Zgodnie z przepisami rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo jeśli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć (art. 214 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego – k.p.c.). Sąd dysponuje jednak środkami dyscyplinującymi strony postępowania, jeżeli swoim działaniem spowodowały konieczność odroczenia rozprawy. Sąd może bowiem skazać stronę postępowania (powoda, pozwanego) na grzywnę, jeżeli strona postępowania powołała się w złej wierze na nieprawdziwe okoliczności, których skutkiem było odroczenie rozprawy. Sąd może skazać także na grzywnę pełnomocnika strony, jeżeli podał w złej wierze sądowi nieprawdziwe fakty, których skutkiem była konieczność odroczenia rozprawy.
Przeczytaj także: Jak starać się o pełnomocnika z urzędu
Przyczyną, która powoduje konieczność odroczenia rozprawy jest choroba strony, lub też pełnomocnika strony. Choroba strony uzasadnia konieczność odroczenia rozprawy zwłaszcza wówczas, gdy powód lub pozwany działa w postępowaniu sam, bez pełnomocnika.
W sprawie spornej toczonej między dwoma przedsiębiorcami, reprezentowanymi przez swoich pełnomocników jeden z pełnomocników zachorował i okazał sądowi zaświadczenie lekarskie. Sąd uznał to zaświadczenie za niewystarczające i wydał wyrok w sprawie. Jakie to ma konsekwencje prawne?
W sądzie praktykuje się przedłożenie zwykłego zaświadczenia lekarskiego, stwierdzającego chorobę, a w przypadkach budzących wątpliwości sąd może zażądać przedstawienia zaświadczenia lekarza sądowego. Wydanie wyroku podczas nieobecności strony lub jej pełnomocnika wywołanej nadzwyczajnym zdarzeniem (np. chorobą) na jej niekorzyść, mimo konieczności odroczenia rozprawy, prowadzi do nieważności postępowania z powodu pozbawienia strony obrony jej praw, o czym mówi art. 379 pkt 5 k.p.c.).
Polecamy serwis Spółki
Warto też wiedzieć, że urlop pełnomocnika nie jest nadzwyczajnym wydarzeniem, które powoduje konieczność odroczenia rozprawy, ponieważ pełnomocnik może udzielić substytucji, czyli upoważnienia innemu radcy prawnemu lub aplikantowi radcowskiemu do reprezentowania strony w postępowaniu przed sądem.