Przepisy prawa wprowadzają zakazy, w celu ochrony zbiorowych interesy konsumentów. W związku z tym zakazane jest stosowanie praktyk, które mogłyby doprowadzić do takich naruszeń.
Przez praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów rozumie się godzące w nie bezprawne działanie przedsiębiorcy, które w szczególności może polegać na:
1. stosowaniu postanowień wzorców umów, które zostały wpisane do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, o którym mowa w przepisach prawa cywilnego i prawa postępowania cywilnego;
2. naruszanie obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji o produktach, usługach, przedsiębiorcy;
3. nieuczciwe praktyki rynkowe lub czyny nieuczciwej konkurencji.
Nad przestrzeganiem prawa czuwa Urząd ochrony konkurencji i konsumentów, na czele którego stoi Prezes Urzędu. W przypadku stwierdzenia naruszeń wydaje on decyzję o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów oraz nakazuje zaniechanie jej stosowania. Wydanie decyzji poprzedza postępowanie, w którym przedsiębiorca musi wykazać, że swoim działaniem nie naruszył zbiorowych interesów konsumentów. Jeżeli nie będzie w stanie tego wykazać, Prezes Urzędu wydaje decyzję.
Przeczytaj także: Ochrona prywatności w umowach z konsumentami
W decyzji Prezes Urzędu może określić środki mające na celu usunięcie trwających skutków naruszenia zbiorowych interesów konsumentów w celu zapewnienia wykonania nakazu, w szczególności zobowiązać przedsiębiorcę do złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia o treści i w formie określonej w decyzji. Może również nakazać publikację decyzji w całości lub w części na koszt przedsiębiorcy.
Prezes nie wydaje jednak decyzji, jeżeli przedsiębiorca zaprzestał stosowania praktyki, W przypadku wydaje on jedynie decyzję o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów i stwierdzającą zaniechanie jej stosowania.
Polecamy serwis Umowy
Jeżeli natomiast w toku postępowania zostanie uprawdopodobnione że stosowana jest jedna z zabronionych praktyk, a przedsiębiorca, któremu jest zarzucane naruszenie, zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań zmierzających do zapobieżenia tym naruszeniom, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć obowiązek ich wykonania, wyznaczając przedsiębiorcy odpowiedni termin.