Mentoring
Mentoring jest dobrowolną i niezależną od służbowej hierarchii relacją partnerską między uczniem i nauczycielem. Jest bezinteresowną pomocą niesioną drugiej osobie w doskonaleniu umiejętności zawodowych. Ma za zadanie wspomóc rozwijanie i odkrywanie potencjału ucznia-pracownika, motywowanie go do pracy, wskazywanie jego mocnych i słabych stron, realną ocenę szans oraz wyznaczanie celów i weryfikacja osiągnięć podopiecznego.
Wiele firm propaguje mentoring, przydzielając nowo zatrudnionemu pracownikowi mentora. Osoba ta ma za zadanie wprowadzenie nowicjusza w obszar nowych obowiązków oraz zaznajomienie podopiecznego z funkcjonowaniem firmy. Mentoring przez wielu specjalistów uznawany jest za technikę rozwoju osobistego pracownika. Jednak mentor od coacha różni się tym, że jego pomoc jest darmowa, a co najważniejsze - daje on gotowe rady, oparte na własnym doświadczeniu. Coach natomiast zadaje jedynie pytania mające naprowadzić nas na odpowiedź i zmusić do myślenia.
Zobacz również: Coaching drogą do celu
Powodami, dla których szukamy osobowego wzorca w życiu zawodowym jest na początku kariery chęć doskonalenia klasyfikacji, w późniejszym etapie chęć awansu, a w momencie, w którym mamy wrażenie, że osiągnęliśmy wszystko - mentor swoim życiem zawodowym może dać nam odpowiedź na pytanie „co dalej?”.
Relacja mistrz – uczeń
Aby mentoring miał sens, między mistrzem a uczniem musi nawiązać się nić zaufania, muszą być otwarci i życzliwi dla siebie. Jedynie osobie, którą obdarzamy zaufaniem jesteśmy w stanie zwierzać się ze swoich wątpliwości, problemów, dylematów. Oczywiście nie tylko w pracy szukamy osoby, w której będziemy mieć oparcie. W życiu codziennym również warto mieć swojego mistrza i nauczyciela. Osobę, która nie tylko podzieli się z nami swoją życiową mądrością, ale także pokaże, jak żyć, i z uwagą wysłucha naszych życiowych rozterek. Wielu z nas nie wyobraża sobie życia bez swojego mentora.
Cechy mistrza
Nie ma zdefiniowanych kryteriów, które stwierdzą, kto może zostać mentorem, a kto absolutnie się nie nadaje. Jednak każdy mentor bezwzględnie powinien posiadać doświadczenie. Jeśli chodzi o mentora w pracy, musi to być osoba z autorytetem, która odniosła sukces zawodowy na polu, w którego obszar dopiero nieśmiało wchodzimy. Mentor powinien mieć ponadto silną osobowość, budzić szacunek, posiadać umiejętność wywierania wpływu oraz co oczywiste - wyższy status zawodowy od swego ucznia. Mentor to osoba, która chętnie podzieli się z nami swoją receptą na sukces, triumfami, jak również porażkami, i zdradzi czekające na nas niebezpieczeństwa.
Mentor nie musi być osobą, którą znamy osobiście. Istnieje również nowocześniejsza forma mentoringu - e-mentoring. Uczeń w przestrzeni wirtualnej buduje partnerską relację ze swoim mistrzem, komunikując się za pomocą internetu. W e-mentoringu dodatkową korzyścią jest fakt, że mentor może być osobą, która zdobyła doświadczenie za granicą i posiada wiedzę o zupełnie unikalnej nowej dziedzinie nie rozwiniętej w polskiej przestrzeni.
Zobacz również: Czym jest tutoring?
Coś za coś?
Wydawać by się mogło, że relacja mistrz-uczeń jest układem, w którym tylko mistrz daje coś od siebie. Jednak osoba, która została wybrana spośród pracowników na mentora zostaje w ten sposób doceniona, zyskuje nobilitację i szacunek przełożonych. Ponadto jako mentor może poszerzać swoje zdolności dydaktyczne i interpersonalne, a nawet wpłynąć na przyszły kształt firmy. Pracownik posiadający swojego mentora już na starcie czuje się doceniony, bezpieczny, co wpływa na jego motywację do pracy. Relację mistrz-uczeń śmiało można porównać do narzucającej się relacji wywodzącej się kultury japońskiej. Obie strony układu mają względem siebie pewne obowiązki. Mistrz ma za zadanie wprowadzić ucznia w arkana sztuki-zawodu, chronić go i edukować, natomiast uczeń powinien okazywać szacunek swemu nauczycielowi i respektować jego uwagi.
Korzyści mentoringu
Oprócz tego, że mentoring w wielu firmach funkcjonuje jako sposób wdrażania nowego pracownika, niesie ze sobą wiele korzyści. Po pierwsze umożliwia następstwo prawne stanowisk. Do maksimum wykorzystuje potencjał pracowników, w ten sposób przygotowując przyszłych następców, umożliwiając obsadzenie stanowisk w firmie najlepszymi pracownikami. Taka forma wdrażania pracownika ogranicza do minimum koszty związane ze szkoleniami zewnętrznymi oraz oszczędza czas związany z organizacją procesów rekrutacyjnych.
Mimo że wielu z nas uważa się za samowystarczalnych, w pełni samodzielnych ludzi, to nie potrafimy żyć bez ludzi, którzy swoją rada wskażą nam dobry kierunek. Po prostu lubimy mieć oparcie w drugiej, mądrzejszej od nas, osobie. Chyba każdy z nas chciałby mieć swojego mistrza…
Polecamy serwis: Szkolenia
Gabriela Janczur