Zapoznanie się z dostępnymi procedurami jest o tyle istotne, że ułatwia dokonanie wyboru takiej, która sprzyjać będzie ochronie zgłaszanego wynalazku. Zastosowanie przez zgłaszającego którejkolwiek procedury nie wyklucza jednakże możliwości zastosowania innej. W wielu przypadkach zgłaszający, chcąc zapewnić wynalazkowi szybką, skuteczną i szeroką ochronę, dokonuje zgłoszenia korzystając z dwóch lub nawet trzech procedur.
Generalnie procedury możemy podzielić na:
- krajowe,
- regionalne,
- międzynarodowe.
Procedura krajowa
W procedurze krajowej zgłaszający dokonuje zgłoszenia w urzędzie patentowym kraju, w którym chce ubiegać się o ochronę patentową na swój wynalazek. Uzyskana w ten sposób ochrona obowiązuje tylko na terytorium danego kraju. Procedura ta powinna być wybierana przez zgłaszającego, który nie jest zainteresowany ochroną wynalazku za granicą, gdyż tylko w takim przypadku z procedurą łączą się stosunkowo niewysokie koszty, jakie ponosi zgłaszający. Zgłaszający, chcąc rozszerzyć ochronę swojego wynalazku, może w oparciu o Konwencję paryską o ochronie własności przemysłowej dokonać zgłoszenia w innych krajach. Konwencja paryska daje możliwość zastrzeżenia pierwszeństwa ze zgłoszenia krajowego. Zgodnie z art. 4 A.1 Konwencji oraz C.1 każdy, kto dokonał prawidłowego zgłoszenia o udzielenie patentu na wynalazek, zgłoszenia wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego lub znaku towarowego w jednym z państw będących członkami Związku, albo jego następca prawny, będzie korzystał w celu dokonania zgłoszenia w innych państwach z prawa pierwszeństwa. Dla zachowania pierwszeństwa (uprzedniego) niezbędne jest dokonanie zgłoszenia wynalazku lub wzoru użytkowego w innym państwie w terminie dwunastu miesięcy od dnia dokonania zgłoszenia pierwotnego.
Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!
Używanie cudzego znaku towarowego – licencje
Ustawa – Prawo własności przemysłowej w art. 40 nakłada jednakże na obywateli polskich i polskie osoby prawne związane z tym obowiązki. Polska osoba prawna bądź obywatel polski, mający miejsce zamieszkania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, może zgłosić za granicą wynalazek w celu uzyskania ochrony dopiero po zgłoszeniu go w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.
Oznacza to, że w ciągu 12 miesięcy od dnia dokonania pierwotnego zgłoszenia w Polsce zgłaszający musi podjąć decyzję co do rozszerzenia terytorialnego ochrony.
Jeżeli zdecyduje się na dokonanie zgłoszeń krajowych w innych państwach, dla zwiększenia szansy uzyskania patentu w każdym z nich powinien dokonać zgłoszenia opartego na pierwszeństwie. W takim przypadku niezbędne okaże się też tłumaczenie zgłoszenia na język urzędowy obowiązujący w państwie zgłoszenia, a także dopasowanie zgłoszenia do obowiązujących tam wymogów formalno-prawnych. Zgłaszający dla uzyskania pierwszeństwa konwencyjnego zobowiązany będzie również do dostarczenia potwierdzenia dokonania pierwotnego zgłoszenia. Ze zgłaszaniem za granicą łączyć się będzie obowiązek uiszczenia odpowiednich opłat urzędowych i – co jest rzeczą istotną – ustanowienie pełnomocnika uprawnionego do reprezentowania zgłaszającego przed krajowym urzędem.
Jeżeli zgłaszający chce uzyskać ochronę na swój wynalazek w wielu krajach, a dokonuje zgłoszeń krajowych (konwencyjnych), ponoszone przez niego koszty są bardzo duże, a zastosowanie wielu odrębnych narodowych procedur prowadzi zazwyczaj do uzyskania praw wyłącznych o różnym, w zależności od państwa, zakresie ochrony. Tak duże niedogodności korzystania z krajowych systemów ochrony wynalazku stały się źródłem inicjatyw dotyczących wprowadzenia systemów, w których za pomocą jednego zgłoszenia możliwe byłoby uzyskanie ochrony w wielu państwach oraz zmniejszenie kosztów związanych ze zgłoszeniem wynalazku w celu uzyskania ochrony na terytorium różnych państw.
Autor: Jolanta Wąż, Andrzej Pyrża
Źródło: Poradnik wynalazcy - Urząd Patentowy RP, Krajowa Izba Gospodarcza