strony będą miały do wyboru prawo brytyjskie (prawo spółki J.), prawo polskie (prawo właściwe ze względu na obywatelstwo i zamieszkanie Jana Z.) oraz prawo szwajcarskie (właściwe ze względu na miejsce wykonywania umowy).
Jest również inne poważne ograniczenie przy wyborze prawa. Strony nie mogą bowiem wybrać prawa gdy przedmiotem umowy jest nieruchomość. Wtedy bezwzględnie właściwe jest prawo państwa gdzie położona jest nieruchomość.
Gdy nic nie wynika z umowy?
Jeżeli nic nie wynika z umowy wtedy odpowiedzi co do właściwego prawa należy szukać w przepisach ustawy Prawo prywatne międzynarodowe. Tam ustawodawca wymienia wiele sytuacji z jakimi możemy mieć do czynienia.
Gdy strony umowy mają siedzibę bądź miejsce zamieszkania w jednym i tym samym państwie, wtedy umowa podlega reżimowi prawnemu tego państwa. Wyłączone z pod tej regulacji są jednak umowy, których przedmiotem jest nieruchomość. Te ostatnie zawsze będą podlegać prawu państwa, w którym nieruchomość jest położona.
Zobacz: Czy sprzedaż komisowa jest ryzykowna?
Jeżeli strony umowy nie mają miejsca zamieszkania w tym samym kraju i nie dokonały wyboru prawa wtedy zastosowanie mają przepisy szczególne określone w art. 27 ppm. Artykuł ten dzieli umowy przedmiotowo, a następnie określa jakie prawo należy do nich stosować.
Na przykład do umowy sprzedaży należy stosować prawo państwa, w którym w chwili zawarcia umowy ma siedzibę lub miejsce zamieszkania sprzedawca.
Co w sytuacji gdy nie możemy zastosować art. 27 ppm , nie można ustalić miejsca zamieszkania (siedziby) strony umowy. Wtedy należy stosować prawo państwa w którym umowę zawarto. Dlatego też warto obok daty podpisania umowy umieścić miejsce jej zawarcia.