Jakie przepisy znajdą zastosowanie?
Do umowy sprzedaży drewna zastosowanie znajdują przepisy kodeksu cywilnego o sprzedaży. Jeżeli jednak sprzedaż drewna dokonywana jest w zakresie działalności przedsiębiorstwa , a kupującym jest osoba fizyczna, która nabywa drewno w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą ( a więc jako towar konsumpcyjny), wtedy zastosowanie znajduje również ustawa o sprzedaży konsumenckiej. W związku z tym, jeżeli umowa sprzedaży drewna zawierana jest między przedsiębiorcą prowadzącym tartak, a np. producentem okien, wówczas zastosowanie znajdą wyłącznie przepisy art. 535 i nast. kodeksu cywilnego.
Te same przepisy znajdą zastosowanie, jeżeli sprzedawcą drewna będzie osoba nie prowadząca działalności gospodarczej, bez względu na to, kto będzie jego nabywcą. Jeżeli jednak taka umowa zawarta zostanie między przedsiębiorcą a konsumentem, wówczas zgodnie z art. 535 [1] podlega regulacji ustawy o sprzedaży konsumenckiej, a przepisy kodeksu znajdą zastosowanie w takim zakresie, w jakim określone kwestie nie będą uregulowane w tejże ustawie.
Zobacz: Umowa przedwstępna - jak skutecznie zabezpieczyć interesy przedsiębiorcy?
Rozróżnienie to jest niezwykle istotne, ponieważ determinuje obowiązki sprzedawcy, wynikające nie tylko z ustawy o sprzedaży konsumenckiej, ale również innych aktów prawnych.
Ile drewna w drewnie, czyli jak oznaczyć przedmiot umowy?
Oczywiście w umowie powinno być określone, jakiego gatunku drewno będzie przedmiotem sprzedaży, a także jego ilość. Możliwym, ale nie zawsze celowym, sposobem oznaczenia drewna będącego przedmiotem sprzedaży, jest określenie jego sortymentu. Jest to rodzaj drewna ze względu na normy jakościowe, wymiary oraz przeznaczenie. Sortyment określany jest dla drewna wyrobionego, ściętego, po przeprowadzonym sortowaniu stosownie do norm technicznych.
Ilość drewna najczęściej bywa wyrażona w metrach sześciennych (kubikach), metrach przestrzennych (mp) lub metrach przestrzennych nasypowych (mpn).
Metr przestrzenny (mp): jest to miara objętości znajdująca zastosowanie przy szacowaniu przestrzeni potrzebnej do transportu towarów. W leśnictwie ściśle związana z kubikiem, ponieważ w jednym metrze przestrzennym drewna (w postaci np. przeznaczonych na opał) znajduje się zazwyczaj około 0,65 kubika drewna, to znaczy 0,65 metra sześciennego tego surowca.
Kubik (m3): popularna nazwa metra sześciennego, miary objętości. Stosowana zazwyczaj do określania objętości drewna "netto", to znaczy bez pustej przestrzeni, która może znajdować się pomiędzy złożonymi w stos kłodami. Tym kubik odróżnia się od metra przestrzennego, w którym - w odniesieniu do drewna - uwzględnione są wolne przestrzenie wewnątrz stosu (1 metr przestrzenny drewna na stosie to zazwyczaj ok. 0,65 kubika). W kubikach mierzone są np. deski wychodzące z tartaku.
Lasy Panstwowe sprzedają drewno opałowe w metrach sześciennych ,gdzie kloce mają długość 1,2m . Z kolei prywatni sprzedawcy operują miarą metra przestrzennego.
Metr nasypowy (mpn): jest to góra drewna o wysokości jednego metra.
Osoby, które przed zawarciem umowy sprzedaży drewna nie miały wcześniej nic wspólnego z gospodarką leśną i obrotem surowcami, powinny przyswoić sobie ww. pojęcia, aby uniknąć rozczarowań i konfliktów dotyczących ilości drewna, będącego przedmiotem umowy.
W umowie należy oznaczyć ponadto, skąd kupujący powinien drewno odebrać, a także w jakim stopniu drewno jest przygotowane do odbioru.
W umowach sprzedaży drewna często występują znaczące to samo określenia „loco las", „po zrywce", „samowyrobem", „ na pniu". Prawidłowe zrozumienie tych terminów jest niezwykle ważne, ponieważ determinują one obowiązki kupującego.
Zrywka drewna polega na transporcie drewna okrągłego z miejsca pozyskania do miejsca załadunku, składowania, wstępnej obróbki itp. Jest to trudna i kosztowna faza transportu. W związku z tym osoby kupujące drewno "na pniu" powinny pomyśleć o odpowiednim zapleczu logistycznym. W przeciwnym razie zamiast drewna można kupić kilka drzew w czyimś lesie.
Poza tym umowa sprzedaży drewna nie różni się szczególnie od umowy sprzedaży dotyczącej innych rzeczy ruchomych. Powinno się w niej znaleźć w związku z tym oznaczenie przedsiębiorców umowę taką zawierających lub osób fizycznych nie będących przedsiębiorcami. Należy określić, czy uzgodniona cena jest ceną netto czy brutto. W umowie zawieranej z konsumentem powinna być wskazana cena brutto (zawierająca VAT).
Jeżeli umowa ma być realizowana partiami, powinien się w niej znaleźć harmonogram jej realizacji. Można ponadto oznaczyć w umowie, kogo obciążają koszty transportu, jakie są skutki nieodebrania przez kupującego drewna w terminie, czy możliwa jest zmiana harmonogramu. Możliwe jest również postanowienie przewidujące kary umowne. Warto także określić, jakie skutki dla wykonania umowy będzie miało zawieszenie lub zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, czy kupujący musi odebrać drewno osobiście, czy też może posłużyć się do tego innymi osobami.
Ważne jest również określenie sposobu płatności (gotówka, przelew). Jeżeli sprzedaż drewna następuje z odroczonym terminem płatności, sprzedawca może żądać udzielenia zabezpieczenia (najlepszy jest weksel, ale użytecznym i prostym sposobem zabezpieczenia jest również poręczenie osoby trzeciej, której wypłacalność nie budzi wątpliwości).
Polecamy: Umowy dla firm budowlanych - vademecum
Ponadto w umowach sprzedaży drewna znajdują zastosowanie następujące klauzule:
- klauzula zmian lub uzupełnień;
- klauzula powołania na przepisy kodeksu cywilnego;
- klauzula siły wyższej;
- klauzula rozwiązania umowy;
- klauzula rozstrzygania sporów.
Umowa powinna być sporządzone w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednej dla każdej ze stron.