Faktoring jest to nabycie przez faktora wierzytelności, które przysługują przedsiębiorcy z określonego tytułu np. usług, dostaw, w zamian za zapłatę na rzecz przedsiębiorcy kwoty o wartości odpowiadającej zakupionym zobowiązaniom, pomniejszoną o prowizję faktora.
Umowa faktoringu należy do grupy umów handlowych, czyli takich, w których co najmniej jedna ze stron posiada status przedsiębiorcy. Jest ona także umową nienazwaną, co oznacza, że jej treść nie jest przewidziana przepisami prawa. Do jej zawarcia dochodzi na podstawie zasady swobody umów określonej w art. 3531 kodeksu cywilnego. Reguła ta mówi, że strony zawierając umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Polecamy: Realizacja świadczeń w umowach
Umowa faktoringu ma zawsze charakter bilateralny. Jedną ze stron jest faktor (dokonujący nabycia wierzytelności), a drugą faktorant (dostawca np. towarów, usług).
Do jej zawarcia niezbędne jest złożenie wniosku skupu wierzytelności. Powinien on zawierać:
- określenie wnioskodawcy
- dane osób uprawnionych do reprezentacji przedsiębiorcy
- informacje dotyczące wierzytelności
- dane dłużnika
- rodzaj prowadzonej przez wierzyciela działalności
W praktyce do wniosku dołączane jest oświadczenie o braku zastrzeżeń umownych z dłużnikiem, które skutkowałyby wyłączeniem możliwości przeniesienia wierzytelności. Dodatkowo obowiązkiem jest przedstawienie m.in. zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej lub wypis z KRS, zaświadczenia z US i ZUS o niezaleganiu z podatkami i składkami, a także umowy lub statutu spółki.
Faktoring jest zaliczany do zewnętrznych, alternatywnych źródeł finansowania działalności gospodarczej. Jego główny cel stanowi finansowanie dostaw z odroczona płatnością. W obrocie gospodarczym zestawiany jest z przelewem wierzytelności, forfaitingiem, kredytem bankowym oraz przejęciem długu.
Polecamy: Fundusze unijne
Faktoring stosowany jest przede wszystkim przez przedsiębiorców, którzy nie dysponują wysokim kapitałem własnym i nie maja możliwości, z uwagi na brak wystarczającej zdolności kredytowej, uzyskania kredytu, a także potrzebują niezwłocznie uzyskać odpowiedni stopień płynności finansowej oraz, którzy prowadzą handel charakteryzujący się sezonowością, przez co potrzebują większych zasobów w określonych odstępach czasu.
Zawieranie umów faktoringowych pozwala przedsiębiorcy na podniesienie konkurencyjności i dynamiki działania na rynku dzięki zwiększonym możliwościom zachowania płynności finansowej oraz ułatwionego pozyskiwania środków na prowadzenie działalności z pominięciem instytucji kredytu.