Pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczeń, których domagał się powód - aż do wydania wyroku (art. 203 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego – k.p.c.). Cofnięcie pozwu nie wywołuje on żadnych skutków, jakie wiążą się z wytoczeniem powództwa. Na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez pozwanego (art. 203 § 2 k.p.c.).
W razie cofnięcia pozwu poza rozprawą przewodniczący odwołuje wyznaczoną rozprawę i o cofnięciu zawiadamia pozwanego, który może w terminie dwutygodniowym złożyć sądowi wniosek o przyznanie kosztów. Gdy skuteczność cofnięcia pozwu zależy od zgody pozwanego, niezłożenie przez niego oświadczenia w tym przedmiocie w powyższym terminie uważa się za wyrażenie zgody (art. 203 § 3 k.p.c.).
Dowiedz się Jak pozwać spółkę cywilną
W niektórych wypadkach cofnięcie pozwu jest niedopuszczalne – jest tak w sytuacji, gdy sąd uzna, że cofnięcie pozwu jest sprzeczne z prawem, z zasadami współżycia społecznego lub też zmierza do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.). Uzupełnieniem przepisów dotyczących cofnięcia pozwu jest art. 47913 § 1 k.p.c. dotyczący dopuszczalności cofnięcia pozwu w sprawach gospodarczych. Przewiduje on, że sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są wynikiem niedozwolonych praktyk ograniczających konkurencję lub samodzielność przedsiębiorców, albo gdy wymaga tego ochrona produkcji należytej jakości.
Powód domagał się w pozwie 50 tys. zł. od pozwanego tytułem niezapłaconych faktur za zrealizowanie zlecenia. Sąd stwierdził, że powód został przez pozwanego zmuszony do cofnięcia pozwu szantażem w postaci groźby zdyskredytowania kontrahenta na rynku. Jakie są tego skutki?
Sąd powinien uznać cofnięcie pozwu za niedopuszczalne, jeżeli stwierdzi przede wszystkim, że strona postępowania (w omawianej sprawie powód) działa na swoją niekorzyść lub nie zdaje sobie sprawy z następstw swej czynności, przez co czynność ta może grozić mu stratą roszczenia, którego się domaga (w omawianym wypadku 50 tys. zł.). Stanowisko takie jest podkreślane w orzecznictwie sądowym – np. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1985 r., sygn. akt II CZ 51/85.
Polecamy serwis Odszkodowania