Jako członkowie społeczeństwa należymy do rożnych organizacji (szkoły, drużyny sportowe, kluby, stowarzyszenia, koła zainteresowań; w końcu przedsiębiorstwa, grupy konsumentów czy odbiorcy usług), które, niezależnie od tego czy mają charakter formalny czy też nieformalny, powstają i istnieją dzięki grupie ludzkiej i czerpią korzyści płynące z wzajemnego działania w kierunku osiągnięcia wspólnego celu.
W psychologii społecznej i socjologii – grupa społeczna to pewien zaliczany do zbiorowości społecznej zbiór osób, którego członkowie współdziałają ze sobą w celu zaspokajania własnych potrzeb; cechuje go trwała struktura i względnie jednolity system norm i wartości. Strukturę grupy, również zawodowej, zdefiniować można jako powiązane ze sobą role społeczne wynikające z pozycji społecznych odgrywających je członków. Każda grupa – spróbujmy przy okazji sięgnąć pamięcią do naszych osobistych doświadczeń – posiada swojego lidera, który nadaje jej ton i wyznacza niejako kierunki jej działania, rozwoju i zasady jej funkcjonowania.
Niezależnie więc czy to będzie mały Jasio rozdzielający zabawki w piaskownicy w trakcie wspólnego budowania zamku z piasku, czy też Pan Jan właściciel firmy decydujący o tym, jakie role i zadania pełnić będą jego pracownicy – ranga pełnionej funkcji w danej grupie będzie podobna.
Polecamy: Vademecum: Jak budować zaufanie w zespole?
Być może to barwny przykład, ale każda z w/w osób jest przedstawicielem władzy w swojej grupie. Władza zaś czyni prawo, a przywódca „rozdaje karty” (to on wyznacza zasady dostępu do władzy dla poszczególnych członków danej grupy, to on może komuś przypisać mniej lub bardziej odpowiedzialną i wpływową rolę w hierarchii grupy). Nic więc dziwnego, że w pewnym momencie naszego życia ogarnia nas pragnienie, by samemu zostać liderem, zwłaszcza na gruncie zawodowym, gdzie z pojęciem „manager” wiąże się prestiż stanowiska, przywilejów, gratyfikacji finansowych i tych poza finansowych. Wszak każda organizacja posiada co najmniej jedną osobę odpowiedzialną za wsparcie jej w realizacji planów – taką osobą właśnie jest kierownik. Któż z nas nie myślał choć raz o tym, by zostać managerem? Jednakże nie każdy posiada odpowiednie predyspozycje do tego, aby nim zostać. By tak się stało, należy spełnić pewne określone kryteria związane z edukacją, doświadczeniem zawodowym, kwalifikacjami, kompetencjami czy w końcu predyspozycjami osobowościowymi.
Współczesny manager, funkcjonujący w środowisku, którego rytm dyktowany jest przez ciągłe i wielokierunkowe zmiany, zdecydowanie musi być człowiekiem o szerokich horyzontach intelektualnych, musi wykazywać się kreatywnością w działaniu i odwagą w podejmowaniu decyzji.
To osoba posiadająca umysł otwarty na innowacje w biznesie i wewnętrzny „przymus” doskonalenia swoich kwalifikacji kierowniczych i nie tylko. Koniec końców to właśnie on ponosi odpowiedzialność za sprawowanie nadrzędnych funkcji zarządzania, którymi są:
- planowanie –czyli ustalanie celów i odpowiednich strategii ich osiągnięcia;
- organizowanie – opracowywanie zasad współpracy w celu osiągnięcia określonego celu;
- przewodzenie – kierowania działaniami podległego zespołu lub całej organizacji, związanymi z wykonywaniem zadań;
- kontrolowanie – bieżący nadzór i weryfikacja postępów realizacji zaplanowanych działań oraz ich efektów.
A jeśli pełni odpowiedzialne funkcje w szeregach najwyższej kadry zarządzającej przedsiębiorstwa, ponosi odpowiedzialność za całokształt zarządzania organizacją, wyznacza jej cele, opracowuje strategię i politykę firmy i reprezentuje ją na zewnątrz. A to już nie lada odpowiedzialność.
Polecamy: Jakie wartości są najważniejsze dla menedżerów?
Jakie zatem cechy osobowościowe powinien posiadać idealny kandydat ubiegający się o stanowisko w najwyższych strukturach firmy?
Zasadniczą kwestią w funkcjach odgrywanych przez kierowników jest to, że powinni być wszechstronni, zwłaszcza w stosunkach międzyludzkich, a zatem niezwykle ważną rolę w ich pracy, oprócz wiedzy i doświadczenia, odgrywają umiejętności interpersonalne i społeczne. Wybitny manager posiada zdolność współpracowania z innymi ludźmi, rozumienia ich i motywowania zarówno indywidualnie, jak i grupowo. Posiada również pewne umiejętności koncepcyjne – czyli potrafi wykazać się zdolnością koordynowania i integrowania wszystkich interesów i działań organizacji.
Dzieje się tak za przyczyną posiadanych przez niego umiejętności postrzegania organizacji jako całości, rozumienia współzależności zachodzących między poszczególnymi jej częściami i przewidywania, w jaki sposób zmiany (nawet w najmniejszej jej części) wpłyną na całość. Umiejętności diagnostyczne i analityczne także nie są mu obce. Potrafi on dogłębnie zdiagnozować i przeanalizowanie problem oraz opracować stosowne jego rozwiązanie.
I na koniec spróbujmy odpowiedzieć sobie na pytanie: czy w kontekście powyższego moglibyśmy stać się cennym kandydatem w rekrutacji na stanowisko managera? Czy już przez sam fakt spełnienia kryterium dotyczącego wiedzy, wykształcenia i doświadczenia zawodowego otrzymujemy gwarancję zatrudnienia na stanowisku managerskim? Z pewnością przybliży to nas do osiągnięcia upragnionego celu, jednakże umiejętności twarde to nie wszystko i, jak już wcześniej wspominałam, nie każdy posiada odpowiednie predyspozycje do tego, by pełnić tę odpowiedzialną funkcję. Aby przekonać się o tym, czy posiadamy odpowiednie predyspozycje osobowościowe, warto udać się po poradę do specjalisty - wytrawnego rekrutera lub psychologa specjalizującego się w dziedzinie pracy, bądź skorzystać z udostępnianych w sieci profesjonalnych narzędzi typu testy badające kompetencje managerskie np. „Kierownik średniego szczebla” czy „Kierownik najwyższego szczebla” w serwisie TestCV.com lub inne testy psychologiczne dostępne na stronach zagranicznej platformy SHL czy rodzimej TESTREE.